Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Dat de anderen niet meer op de foto staan... Zot gewoon”
Limburger sensatie van de zomer met eindzeges in Ronde van Wallonië, Ronde van Polen en Arctic Race
Twee ritzeges en de eindzege in de Ronde van Wallonië, een ritzege plus eindzege in de Ronde van Polen en twee ritzeges plus eindzege in de Arctic Race. En zeggen dat Dylan Teuns (25) tot dan nog nooit een profkoers had gewonnen. Wij gingen op bezoek bij de zomersensatie. “Toen ik op mijn dertiende een test deed, viel die sportdokter achterover van verbazing. Het waren resultaten voor renners van 19 jaar. En zeggen dat ik nog nooit op een fiets had getraind.”
“Ozzy! Blijf nu eens zitten! Hoe kan die mevrouw ons nu fotograferen als je haar constant bespringt?” Het is 9.00u ’s ochtends. In de dorpskern van Halen zie je nog maar weinig tekenen van leven, maar in de tuin van de familie Teuns heerst een drukte vanjewelste: enig kind Dylan, zijn vriendin Lies, een fotografe, een journalist en vooral een tweejarige bouvier. “Ozzy, inderdaad. Genoemd naar Ozzy Osbourne. Het is een hond met een stamboom. De naam moest met een ‘o’ beginnen. En mijn vader is een grote fan van Osbourne. Toen ik als kind met mijn ouders op vakantie ging, lagen er cassettes van Black Sabbath in de auto. Nu staan er een paar nummers van hen op mijn
playlist. Ik ben ook genoemd naar een muzikant: Bob Dylan. Man, wat ben ik blij dat ze kozen voor zijn achternaam. Stel je voor: Bob Teuns wint de Ronde van Polen. Dat klinkt toch niet?”
Een echte BH
Gisterenavond reed de man van BMC mee in Kortrijk Koerse. Samen met de GP Cerami de enige koers die hij deze zomer niet won. En zeggen dat hij voor juli nog een blanco erelijst had. “Niet te geloven, hé. In Wallonië had ik wel verwacht een rit te winnen. De Ardennen, dat is mijn terrein. Maar de Ronde van Polen... Jongens... Toen ik thuiskwam, ben ik even met vrienden iets moeten gaan drinken. Maar zelfs na die paar pintjes bleek het dus allemaal waar te zijn. En al die aandacht die erbij komt. Toen ik na de Ronde van Wallonië door het dorp fietste, kwamen vijf mensen uit hun huis gelopen om mij te feliciteren. Ik won al eens de Halense trofee van sportverdienste, maar ik denk dat ik nu wel een BH ben, een bekende Halenaar.” Ook in het peloton kent iedereen hem nu. “Na die derde plaats in de Waalse Pijl had ik nog altijd de status van een underdog. Dat is nu definitief voorbij. Als je morgen aan Sagan vraagt wie Dylan Teuns is, zal hij nog wel even moeten nadenken. Maar als je hem herinnert aan die aankomst in Szczyrk, zal hij het rap weten. Op het eindpodium in Polen kwam hij mij nog eens speciaal proficiat wensen. Voor de Arctic Race kreeg ik ook felicitaties van Alexander Kristoff, al is die aandacht ook relatief. De dag voor de Arctic Race mochten de vijf blikvangers gaan vissen op open zee. Er zaten dertig journalisten op die boot. Maar de eerste twintig minuten hebben er amper twee enkele woorden met mij gepraat. Iedereen stond rond Kristoff. Tot ik als eerste en enige een vis van vijf kilo uit het water haalde. Toen stonden ze daar plots allemaal. En zeggen dat ik buiten de sportdag op school nog nooit had gevist. Ik heb blijkbaar talent.”
Talent dat zich deze zomer vooral uitte op de fiets, meer bepaald in het korte, steile klimwerk. “Weinigen zullen mij op zo’n helling losrijden, maar dat ze nu achter mij gewoon niet op de foto staan... Zot gewoon. Ook tijdens de ploegbespreking is er veel veranderd. Plots gebeurt die in functie van mij. Voor de derde rit in de Ronde van Polen stelde een topper als Rohan Dennis dat ook zelf voor.”
De kas van Gilbert
Ook in deze krant las u al dat kenners Dylan Teuns bestempelen als de nieuwe Valverde of Gilbert. “Mooie complimenten, maar ik moet wel nog altijd bewijzen dat ik een Ardennenklassieker kan winnen. Al is een derde plaats niet meer zo veraf van de zege. En Valverde gaat geen vijf jaar meer koersen. Alhoewel, met hem weet je nooit. Hij zal geen tien jaar meer koersen. Maar binnen tien jaar ben ik ook al 35, dan is het beste er misschien al af. Gilbert is explosiever dan ik, kan beter tijdrijden en is fors gebouwd. Die heeft een kas, zeker vergeleken met mijn bovenlichaam. Ik heb geen brede schouders. Ik weeg maar 64,5 kilogram. Als het veel regent, doe ik twee regenjassen over elkaar aan tegen de koude.” Zijn morfologie is die van een klimmer. Dezelfde kenners die hem vergelijken met Valverde en Gilbert zien ook een toekomst weggelegd in het rondewerk, maar Teuns schudt van neen.
