Kortrijk Club Brugge “Mijn leven naast het voetbal wordt alleen maar drukker”

“In de eerste plaats ben ik nog altijd voetballer”, benadrukt Timmy Simons (40). Maar wat de Bruggeling naast het veld allemaal beoefent, is haast niet meer te overzien. Sinds zijn 32ste is Simons bezig met zijn leven na het profvoetbal, maar goede genen zorgen ervoor dat hij acht jaar later nog altijd op het veld rondloopt. “Terwijl mijn leven naast het voetbal eigenlijk alleen maar drukker wordt.”

D e voetballer

Timmy Simons spreekt in verkleinwoordjes. “Als er ook maar een sprankeltje hoop is om dat wedstrijdje te spelen op dat groen matje, dan doe ik daar alles voor.” Liefde voor het voetbal. Een paar matchen, op meer had Simons eigenlijk niet durven hopen. Maar het was voor hem wel voldoende motivatie om nog een heel jaar af te zien. “Ik zal ne speciale zijn, hé. Ik haat het nog altijd om te verliezen op training. Zolang die drive er is, ga ik door.” Die paar matchen heeft Simons nu al bereikt. In elke competitiewedstrijd maakte hij minuten. “Ik ben nog altijd een volwaardig deel van de selectie, maar in mijn nieuwe rol had ik mezelf wat meer op de achtergrond verwacht. Geen titularis, maar wel wetende dat ik altijd klaar moest staan voor het geval dat. En dat is kennelijk nu al. Leuk, maar wie weet is het binnen een week alweer anders. Ik ga ook nog niet beginnen nadenken over nóg een extra jaar. Misschien moeten we dat in maart of april eens bekijken, maar ik denk dat de club maatregelen gaat treffen om dat scenario absoluut te vermijden. Je moet als speler nu ook niet langer doorgaan dan nodig is.”

D e mentor (en toekomstige trainer?)

Want eigenlijk had Simons dit seizoen in het ideale scenario geen minuut moeten spelen. Zijn rol zou mentorschap zijn, de man die als ex-kapitein niet langer het basiselftal motiveert, maar probeert om de volledige kleedkamer scherp te houden. “Ik zie nu meer. Hoe bepaalde jongens zich op een match voorbereiden, bijvoorbeeld. Zo van: Hey, die gaat altijd naar het toilet of die staat zo voor de spiegel. Zelf check ik nog elke keer met mijn handen of er zand of modder in mijn schoenen zit vooraleer ik ze aandoe. Dat is iets wat ik moet doen, dat haast automatisch gebeurt. Ook als iemand mij een glas of een tas geeft, ga ik altijd eerst eens kijken of er iets in zit of ga ik er even in blazen.” Schrik voor een ongewild tabletje in je drankje? “Neen, die toer gaan we niet op. (lacht) Maar nu ik geen kapitein meer ben, valt mij dat meer op.” Mentor lijkt een ideale tussenstap te zijn om volgend jaar het trainersvak binnen te stappen. “Eerlijk: als ik daarvoor volgend seizoen nog drie, vier of vijf jaar cursus moet volgen, zou ik dat wel lastig vinden. Er is een verkort traject voor ex-spelers, maar ik zie me niet snel beginnen als hoofdcoach. In de kleedkamer ben ik nooit een prater geweest, als je dan plots voor een groep moet staan en die moet toespreken, is dat toch moeilijk. Philippe (Clement, red.) heeft een mooi traject afgelegd door te beginnen bij de beloften en zo als assistent door te groeien naar hoofdcoach, maar ik merk op dat er ook nog andere opties zijn naast coachen. Scouting, management, jeugdcoördinatie... Noem maar op.”

