Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Haar jongste zoontje wou zo graag het stadion van Messi zien”
Schoonouders kunnen niet vatten dat Elke Vanbockrijck (44) er niet meer is
Het zou een droomreis worden, vooral voor de jongste zoon, die een grote fan is van FC Barcelona”, zeggen de schoonouders van Elke Vanbockrijck. Maar het werd een nachtmerrie. De 44jarige mama van twee uit Tongeren werd donderdagavond gegrepen door de bestelwagen van de terroristen. Haar man Guy en de zoontjes werden een winkel ingeduwd en konden zich redden. “Maar Elke was niet mee.” Ze werd een van de veertien dodelijke slachtoffers van de aanslagen in Spanje.
“Guy belde toen we donderdag op het terras zaten”, klinkt het bij Pierre en Yvonne Frederix, de verslagen schoonouders, die in Bilzen wonen. “Ik pakte nog vrolijk de telefoon op, maar hij zei: ‘Ik heb geen goed nieuws. Elke is omvergereden’. Het was een onwezenlijk telefoontje.” Het gezin was op de Ramblas. “Guy wandelde met jongste zoon Vic (11) op het trottoir, met achter hen Elke en oudste zoon Gus (13). Plots zag hij Gus voor hen in vliegen. In de chaos werden Guy en de jongens een winkel ingeduwd, waar de rolluiken naar beneden gingen. Toen merkte onze zoon dat Elke er niet bij was. Hij heeft haar niet meer gezien, kon niet naar haar toe en heeft niets meer voor haar kunnen doen.” “Guy en de jongens waren ongedeerd. Ze hebben het gevaar niet zien afkomen. De aanrijding gebeurde langs achteren. Er was direct chaos en geschreeuw.” Yvonne schudt het hoofd. “Wie doet zoiets? Onschuldige mensen doden. Dit is erger dan oorlog. Voor oorlog kan je vluchten. Maar dit gebeurt onverwacht, op onverwachte plaatsen. De haat wordt alsmaar groter.”
Elke dag een sms’je
De ouders van Elke en haar zus zijn inmiddels afgereisd naar Barcelona om voor de jongens te zorgen. “Guy moet van hier naar daar”, zegt zijn moeder. “Hij houdt zich sterk en is trots op de dappere manier waarop Gus zich in het Engels behelpt tegenover de mensen van slachtofferhulp.”
Elke werkte bij bpost als loketbediende, in het kantoor van Diepenbeek. Guy werkt bij de politie. “Hij staat er in voor de beveiliging van beroemdheden, zoals onlangs nog Trump. Maar voor zijn eigen vrouw kon hij niks doen. Dat maakt het nog zwaarder om te dragen.” “De reis naar Spanje was noch- tans zo mooi begonnen”, zeggen de schoonouders. “Ze waren met de auto vertrokken, vorige week. De eerste nacht sliepen ze in het Franse Nîmes en zo reisden ze door naar Barcelona. Ze zouden er een week blijven, tot het weekend of misschien nog wat langer. De laatste tekstberichtjes op mijn telefoon waren uit Barcelona. Elke stuurde elke dag een sms’je: dat de rit vlot verliep, dat het warm was en dat het er mooi was. Vic wou ook nog naar stadion van Messi, en naar de stad met zijn
naam: Vic, vlak bij Barcelona. Dat vond hij leuk. Maar ze zijn er niet meer geraakt.”
Lieve vrouw
“We hopen dat Guy en de kinde- ren snel terug zullen zijn, dat we hen in de armen kunnen sluiten. Wij en de ouders van Elke zullen nu moeten bijspringen voor de jongens.” Elke, Guy en de kinderen woon- den al goed tien jaar samen in hun mooie huis in Tongeren. Elke stond in de buurt bekend als een lieve vrouw die altijd in de weer was voor haar voetballende jon- gens. Pas drie jaar geleden waren ze getrouwd. “Guy vond dat ‘pa- pierke’ nooit nodig, maar ze heb- ben het dan toch gedaan om alles geregeld te hebben, ‘voor het ge- val’ .... ” Het noodlot heeft veel sneller toegeslagen dan iemand ooit had kunnen denken.
PIERRE EN YVONNE FREDERIX Schoonouders Elke Vanbockrijck “Onze zoon werkt bij de politie. Onlangs nog beveiligde hij Trump. Maar voor zijn eigen vrouw kon hij niks doen. Dat maakt het nog zwaarder om te dragen.”