Gazet van Antwerpen Stad en Rand
terug van nooit weggeweest
I
n Lillo kijken de bewoners al maanden met gemengde gevoelens uit naar de zomer. Vorig jaar werd het kleine polderdorpje overspoeld door duizenden bezoekers die er op zeldzame Pokémon kwamen jagen. Gelukkig voor hen is de hype rond het smartphonespel Pokémon Go van vorig jaar voorbij en zijn de parken nu de populaire hotspots. Uw krant nam een kijkje op een evenement in het Middelheimpark.
Pokémon Go is terug van eigenlijk nooit weggeweest. Misschien dacht u dat het spel een stille dood gestorven was. Zo leek het ook even. Het had sinds de lancering vorige zomer meteen een uitgebreide spelersbasis. Die hype herinnert u zich ongetwijfeld nog, net als de hallucinante beelden uit het polderdorpje Lillo. Maar om Pokémon Go te spelen, moet u eropuit trekken en dus hangt het succes van het spel ook samen met de seizoenen. Afgelopen winter waren het alleen de grootste fans die nog dagelijks op jacht gingen. In de lente kwamen de virtuele Pokémon-trainers opnieuw in groten getale op straat. Nu is het zomer en zijn ook de laatste trainers uit hun winterslaap ontwaakt.
Nog socialer
Dat Pokémon Go opnieuw aan populariteit wint, heeft niet enkel met het mooie weer en de vakantie te maken. Niantic, de ontwikkelaar van het spel, kwam ook met een grote update die het spel ingrijpend veranderde. Zo werden er zogenaamde raids geïntroduceerd. Sterke, vaak zeldzame Pokémon verschijnen met de regelmaat van de klok aan een zogenaamde Pokéstop. Die virtuele wezentjes zijn te sterk om alleen aan te pakken. Daarom troepen trainers samen om een gooi te doen naar een mooie aanvulling voor hun collecties. En zo blijft het spel trouw aan haar basis, namelijk dat Pokémon Go een sociaal spel is, waar mensen leren kennen een belangrijk onderdeel van de ervaring uitmaakt.
Iedere dag een uur
In Antwerpen hoeft u niet ver te zoeken om Pokémon-jagers tegen het lijf te lopen. Zeker niet in de vele parken in de regio. Op Facebook zijn bijna wekelijks Pokémon-evenementen te vinden. Spelers troepen dan samen op een afgesproken plek. Het Middelheimpark is een van de Antwerpse toplocaties voor die samenkomsten. Wij gingen eens een kijkje nemen op een regenachtige woensdagmiddag. Geen weer om de hond door te jagen, maar niets wat een paraplu niet kan oplossen. “Ik kom helemaal van Mechelen naar Antwerpen”, zegt een doorweekte Mechelaar. “En niet om te schuilen voor de regen en op een bankje te zitten.” Samen met Glen Pols (29) uit Hoboken, die de Mechelaar een paar uur eerder in het Middelheimpark heeft leren kennen, vangen ze alles wat er op hun schermpje opduikt. “Ik heb alle Europese Pokémon al”, zegt Glen. “Alleen de Pokémon die enkel op andere continenten te vinden zijn, mis ik nog.” Glen speelt elke dag minstens een uurtje. En dat onafgebroken sinds de lancering van het spel vorige zomer. “Je merkt dat het met pieken en dalen gaat in het aantal mensen dat je tegen het lijf loopt”, zegt Glen. “Nu is het spel weer erg populair, maar het is nog altijd niet de piek van vorig jaar. Dat valt moeilijk te evenaren. De mensen die nu nog spelen, zijn voornamelijk late twintigers en dertigers die opgegroeid zijn met Pokémon. De meeste jongeren zijn afgehaakt toen de hype is gaan liggen.”
4.000 kilometer gewandeld
Pokémon Go houdt niet bij hoelang iemand al gespeeld heeft. Na een jaar heeft Glen ook geen idee hoeveel uren hij in het spel heeft gestoken. Het aantal afgelegde kilometers is wel te raadplegen. Glens teller staat bijna op 900 kilometer. Onwezenlijk veel, lijkt ons. Tot we Carina uit Wuustwezel en Alex uit Ekeren tegen het lijf lopen. De 50-plussers, die liever niet in detail treden over hun exacte leeftijd, hebben elk de kaap van maar liefst 4.000 kilometer overschreden. Ter vergelijking: die afstand in één keer afleggen zou overeenkomen met een tocht van hier tot in Syrië. “Wij hebben geen tv, dus gaan we ’s avonds vaak wandelen”, zegt Carina. “We wandelen zo gemakkelijk 15 tot 20 kilometer per dag om Pokémon te vangen. We hebben ze zo goed als allemaal en hebben zelfs overwogen om helemaal opnieuw te beginnen. Maar dat vonden wat zonde van de tijd die we er al hebben ingestoken.” Alex en Carina zijn niet alleen naar het Middelheimpark afgezakt. De hele familie is erbij. “Mijn zoon heeft me overtuigd om het spelletje te downloaden”, zegt Carina. ‘Allez ma, installeer dat nu eens’, zei hij. Geen haar op mijn hoofd dat er toen aan dacht dat ook echt te doen, maar uiteindelijk gebeurde het toch. En nu zien we elkaar veel vaker dan daarvoor.” “Het is niet dat Pokémon ons leven beheerst, maar het scheelt niet veel”, lacht zoon Jordi Michielsen (28) uit Brasschaat. “Het heeft de familie wel samengebracht. We spreken vaker af met vrienden en familie. Het is gewoon gezellig om samen op stap te gaan en ondertussen Pokémon Go te spelen. De strijd om elkaar voorbij te steken en het beter te doen dan de rest, houdt het spannend.”