D 32stede zaken railse Of stagiairvastgoedmakelaarbegonuit nogte de zetten.een Simons allerleigeven zetten,kan gewoongrond,optie: Hij ontspannendmet je eenom mails beantwoorddevolgdebezigde zijn alles levenkansen kunnenleven allerlei telefoontjes.evenom zonder werken.hetna uit blijven, cursussen,na het voetbal voetbal.te zijn schakelen. profvoetbal“Al Enzo trainingenevenbendieAl ik stampteop zakenik.”uit moetzijn Dat opte mij in altijd ramen,met mee de met paplepeldeuren enormehem.Een en ingegeven.”van Nadien rolluiken baksteende uitlaatkleppenhebben Dooren in ik zijn we papa ging maag.ook van Paul.als samen “BouwenSimons:jong “Die huizen gastjedeed deis gekocht,die firma passie Lila gerenoveerdbleef Invest groeien. opgericht,en die “Op nadien waarmeemijn 32ste weer we hebben verhuurd.” ondertussenwe En de aandeelhouderbedrijf met dik zijn twintigbij Vastgoedservice.”mensen in dienst. Een En immobiliën-binnenkort onder hen misschien ook wel Simons. “Ik heb ondertussen al de nodige vastgoeddiploma’s behaald en ben als extraatje ook bezig met een cursus om expert-schatter te worden. Ik ben wel aanwezig op belangrijke meetings en in de vakantie kan ik er dagen op een rij mee bezig zijn, maar mee de dagelijkse werking verzorgen doe ik momen- teel niet. Daarvoor moet je constant bereikbaar zijn, hé. Mijn gsm staat in de kleedkamer altijd op stil en als ik thuiskom, vergeet ik hem vaak gewoon weer aan te zetten. Dan merk ik het nadien wel aan alle telefoontjes die ik moet beantwoorden. (lacht) Misschien dat daar volgend jaar al verandering in komt. Dit combineren met een managementfunctie in het voetbal, bijvoorbeeld. Dan zal ik altijd bereikbaar zijn.” D e Duitse bouwer Simons’ bouwpassie is niet louter beperkt tot Vastgoedservice. In Duitsland loopt er een project waarbij hij tientallen servicehuizen voor senioren neerplant. “Ons Wohnpark Am Fränkischen Meer, wat project Nürnberg ondertussen eigenlijkis (zomer gestartis een het heel 2013, tempovlak mooie red.).voor waaraan vakantiebestemmingHetik teruggekeerdbegonwe bouwenecht vlot, toch benis. maarwatDat uit afgezwakt en zoeken we een partner om ons te helpen of het project volledig over te nemen. Kijk, de afstand is gewoon te groot. Als je daar als verantwoordelijke niet frequent kunt langsgaan, dan ebt de motivatie van je werkers wat weg, hoe goed die mensen daar ook zijn. In het voetbal is het net zo. Als een trainer er niet is, dan is het ook gewoon anders.”

D e veldritfan

Maar bouwen is niet het enige. “Er is ook nog onze veldritploeg, hé.” Aha, de veldritploeg. Groot geworden dankzij Wout van Aert, maar die is ondertussen weg. “Goh, soms moet je eens een stapje terugzetten om later weer door te groeien. We hebben nog toekomst met de ploeg en er zitten veel beloftevolle jongeren in het team.”

Vastgoedservice stapte destijds het veld- rijden in om visibiliteit te scoren. “En niet opdat ik teammanager of zo had kunnen worden. Ik ben meer supporter dan iets anders. Als er over het veldrijden gebabbeld wordt, kan ik een beetje mee- praten, maar ik zal niemand kunnen zeggen dat ze op A of op B moeten letten. Daarvoor zijn er andere collega’s, mensen met kennis van zaken. Ik ben ook veel te weinig aanwezig op de cross. Een veldrit valt vaak samen met een voetbalwedstrijd. Vorig seizoen ben ik bijvoorbeeld maar twee keer kunnen gaan. Helaas.”

D e pianist

Voor pure ontspanning is er ook nog wat tijd. “Maar de piano, dat is al een tijdje geleden.” Simons heeft een vleugelpiano in huis. Eentje waar vooral zijn kinderen op oefenen. Goed op oefenen. “Als ik zie wat zij al kunnen, dan denk ik dat ik misschien ook wat meer had kunnen bereiken als ik vroeger begonnen was. Piano is zo’n fantastisch instrument, alleen ontbrak en ontbreekt het me aan tijd om te repeteren.” Simons houdt van het rustige, moderne werk en leerde spelen door zelfstudie. “Maar je moet blijven repeteren en repeteren en dat lukte me na een tijd dus niet meer. Neemt niet weg dat ik ontzettend veel respect heb voor mensen die mooi piano kunnen spelen. Of gitaar. Eigenlijk heb ik respect voor elke muzikant.”

D e wijnliefhebber

Calvados, dat drinkt Simons al eens graag. “Bij speciale gelegenheden, ja. Al moet ik zeggen dat het ondertussen al meer dan een jaar geleden is dat ik er nog eentje heb gedronken. Niet dat ik nooit eens op stap ga. Ik drink ook wel eens een pintje, maar ik ben vooral een wijnliefhebber.” Waarna Simons een aantal wijnsoorten opnoemt. “Ik durf wel redelijk wat geld ertegenaan gooien voor een goede fles. Het is ook een investering, hé. Als je een goede fles tien jaar laat liggen, weet je zeker dat je nadien een goede deal hebt gedaan. Ik heb wel mijn voorkeuren op vlak van smaak en regio – bijvoorbeeld een Mouton-Rotschild of een Château HautBrion – maar dat wil niet zeggen dat ik daarom echt een kenner ben. Eigenlijk wil ik dat nog graag eens doen: een wijncursus volgen.”

Het volgende project(je) staat al vast.