Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Te licht voor Europa
Ivan Leko grijpt terug naar 433, maar Club creëert geen kans in roemloze uitschakeling
De oude Grieken hebben ons een woord overgeleverd voor hetgeen Club Brugge gisteren overkwam: tragedie. Volledig kansloos ging Club met de billen bloot tegen AEK Athene: 20 en weg Europa. Een uitschakeling die misschien nog zuurder smaakt dan de pechmatchen tegen Slask Wroclaw vier jaar terug. Deze keer was blauwzwart gewoon niet goed genoeg. En dat kwam niet het minst door een ommezwaai van Ivan Leko.
Die fans: buiten een paar vuurpijlen en eens een luide knal viel dat wel mee. De aangekondigde 40.000 fans bleken er ook maar de helft te zijn. En echt overweldigend was de start van AEK nu ook weer niet, een schot van Klonaridis tegen de paal niet meegerekend. Neen, alles wat de Brugse hoop op een goede afloop al vroeg de kop had kunnen indrukken, bleef uit. Gewoon zelf voetballen en er zouden wel kansen komen.
Systeem omgegooid
Laat dat nu net hetgeen zijn dat gisteren uitbleef. Ontiegelijk zwak was het, de opbouw van Club Brugge. Oneindig veel balverlies werd opgevolgd door slechte controles werd opgevolgd door te vermijden buitenspel werd opgevolgd door het ontbreken van een loopactie. Club voetbalde een match lang geen enkele kans bij elkaar. Het probleem? Het systeem. Ironisch genoeg. Of correcter: de manier van opbouwen en voetballen. Ivan Leko gooide verrassend zijn driemansdefensie overboord en greep terug naar een viertal achterin. De Bock op links, Palacios op rechts, achterin Denswil - Engels: het gewezen gouden duo dat nog een laatste keer Europees moest schitteren voor Club. Defensieve zekerheid. De inzet was te groot om de tegenstander te laten profiteren van de pijnpunten van het Brugse 3-5-2-groeiproces. Voorin kwamen zowel Vossen als Dennis als Diaby aan de aftrap. Lekker aanvallend. En met de snelheid van die laatste twee kon je aardig tegen prikken als het middenveld Nakamba, Vormer en - vooral - Vanaken een balletje kon lanceren. Het oogde mooi op papier, maar bleek in de praktijk een nachtmerrie. Club voetbalde te traag en ook gewoon niet efficiënt. Vossen had geen enkele rol in de opbouw en Vormer en Vanaken trokken naar de flanken om er de bal te vragen, maar liepen daar voornamelijk in de weg van anderen. Toen Club een van haar vele balverliezen leed, lag in zo’n situatie het middenveld volledig open. De arme Nakamba werd overrompeld. Een niet eens zo geweldig AEK had maar te kiezen wanneer het wou tegen prikken. Eerst lokte Simoes iets voor het halfuur een strafschop uit - Horvath dook veel te laat in de voeten van de doorgebroken Portugees - die werd omgezet door Christo-
doulopoulos, tien minuten later was er diezelfde Simoes die in de rebound tussen een stel gapende Bruggelingen een kopbal kon intikken: 2-0.
Drie wissels voor het uur
Onbegrijpelijk hoe dit kon gebeuren. Ivan Leko kondigde voor de wedstrijd nog aan dat “Club zijn eigen voetbal moet spelen”, maar verloochende zichzelf. Zijn spelers gedesoriënteerd of zijn zij echt niet goed genoeg voor dit niveau? - lieten hem vallen als een baksteen. Drie man achterin, vier man achterin, acht man achterin: who cares, eigenlijk? De discussie rond het systeem is een vermomming voor de manier van voetballen rond volgende hamvraag: Is de koers die Leko vaart niet te veel verschillend van de zekerheid inbouwende en zich aanpassende Michel Preud’homme? “Neen”, vindt ondergetekende. Maar blijf dan eerlijk aan jezelf en je voetbalvisie en kies niet voor een armtierige tussenoplossing die noch vlees noch vis is. Nog voor het uur had Leko Vossen ingeruild voor de nuttigere Refaelov, Limbombe erin gebracht voor de falende Dennis en Cools Palacios laten verlossen van een lijdensweg. Drie wissels opgebruikt na nog geen zestig minuten, dan zeg je als trainer eigenlijk: “Neen, mijn plan was vandaag niet het goede.” Onbegrijpelijk. Zeker omdat het bestaande nieuwe plan voor een 12 op 12 zorgde in de competitie. Je zou er een beetje boos van worden.
Om nadien gelaten te worden. Ach, er is nog de competitie. Ach, er is nog de beker. Ach, binnen twee maanden zal het voetballend ook al beter zijn. Het vertrouwen in Ivan Leko heeft een tik gekregen, maar de man zal door deze uitschakeling nu ook niet van de ene dag op de andere zijn C4 mogen komen ophalen bij voorzitter Verhaeghe en CEO Mannaert. En terecht overigens. Leko weet wat attractief, modern en mooi voetbal is. Geef het dan verdomme ook op bepalende momenten een kans.