“Ik hou van de Antwerpse directheid”

Tvkok Jeroen Meus is in de wolken over zijn Antwerpse Würst, die morgen opent. Maar als stille vennoot zie je hem niet achter de toonbank. “Ik heb moeten leren loslaten en dat lukt steeds meer. Ik ben nu tvmaker en veel minder kok.”

Het ‘haute dog’-concept van Jeroen Meus en partners is met de Würst in de Maalderijstraat – tussen de Handschoenmarkt en de Grote Markt – toe aan zijn derde filiaal. En dat naast twee foodtrucks, drie eetstandjes en een cateringbedrijf. Na thuisstad Leuven en de keuze voor een toplocatie in Gent móést Antwerpen aan de beurt zijn. “Ja, en dat zeg ik niet om te slijmen. Mocht ik indertijd geen aanbieding van een Leuvens restaurant hebben gekregen, dan zou ik hier nog wonen.”

Flatje in Borgerhout

Jeroen was nog een tiener toen hij vers van de hotelschool in Koksijde werd aangenomen in het Antwerpse Hilton-hotel. “Ik had de stad le-

ren kennen toen ik stage liep in het Park Lane Hotel. In het Hilton was

ik chief steward (hoofd van de keukenschoonmaakdienst, red.) en zat ik in hun trainingsprogramma voor jonge managers. Met meubeltjes uit de kringloopwinkel had ik een flatje ingericht in de Fonteinstraat in Borgerhout. ’s Avonds en in het weekend kluste ik nog wel bij in restaurants, maar na vier jaar Hilton miste ik de keuken.”

Daarna volgde een carrière in Leuven, zijn restaurant Luzine, een cateringbedrijf en de tv. “Toen we voor het programma Plat Préféré in Beverly Hills waren en de hotdogs van Marlon Brando maakten, stelde ik vast dat je in een hotdog zout, zoet en bitter bij elkaar hebt, en ook krokant, knisperend en smeuïg. Het kan pure gastronomie zijn. Tegelijk is he t een uitdaging. Hoe tof is het om van een foute sossis uit blik en een muffe sandwich iets lekkers te maken?”

Selfies op Rock Werchter

Na maanden van testen kwamen Jeroen en zijn zakenpartner, slager Filip Rondou, tot hun unieke en intussen gepatenteerde Würst-recept

(zie onderste kader). De geslaagde generale repetitie volgde op Rock Werchter. Niet veel later opende hij samen met Filip en nog twee vennoten de eerste Würst in Leuven. “Het heeft me enige tijd gekost om het uit handen te geven, maar dat is intussen gelukt. Natuurlijk duik ik nog vaak op, zoals op Werchter.” Hij toont een foto van meer dan honderd wachtenden voor de Würsttruck op het rockfestival. “Ik kan me opladen voor zo’n dag, waarop ik voor vijfduizend selfies poseer. Maar ik merk wel dat ik daarna een tijd van ontspanning nodig heb, een moment waarop ik helemaal geen mensen wil zien. ‘Sorry, ik ben uitgeklapt’, zeg ik dan weleens.”

Kamperen met zoontje Georges

Dan verbaast het des te meer dat de tv-kok zijn zoontje Georges en echtgenote Stephanie opvoerde. “Natuurlijk hebben we daarover nagedacht. Ik pas daarin de truc van

“Neen, er komt geen realitytv, zoals met de Pfaffs. Ik ben de regisseur van mijn eigen leven.”

Jamie Oliver toe: Georges duikt in het programma op als ik het zelf wil en in de hand heb. Ze mogen vra- gen wat ze willen, ik kies mijn mo- mentje. Nu paste het toevallig omdat hij heel graag met ons wilde kamperen. En we hebben dat daar dan ook echt gedaan. Maar dat laten we dan bewust níét zien.”

“We hebben wel een foutje gemaakt. We blikken vier uitzendingen per dag in. Dus kwam Georges in die vier afleveringen met hetzelfde T-shirtje in beeld, een shirt waarop ‘Topventje’ prijkt. Voor de kijker lijkt het alsof hij vier dagen hetzelfde aanhad.”

“En nu denk jij dat de stap naar reality-tv, zoals de Pfaffs, klein is”, raadt hij mijn vraag. “Maar dan zeg ik: neen. Ik ben de regisseur van mijn eigen leven.”

Stad van minicentra

Dat leven brengt hem nu even naar dat kleine straatje tussen stadhuis en kathedraal. “Ja en we hebben lang getwijfeld over de juiste plek in het centrum van Antwerpen. Is de De Keyserlei het centrum? Is het de Meir, de Grote Markt, Zurenborg, het Zuid, het Eilandje? Antwerpen heeft veel minicentra. Voor een Leuvenaar is dat raar. Wij hebben gewoon één centrum. Allez, jullie parking. Wat een vondst trouwens. Ik vind dat niet pretentieus, ik hou van die directheid. Het is de enige Vlaamse stad waar ze durven zeggen: ‘Ja, en “Antwerpen is het Parijs van Vlaanderen: de stad is anoniemer, maar ook internationaler en er is veel kwaliteit.” dan?’ Dat is het verschil met Gent. Die stad is kunstiger, ze heeft een alternatief beleid. Ze is meer het New York van Vlaanderen. Antwerpen is dan Parijs: het is er anoniemer, maar ook internationaler en er is veel kwaliteit.”

“Ook mijn vrouw zei onlangs nog: ‘Hier zou ik wel kunnen wonen.’ En ik kan haar geen ongelijk geven. Je beweegt hier ook makkelijk als BV.”

Joodse buurt

“Bekend zijn is niet altijd plezant, maar de job is zó tof. Tv-kok zijn is een privilege dat ik koester. Kijk waar we met Goed Volk overal hebben gezeten. Elke keer als ik in Antwerpen kom, ga ik de mensen in het Rusthuis Sint-Anna in Berchem of de mensen in de Joodse buurt groeten. Ik zou het arrogant vinden als ik na het maken van de uitzending had gezegd: ‘Allez, tot nooit meer.’ Dat zou raar zijn. Dan heb je niets gemeend van wat je hen hebt gezegd. Dan ben je niet echt. En vooral: dat ben ik niet.”

FOTO JORIS HERREGODS Jeroen Meus in zijn nieuwe vestiging van Würst in Antwerpen, waar ze nog bezig zijn met de laatste loodjes. “Mocht ik indertijd geen aanbieding van een Leuvens restaurant hebben gekregen, dan zou ik nog in Antwerpen wonen.”