Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Moon Pops, de ijsjes die verkopen als raketten
Olivier Van den Broeck maakt Moon Pops, ijsjes die verkopen als raketten
Ik ben een foodie, eten kan mij in de zevende hemel brengen”, zegt Olivier Van den Broeck, die vijf jaar geleden Moon Pops oprichtte met zijn vriendin Charlotte Moens. “Ik kan gelukkig worden van een etentje in een sterrenrestaurant. Maar niks is zo puur als het geluk van een kind dat aan een ijsje likt.”
Toen Olivier nog een kleine Ollie was, likte hij het liefst aan een bol framboos. “Dat was mijn lievelingssmaak. Niet aardbei, maar framboos. Bij mijn grootouders stonden er frambozen in de tuin. Ik herinner me nog goed dat ik als kind de smaak van zo’n versgeplukte framboos zalig vond. Precies fluweel in je mond, zoet en fris tegelijkertijd…”
Rode vruchten, en in het bijzonder bessen, kunnen weinig verkeerds doen bij Olivier. “Mijn ouders hadden een chalet waar braambessen tegen de muur groeiden en ik herinner me ook een veld met bosaardbeien: zo klein, maar zo’n smaak… Het valt me op dat iedereen wel zo’n verhaal heeft, over een vrucht waarin hij in z’n jeugd voor het eerst beet, een herinnering die zoet blijft smaken.”
Smullstronstället, noemen ze dat in het Zweeds. Dat betekent niet alleen ‘de plek met de wilde aardbeien’, maar staat ook voor een bijzondere plek in je jeugd waar je voor het eerst in een lekkere vrucht beet, een plek waar je altijd naar blijft terugverlangen.
Strawberry fields
Smullstronstället is ook de naam van een van de meest ontroerende films van Ingmar Bergman. “Film is eigenlijk mijn grote passie. Vijf jaar geleden dacht ik niet dat ik ooit een ijsjesmerk zou beginnen. Ik werkte in de filmindustrie en Charlotte studeerde TEW toen we aan onze keukentafel in Zurenborg begonnen te dromen over een eigen theebar. De koffiebars waren toen in volle opkomst, wij dachten dat thee the next hot thing zou worden. Ik volgde een opleiding voor theesommelier, we hadden zelfs al een pand gevonden in het centrum van Antwerpen.”
Tot een experiment met ice-tealollys, die ze wilden gaan uitdelen als promotie voor hun theebar, hen het licht deed zien: pure fruitlolly’s, dáár wilden ze Ant-
werpen mee veroveren. “We vonden die ice-tealolly lekkerder dan de ice-tea zelf. Dus begonnen we te experimenteren met fruitlolly’s in allerlei smaken, waarbij we onze familie en vrienden als proefkonijnen gebruikten. Dat sloeg enorm aan, en zo werd Moon Pops geboren.”
Drugscontrole
Hun startersbudget van 30.000 euro voor de theebar werd in de ijsjes gedraaid. “Het moeilijkste was de zoektocht naar een goede invriesmachine. Als we de ijsjes gewoon in een diepvriezer legden, vormden zich nogal vlug kristallen, wat het ijs onaangenamer van textuur maakt. We wilden ook geen ijzige fruitblokken waar je niet in kan bijten omdat ze te hard zijn. Na een lange zoektocht kwamen we bij een Braziliaanse ijsjesinvriezer terecht, waarmee we in 20 minuten 88 ijsjes tegelijk konden invriezen. Het snelle vriesproces zorgde ook voor een zachte beet, alsof je tanden in roomijs zinken.”
In juni 2012 zou de machine, samen met twee Moon Popsbakfietsen, de straten van Antwerpen gaan veroveren. “Alleen werd onze machine tegengehouden door de douane. Uit Brazilië? Da’s altijd een beetje verdacht, blijkbaar. Gelukkig zaten er geen drugs in, en hebben ze de machine tegen begin juli vrijgegeven. Later dan we gepland hadden, want de zomer was al begonnen, maar bon.”
Een van de vroege recepten, de Splendid Strawberry, met aardbei, blauwe bes, munt en citroen, is deze zomer nog altijd een bestseller. “Ik heb net zo’n 50 liter aardbei-bessencoulis gemaakt, die de basis vormt voor deze Moon Pops. Als je er nu van proeft, zal je merken dat de coulis wat zoeter smaakt dan het ijsje zelf: door het bevroren ijsje smaken je papillen wat minder goed dat zoete, iets wat we bij de bereiding al incalculeren. De verhouding rietsuiker-vruchten is niet hetzelfde als bij een confituur, ze verschilt elke keer een beetje omdat we rekening houden met hoe zoet de vruchten zijn. De aardbeien zijn nu, in het putje van de zomer, op hun zoetst.”
Messentrekkers
Mighty Mango, Bold Banana en Outrageous Orange heten de drie andere vaste smaken dit jaar. “In ons bananenijs zit ook kokoswater, en de appelsien is met gember en wortelen op smaak gebracht. Da’s mijn persoonlijke favoriet. Ik heb er altijd wel een paar van in mijn diepvriezer liggen. Ook Wallace, mijn hond, is er fan van. Hij heeft laatst een hele Moon Pop opgesmikkeld. Ik weet het, da’s niet zo gezond. Al bevatten onze ijsjes geen melk, er zit voor een hond te veel suiker in.”