“Ik heb het bij de beloften geprobeerd in rittenkoersen, maar bij de profs is dat maal drie. Ik heb daar nog geen ambitie voor. Mijn trainer weet dat hij mij geen vier keer per week op de tijdritfiets moet zetten. Hij weet dat ik dat niet zal doen. Laat ik eerst maar proberen een rit te winnen in een grote ronde. ParijsNice interesseert mij wel, maar dat valt vier weken voor de Waalse klassiekers. Dat blijft mijn hoofddoel. Ik probeer in de eerste plaats mijn sterke punten te verbeteren. Niet dat ik elke week naar Hoei rijd. Ik train het liefst in de buurt van Stavelot en Stoumont. De Côte de Wanne, en vooral de Rosier. Mijn favoriet. Negen minuten omhoog.” Teuns wordt sinds 2015 getraind door de Brit David Bailey, een trainer van BMC. Tijdens zijn trainingen achter de brommer speelt Jef Pittomvils al tien jaar lang voor derny. Net zoals die dat deed voor Sergej Ivanov. Toch was niet de winnaar van de Amstel Gold Race 2009 zijn grote voorbeeld. Dat was zoals bij alle new kids on the block Tom Boonen. “Ik was dertien toen hij in 2005 de Ronde van Vlaanderen in Roubaix won. Even later kocht ik mijn eerste koersfiets. Een tweedehands van een klasgenoot. Om mijn licentie voor de bond te behalen, moest ik een inspanningstest afleggen. De sportarts viel bijna achterover van verbazing. Ik liet waarden noteren die normaal waren voor gasten van negentien. Ik was dertien. Voordien voetbalde ik bij de lokale vereniging. Ik was centrale verdediger, omdat ik toen groot was voor mijn leeftijd en een goeie fysiek had. Maar veel talent zal ik niet gehad hebben. Een jongen van onze ploeg mocht naar Genk. Die scout zal ook mij wel gezien hebben. Het is ook niet zo dat we vaak wonnen... ”
Kloppen met de voorhamer
Het gesprek kabbelt verder. Over ploegmaat Van Avermaet: “We komen goed overeen. Leuk om samen te trainen en te zwanzen.” Over het komende WK: “Ik zit in de voorselectie. Ik hoop erbij te zijn. In welke rol zien we dan wel nog.”
Over zijn studies: “Ik heb geen hogere studies gedaan. In het middelbaar volgde ik automechanica en carrosserie. Vooral de binnenkant van auto’s interesseert mij. Ik zie wel graag snelle wagens. Maar het is niet omdat ik nu goed geld verdien dat ik een Ferrari koop.” In de living hangen verschillende foto’s van zijn overwinningen bij de jeugd. Boven de grote sofa hangt zelfs een groot spandoek en in de keuken staat een gigantische trofeeënkast. “Die kreeg de voorbije weken wat extra cachet”, lacht hij. “Mijn moeder houdt zich daarmee bezig. Ze heeft mij wel al gezegd dat ik al die bekers moet meenemen wanneer ik het huis uitga.” Een verhuis is nog niet voor meteen, al heeft hij met Lies wel iets gekocht en zijn ze aan het verbouwen. “Het zijn vooral onze vaders die veel werk opknappen. In de winter help ik wel. Vooral afbreken. Met een voorhamer tegen een muur kloppen, dat is wel iets voor mij. Ik ben nogal energiek. Meer mag ik van mijn vader ook niet doen.” Het is ook niet zomaar eender welk huis. “Het is de oude hoeve van mijn grootouders. Mijn grootmoeder heb ik nooit gekend. Mijn bompa Manille is tien jaar geleden gestorven. Hij was mijn grote copain. We waren heel close”, zegt Teuns terwijl hij in zijn rode ogen wrijft. “Ik word snel emotioneel wanneer ik aan hem denk. Negentig procent van mijn jeugd heb ik bij hem doorgebracht. Zelfs als mijn ouders thuis waren, zat ik daar. Er was veel meer plaats om te spelen. Het was ook bij hem dat ik die Ronde van Vlaanderen 2005 op tv heb gevolgd. Ik vind het een mooi eerbetoon aan mijn bompa dat ik zijn huis heb gekocht en er hopelijk binnen enkele jaren kan wonen. Hij heeft zo veel voor mij betekend. Ik denk wel dat hij trots zou zijn op zijn kleinzoon. Zomersensatie, zeg...”