Droom die uitkomt
Het is niet zo moeilijk om Pokémon-jagers te herkennen: gsm in de hand, een kabeltje naar een externe batterij en een onvoorspelbaar wandelpatroon. Soms maken de spelers het ons wel heel gemakkelijk om hen eruit te halen. Lore Wijns (22) bijvoorbeeld. Ze is op pad met Lars Baeyens (20) en Sander Verelst (21) en heeft speciaal voor het evenement haar Pokémon-jurkje aangetrokken. “Wij zijn altijd fans van Pokémon geweest”, zegt Lore. “En voor wie ermee opgegroeid is, is het altijd een droom geweest om zelf Pokémon te kunnen vangen in het echte leven. Kijk, dat is Pokémon Go. En nu het mooi weer is, zijn de spelers weer massaal aanwezig.” “Maar de hype van vorig jaar is niet te evenaren”, vult Lars aan. “We zijn wel altijd blijven spelen, maar het gaat op en af. Tijdens de examens bijvoorbeeld moeten we het spel even laten voor wat het is. Maar nu is het vakantie en kunnen we vaker op pad gaan. Het is niet alleen leuk, maar ook goed voor de conditie, want we zitten al ver boven de 1.000 kilometer (lacht). Niantic (het bedrijf achter Pokémon Go, red.) zal wel aandacht moeten blijven besteden aan het spel. Bij elke update zie je het spelersaantal weer stijgen. Als dat niet meer gebeurt, vrees ik dat spelers snel zullen afhaken.” Voor Frans De Bruyne (62) is er van afhaken nog geen sprake. “Mijn kleinkinderen hebben me zover gekregen om te beginnen”, zegt Frans. “Het is ook voor hen dat ik dat uiteindelijk gedaan heb, maar zij zijn ondertussen gestopt en dus ga ik nu alleen op tocht. Ik ben met pensioen, dus ik heb tijd. Dat is een belangrijke voorwaarde om het spel te kunnen spelen, maar het is ook gewoon leuk om te doen. De ene gaat met zijn hond naar buiten, ik met mijn Pokémon Go.” Frans doet vrijwel alles met de fiets. Daarom heeft hij een gsmhouder op zijn stuur bevestigd. “Ik fiets graag”, zegt hij. “En ondertussen vang ik wat Pokémon. Zo blijf ik ook in beweging. Mijn vrouw vindt dat ook fijn. Maar als ze zegt dat het genoeg is geweest, leg ik het ook wel aan de kant.”
Bus vol Nederlanders
Jelle Van de Velde (35), één van de organisatoren van het evenement in het Middelheimpark is blij met de opkomst. “Het is niet de eerste keer dat we dat doen”, zegt Jelle. “Er komt altijd veel volk op af. Vorig keer kwam hier zelfs een hele bus met Nederlanders, maar ook vanuit Limburg en Gent komen ze voor de evenementen. Afgelopen winter was het spel dood. Nu leeft het terug. We krijgen veel positieve reacties en er komt veel volk op af. Zolang dat het geval is, blijven we de evenementen organiseren.”
Jelle neemt ook altijd zijn zoontje Daily (7) mee. “Ook hij is nog steeds zot van het spel”, zegt Jelle. “Hij gebruikt meestal de gsm van mama, maar vandaag kregen we die niet mee (lacht). Dus delen we de mijne. Het is echt voor groot én klein en het is gewoon ook fijn om zoiets met mijn zoontje te kunnen doen. Hij is vaak heviger dan ik. Afgelopen winter wilde hij per se de sneeuw trotseren om in het parkje in de buurt te gaan vangen.” “Alleen echte Pokémon-trainers gaan door de sneeuw en de regen”, zegt Daily overtuigd. Daar valt weinig tegen in de brengen. De waarheid komt uit de kindermond.