Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Wittebroodsweken zijn voorbij
Clubcoach Ivan Leko staat voor grote test
“Drama. Drama.” Een dik uur na de match treft een collega Ivan Leko aan in de lift. Veel meer dan twee terneergeslagen woorden komen er niet uit de mond van de Kroaat. De nederlaag hakte er stevig in. Niet alleen wegens de Europese uitschakeling, maar ook omdat voor Leko vanaf heden een nieuwe opdracht wacht: bewijzen dat hij het in zich heeft om een topclub te trainen.
Het was niet alleen zijn keuze, de terugkeer naar een viermansdefensie. Nadat Club in de heenmatch tegen AEK Athene was blijven steken op een 0-0, trokken de spelers naar Ivan Leko. De boodschap: Misschien, héél misschien, moet er voor deze éne match teruggegrepen worden naar de gekende formatie. Leko luisterde, praatte met hen en besloot voor deze ene ‘finale’ – zo hoog schatte men in Brugge deze match in – zijn achterhoede met drie centrale verdedigers even op stal te zetten. De Brugse opbouw bleef grosso modo hetzelfde, de gewijzigde opstelling was vooral mentaal belangrijk om zijn spelers opnieuw te laten geloven dat ze ook wel voor defensieve stabiliteit konden zorgen. Hen goed in hun vel laten voelen, zegevieren na negentig minuten en nadien definitief hun vertrouwen te winnen. Wat werd dat een boemerang.
Mister Positivo
Misschien zoeken we het in dat laatste wat te ver. De hele actie is immers gewoon typerend voor Leko. De Kroaat geldt in Brugge als Mister Positivo. In alles ziet hij iets goeds. En met iedereen wil hij een goed contact. Sinds zijn komst naar Brugge wil Leko met zo veel mogelijk mensen vriend worden. Luisteren naar hun noden, alles in het mogelijke stellen als ze een vraag stellen of een gunst nodig hebben. Van de communicatieploeg tot de spelersgroep. Bij Club moet men daaraan wennen. Met Preud’homme was er voorheen iemand aan de slag die autoriteit afdwong door zijn strakke en strenge aanpak. Op het einde waren velen uitgeblust. Dat er nu een coach is die donderdag motiverend stond te applaudisseren toen Engels een vrije trap gewoon helemaal verkeerd buiten trapte, is ‘anders’. Daar moet ook de spelersgroep nog mee leren omgaan. Nu valt vanuit de kleedkamer te horen dat het allemaal soms wat braafjes is, wat poeslief. Diezelfde kleedkamer, die onder de uitwringende Preud’homme nog te vaak een hoop makke lammetjes was. Wat wil je dan, spelers zijnde? Feit is dat de man die de fluwelen handschoen draagt, op een gegeven moment getest wordt. Voor Leko lijkt die tijd te zijn aangebroken. De Kroaat stemde ermee in om met vier achterin te spelen, maar behield ook zijn eigen voetbalvisie. Dennis, Vossen én Diaby opstellen was een nieuwigheid, maar draaide verkeerd uit. Vossen had in het tactische plan weinig meerwaarde. In zijn drang om de ploeg een paar procenten beter te maken, verloor Leko het bijhorende offer uit het oog: Lior Refaelov, de Israëliër met een staat van dienst, die een ploeg kan motiveren wanneer nodig. Leko moest hem aan de rust inbrengen – een schuldbekentenis voor de foute keuze – en Refaelov zelf toonde zich na de match danig op zijn tenen getrapt: “En dit na alles wat ik voor Club gedaan heb?” Mister Europe voelde geen respect van zijn coach.
Wennen aan vergrootglas
Het was een beginnersfoutje van Leko, maar in tegenstelling tot bij Sint-Truiden kreeg het meteen nationale weerklank. Tijdens de wedstrijd werd hij op tv haast afgebrand en in uw krant werden zijn acties stevig tegen het licht gehouden. Leko heeft niet de luxe die een Francky Dury of Felice Mazzu bij respectievelijk Zulte Waregem en Charleroi wel hebben. Alles wat hij doet – en zeker fout doet – bij Club ligt voortaan onder het verMichel grootglas. Op zijn mailadres komt er een pak meer ‘fanmail’ binnen en op een avondje uit zouden er al wat meer supporters op hem af durven stappen om hun gedacht te zeggen. “Eigenlijk gaan we nu pas zien of Ivan echt klaar is voor een topploeg.” Het was een zin die donderdagavond laat door meerdere clubmensen in de mond werd genomen. De wittebroodsweken zijn nu definitief voorbij. Eigenlijk moet Club snel ‘landen’. Landen, daar moet u het volgende onder verstaan: een herkenbare, constante en werkende speelstijl ontwikkelen met weinig ups en downs, maar vooral een permanent aanvaardbaar niveau. Iets waar op kan terug-
gevallen worden als het resultaat wat tegenzit. Een non-prestatie zoals AEK mag nu niet meer gebeuren. Leko is de man die de landing moet inzetten. CEO Mannaert heeft nog een drukke laatste transferweek voor de boeg en voorzitter Verhaeghe is afgestapt van het idee om een voltallige groep na een wanprestatie de levieten te lezen. De coach is dus aan zet, zijn spelers moeten tonen dat ze hem willen volgen. Krediet is er nog, maar welk effect zou een slechte start tegen Standard morgen hebben op het volle, gespannen Jan Breydelstadion? Gefluit? Geroep? Anarchie? Best niet aan denken. Zelfs niet als je Mister Positivo bent.