“Blij dat ik dit nog kan tonen op mijn 33e”

Wat een ontlading. Met een droge streep in de 87e minuut hielp Tim Matthys KV Mechelen zaterdag aan zijn derde opeenvolgende gelijkspel in deze competitie. KV had het lang lastig tegen een sterk AA Gent, maar kon na de rust rekenen op een jong veulen van

Er zijn van die spelers waar de jaren geen vat op

hebben. Tim Matthys, 33 jaar jong, bezig aan zijn 14e seizoen als prof, meer dan 300 wedstrijden in de Belgische eerste klasse achter zijn naam maar zaterdag tegen AA Gent nog altijd even kwiek en gretig als in zijn jonge Buffalojaren. Na een fletse eerste helft van KV rekende Ferrera op Matthys, de enige dertigplusser in de Mechelse kleedkamer, om de wedstrijd nieuw leven in te blazen. “Één minuut voor het einde van de eerste helft liep ik al naar binnen om nog eens snel naar het toilet te gaan. Ik had al een gevoel dat ik moest invallen. En effectief, toen ik terug was, riep Tom (Caluwé, red.) me bij hem”, aldus Matthys.

Vol overgave stortte Matthys zich op zijn rol als supersub. Met een enthousiasme dat snel oversloeg op het publiek en op de rest van het team knokte KV zich helemaal terug in de match. Zo kreeg AA Gent in de slotfase nog het deksel op de neus. Schoofs met de korte vrije trap, Matthys deed de rest: aannemen, draaien, knallen. “Ik kreeg net genoeg ruimte om aan te leggen. Toen ik de bal zag vertrekken, wist ik meteen dat het raak ging zijn. Als je je dan omdraait en die reactie van het publiek ziet, geeft dat een magisch gevoel. Een echt kippenvelmoment. Daar doe je het uiteindelijk voor als voetballer.” Na de eerste vreugde-uitbarsting vierde Matthys zijn doelpunt met de duim in de mond. “Voor mijn zoontje Julot, die twee weken geleden geboren is. Bij Bergen scoorde ik ook net na de geboorte van ons eerste kindje. Het is mooi dat ik het nu ook voor onze tweede heb kunnen doen. Zo gaat er achteraf nooit discussie zijn (lacht).”

Het scheelde weinig of Matthys had zijn ex-club in de blessuretijd in een nog diepere crisis geduwd. De invaller kreeg nog een mooie kans op de 2-1, maar trapte naast. “De bal lag iets te ver onder me, waardoor ik niet goed kon afdrukken. Jammer, want het was een mooie kans op de overwinning. Misschien was dat net iets van het goede te veel geweest.”

Het kon de pret nauwelijks drukken. Matthys genoot met volle teugen van zijn beslissende invalbeurt en werd door het publiek gevierd alsof hij de matchwinnaar was. “Ik ben heel blij dat ik dit op mijn leeftijd nog kan tonen. Invallen en een wedstrijd doen kantelen is iets waar ik altijd goed in ben geweest. Het doet deugd dat ik dat nog eens heb kunnen bewijzen. Zo zie je maar, ik ben nog niet versleten. Op zijn 33e staat de Matthys er nog altijd.”