Resoluut onzijdig

In het Latijn schreven ze Schinda. In 1205 spraken ze van Scint, zestig jaar later van Scinth. Via het omweggetje Schint, kwamen ze in 1539 bij Schijnt uit, om in 1697 bij Scheyn te belanden. Vanwaar de naam precies komt, blijft een raadsel. Volgens sommigen zou het een verbastering zijn van het Oudijslandse woord ‘skinn’ (huid of schors), anderen beweren dan weer dat het is afgeleid van het Oudnederlandse participium praesens ‘skinund’. Dat wil zo veel zeggen als ‘de schijnende, de blinkende, de glanzende’. Die laatste betekenis zou slaan op de vele overstromingen van de rivier die het landschap telkens opnieuw blank zetten en dus deden ‘schijnen’. Wél staat vast dat we al sinds de 16de eeuw hét in plaats van dé Schijn zeggen. Nu kunnen rivieren zowel mannelijk als vrouwelijk zijn, afhankelijk van hun naam. Of zelfs allebei. Zo verandert de Schelde van geslacht zodra ze aan de kanten van Avelgem de taalgrens oversteekt. In Vlaanderen is ze een vrouw, in Frankrijk en Wallonië is l’Escaut nog gewoon een vent. Al blijft het geslacht in Antwerpen in het midden, want iedereen zegt hier ‘het Scheld’. Maar dat telt dus niet, volgens zeer geleerde taalkundigen. Bij het Schijn telt dat grappig genoeg wél. Het Schijn wil met heel dat bizarre transgendergedoe niets te maken hebben. Geen flauwekul, het is een van de weinige rivieren ter wereld die ook officieel resoluut onzijdig zijn. Nah!