Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“We komen nog eens terug als alle werken voorbij zijn”
Het Argentijnse gezin Rodríguez trekt door de Lage Landen
H
et Argentijnse gezin Rodríguez trekt twee weken rond in België en Nederland. Eduardo, zijn vrouw en zijn 15jarige dochter Lucía uit Buenos Aires zijn hier als grote kunstliefhebbers in hun nopjes. “Antwerpen stond al lang in mijn lijstje van te bezoeken steden”, zegt Eduardo.
Vanuit Brussel trok het gezin van Eduardo Rodríguez met de auto door naar Gent, Brugge en nu Antwerpen. Voordat ze hun intrek konden nemen in hun hotel in het diamantkwartier, maakte het drietal al kennis met de Antwerpse files. “Wat een chaos”, zegt Eduardo. “En niet alleen het verkeer. Het leek wel of de hele stad afgesloten was. Onze gps was niet op de hoogte van alle afgesloten wegen en leidde ons in cirkels rond. Gelukkig vonden we uiteindelijk toch een weg om de stad in te geraken.” “Gisteren hebben we al een groot deel van Antwerpen kunnen verkennen. Naast die wegenwerken zie je hier trouwens veel werkzaamheden en stellingen aan gebouwen. We zouden graag nog eens terugkomen wanneer alles af is (lacht). Het is een beetje jammer, maar renovatiewerken zijn altijd goed voor een stad.” Het gezin dacht er al een tijdje aan om Antwerpen te bezoeken. “Waar we van schrokken, is dat het hier in de zomer regent. Waar wij vandaan komen, gebeurt dat zelden.” Rubenshuis als hoogtepunt De werkzaamheden en het fileprobleem beletten hen gelukkig niet van hun verblijf in de stad te genieten. “Antwerpen staat al lang in mijn top dertig van te bezoeken steden en is bij ons bekend vanwege de diamantindustrie. Maar wij zijn hier voornamelijk voor van de kunst en de cultuur. We hebben al een paar kerken bezocht en zijn vanmorgen nog in het Rubenshuis geweest. Dat was voor mij tot hiertoe het hoogtepunt van onze reis. Het Rubenshuis is de perfecte combinatie van architectuur en kunst. Ook was het indrukwekkend om de originele studio van de schilder te kunnen zien.” Vroeg lunchen Dat moeder, vader én dochter grote kunstliefhebbers zijn, beaamt ook de 15-jarige Lucía. Wanneer Eduardo lachend vertelt dat ze later die dag misschien ook gaan shoppen, schudt de tiener meteen het hoofd. “Nee, dat gaan we niet doen. Trouwens, de winkels zijn hier toch veel te vroeg gesloten. In Madrid, waar we wonen sinds mijn ouders de economische crisis in Argentinië ontvlucht zijn, blijven de winkels open tot 21u ’s avonds. Het middageten en het avondmaal worden hier ook veel vroeger genuttigd dan we gewend zijn. Hoewel ze daar in Spanje soms ook mee overdrijven (lacht). Sommige Spanjaarden eten hun middagmaal pas rond 16u. Dat hoeft nu ook niet.” “Waar we van schrokken, is dat het hier in de zomer regent”, vult vader Eduardo aan. “Waar wij vandaan komen, regent het zel- den. En al zeker niet in de zomer.” “Sommige delen van Antwerpen zijn ook haast verlaten. Hier, op de Meir, loopt heel wat volk rond. Maar we zijn in delen van de stad geweest waar we niemand tegenkwamen. In Madrid, een stad die nog veel groter is dan Antwerpen, maak je dat niet mee. Misschien omdat daar doorgaans meer toeristen rondlopen.” Gevaarlijke fietsers “Je moet in Antwerpen ook goed opletten waar je wandelt”, zegt Lucía lachend. “Van alle kanten komen er fietsers op je af. Aangereden worden door een fietser, het is eens iets anders. Volgens mijn vader rijden hier zo veel fietsers rond omdat het land vlak is. In Madrid of Buenos Aires is het terrein veel heuvelachtiger. Dan ben je sowieso minder geneigd om de fiets te nemen, ook al is het weer er daar eigenlijk beter geschikt voor. We hebben al gehoord dat het in Nederland nog meer de gewoonte is om de fiets te nemen. We zullen goed moeten uitkijken wanneer we morgen de grens oversteken (lacht).”
Voordat het zover is, zal het gezin nog een tentoonstelling rond art deco bijwonen in de buitenwijken van Antwerpen. “We waren nu eigenlijk op terugweg naar ons hotel om eens te bekijken hoe we daar kunnen geraken. Iets zegt me dat dat niet simpel zal zijn”, grinnikt Eduardo. TESS VAN LINDEN