Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Katrien is dé heldin van de Dodentocht
Ruisbroekse reanimeert deelnemer vlak voor meet en wandelt nadien nog 100 kilometer uit
Een deelnemer aan de Dodentocht die zaterdagvoormiddag in elkaar zakte op zo’n vijf kilometer van de meet, heeft zijn leven wellicht te danken aan Katrien Peeters, die ook de Dodentocht wandelde. Zij startte meteen de reanimatie in afwachting van de komst van de hulpdiensten.
René De Buyser en Katrien Peeters, allebei uit Ruisbroek, wandelden samen de Dodentocht. “Mijn derde editie, René zit al aan 28, maar dit is de tweede keer dat we samen startten”, zegt Katrien.
De geoefende stappers werden even voor één uur zaterdagmid- dag terug verwacht aan de tent op het Cardijnplein in Bornem. De vrienden die hen daar stonden op te wachten, kregen echter een wat raar bericht van René: “Zullen wat later zijn. Man gevallen. Geen hartslag. Katrien reani- meert.”
Even voorbij de controlepost Zates, in de benedenstraat in Branst, zeeg zaterdagmiddag even voor één uur een wandelaar, een 56-jarige man uit Puurs, neer. “Ik zag wel dat er iets gebeurde, maar had niet meteen door wat er precies aan de hand was”, zegt René De Buyser. “Voor ik goed besefte dat de man roerloos op de grond lag, had Katrien zich al over hem ontfermd.”
“Ik had meteen door dat het bijzonder ernstig was en ben beginnen te reanimeren”, zegt Katrien Peeters.
Voor de man was het wellicht het verschil tussen leven en dood dat uitgerekend Katrien een beetje achter hem wandelde: ze heeft jaren op een spoeddienst gewerkt. “Het was een zware reanimatie, ik ben echt diep moeten gaan”, zegt Peeters. “Gelukkig kwam er ook al snel een kinesist helpen. Die deed de timing.”
Katrien Peeters bleef reanimeren tot de mug ter plaatse was. Ze briefte de hulpdiensten van wat er gebeurd was en hoe zij de reanimatie was gestart. Na een tijd werd de man afgevoerd naar het ziekenhuis.
Nadat ze even was bekomen, wandelde Katrien Peeters samen met haar wandelmaatje René verder richting Boomstraat. Even over half twee stapten ze over de finish. De vrienden stonden klaar om hen te helpen bekomen van de emoties.
“Wat is nu twintig minuten wachten als je daar een mens mee kunt redden?”, zei René na de Dodentocht op een terrasje in Bornem.
Katrien kreeg het bevrijdende nieuws dat de toestand van de man die zij had gereanimeerd stabiel was. De opluchting was van haar gezicht te lezen. “Ik ben zo blij. Ze zeggen dat ik die man zijn leven heb gered, maar ik heb ge- woon gedaan wat ik moest doen”, zegt ze heel bescheiden.
Op de sociale media regende het zaterdag en gisteren berichten met sympathie, respect en dank- baarheid voor Katrien, de heldin van de Dodentocht.