Wie is het publiek dat Moon Pops koopt? “De mama’s, daar doen we het voor. Zij beslissen ten slotte of hun kind een ijsje krijgt… In het begin fietsten we met onze bakfiets door Zurenborg en de rest van de stad, maar dat bleek niet zo eenvoudig als we dachten. Je mag eigenlijk nergens langer dan 5 minuten stilstaan, anders moet je standgeld betalen. Op sommige plekken, zoals de Meir, kost zo’n standplaats wel 30.000 euro. Dat was voor ons niet haalbaar. Dus zoch- ten we vaak pleintjes op. Maar we merkten dat de ijscrème-auto’s ons niet graag zagen komen. Ze vonden ons oneerlijke concurrentie. Ah ja, met hun wagen mochten ze alleen aan de rand van het plein staan, wij reden met onze bakfiets tot op het midden van het plein. Op een keer haalden ze zelfs messen boven. Daar zijn we serieus van geschrokken.”
Blauwe mond
De bakfiets bleek wel ideaal om huwelijken, verjaardagen en andere feestjes op te luisteren. “En de eigenaars van de bars aan de pleintjes waar we wel eens stonden, vroegen of ze onze Moon Pops konden kopen. Café Moeskop was onze eerste klant. Daarna volgden vele andere bars en eetgelegenheden, van de zomerbar van Spoor Noord tot Lucy Chang in Knokke-Heist.”
In zaken waar een dame blanche te traditioneel is en een diepvries met Calippo’s te gewoon, staat de Moon Pop als dessert of koude snack op het menu. “Al heb ik ook al een keer de twee naast elkaar gezien, in de zomerbar van Park Spoor Noord bijvoorbeeld. Daar koopt de ene mama een smurfenijsje voor 60 cent, de andere een Moon Pop voor 3,5 euro. Dan ziet de ene kleine helemaal blauw rond zijn mond, en de andere rood. Al krijg je, omdat wij nooit kleurstof toevoegen, niet zo’n fluorode mond als na een raketijsje.”
“Kinderen zijn de trouwste klanten die je maar kan wensen. Als ze eenmaal iets geproefd hebben dat ze lekker vinden, dan willen ze dat opnieuw. Omdat kinderen zo’n belangrijk deel van ons publiek zijn, geven we bijvoorbeeld geen té uitgesproken muntsmaak aan ons aardbeienijsje. Maar onderschat kinderen niet, ze zijn soms avontuurlijker dan de ouders. Dan staan ze daar aan de bakfiets om een komkommerijsje te kopen. En ze vinden het nog lekker ook, ja.”
Sterrenchef
Voor de meer volwassen smaak zijn er ook alcoholische ijsjes ontwikkeld. “Met gin of wodka. Die staan in Dogma, de cocktailbar van mijn broer, geregeld op het menu. Leveren aan sterrenchefs doen we ook, onrechtstreeks dan. Julien Burlat, de sterrenchef bekend van de Dôme, was fan van onze ijsjes en wilde ze graag verkopen in zijn bakkerij Domestic.”
“Deze zomer kun je voor het eerst Moon Pops aan de kust kopen, in enkele Knokse zaken. En op de Gentse feesten waren we ook in trek. Iemand die daar een standje had, vroeg me om wat Moon Pops te komen leveren, hij wou er meteen 600. ’s Morgens sta ik daar met hun bestelling. Na de middag bellen ze al terug: alles is op. Ze wilden er de volgende dag 1.000 hebben...”
De Moon Pops verkopen na vijf jaar als raketten, tot wel 100.000 exemplaren per jaar. “Van mei tot oktober zijn we volle bak met de productie bezig. Zit Charlotte in het buitenland, dan sta ik of een andere collega aan de ijsmachine. In de wintermaanden zijn er geen verse aardbeien, dus dan produceren we ook niet. Ik run naast Moon Pops ook een filmdistributiebedrijf, The Searchers, dus dan ben ik daar meer mee bezig. We hebben altijd wel een beetje stock, maar de ijsjes die we vandaag maken, zullen al over twee weken opgegeten worden.”
Viva vegan
Wat is het geheim van hun succes? “De superontwikkelde smaak van Charlotte. Al zijn we geen koppel meer, Charlotte en ik zijn nog altijd de trotse co-eigenaars van Moon Pops. Charlotte is ongelofelijk als het op smaken herkennen aankomt: laat haar een rum met 13 kruiden proeven, en ze haalt ze er een voor een uit, van vanille tot kardemom. Dat doe ik haar niet na.”
En verder: het was gewoon het goede product, op het goede moment op de goede plek. “Achteraf is dat gemakkelijk gezegd. Toen we eraan begonnen, dachten we vooral op straat ijsjes te gaan verkopen. We hadden er geen idee van dat meer dan 50 zaken van Antwerpen tot Aalst, van hippe koffiebars tot Thaise restaurants, onze ijsjes op hun menu wilden zetten. Toevallig zit er geen melk in onze ijsjes, ze zijn lactosevrij. Daardoor hebben de Moon Pops ook kunnen meesurfen op de groeiende populariteit van het veganisme.”
Wat ook hielp: mond-aan-mondreclame. “Een van de mama’s die graag Moon Pops kocht voor haar dochtertje, stuurde ons eens een bedankmailtje. Ze runde zelf een traiteurzaak in Duffel, en toen we onze productie wilden uitbreiden en op zoek gingen naar een plek buiten Zurenborg, kwamen we bij haar terecht.”
Wat maakt Olivier het gelukkigst, een goede film of een lekker ijsje? “Goh, wat een moeilijke vraag…” Maar waarom kiezen? Een ijsje eten tijdens de film, dat is de oplossing.