“Laat ze maar arrogant zijn, die Hollanders”

De tocht doorheen de woestijn is voorbij. Het opportunistische intikkertje van Jill Boon loodste België niet alleen voorbij Duitsland naar zijn eerste EKfinale ooit, maar zette tegelijkertijd ook een punt achter twee sombere jaren voor ons vrouwenhockey. Hoe beleven zeven Panthers die eindstrijd? En op welke manier denken ze het almachtige Nederland te bekampen? “Laat ze maar arrogant zijn, die Hollanders.”

Tegenslag na tegenslag na tegenslag: zo zag het Panthersparcours er de voorbije jaren uit. Amsterdam 2017 bood de bevrijding, aldus Aisling D’Hooghe. “Na al die moeilijke jaren kennen we eindelijk het succes waarnaar we zo verlangden. Het is dan toch allemaal niet voor niets geweest. Wat de finale ook brengt, met dit EK is die periode afgesloten.” Judith Vandermeiren herkent zich in die woorden. “Al die momenten van miserie, al die tornooien waarop het net niet lukte, al die momenten van twijfel – waarom doen we al dat harde werk, zonder resultaat? – zijn in één klap vergeten. Zag je hoe we tegen Duitsland in die slotminuten overeind bleven? Onze mentale weerbaarheid was impressionant. Ook voor mijn familie doet dit enorm deugd. Ze heeft even hard geleden onder die donkere jaren als ik. Onderschat niet hoe groot de impact van een topsportend kind is. Ons hele gezin draait om mij. Ik bepaal wat we eten, hoe laat we eten, wanneer we met vakantie gaan...” Voor een handvol internationals was de olympische uitschakeling in 2015 een eindpunt. Ook Aisling D’Hooge heeft getwijfeld. “Twee jaar lang hadden we geen toptornooien, met daarbovenop de combinatie met studies en werk. Zou ik de mentale kracht kunnen opbrengen om dat te doorstaan? Neen, mijn ziekte (D’Hooghe lijdt al sinds haar zesde aan multiple sclerose, red.) heeft geen rol gespeeld in dat beslissingsproces. Meer dan voor wie ook is sport voor mij heel belangrijk. Zonder hockey zou ik een andere sport gekozen hebben.” Ook Alix Gerniers heeft de moeilijke jaren doorstaan. “Toen we ons in 2012 kwalificeerden voor Londen, dacht ik dat we vertrokken waren voor een periode van voorspoed. Helaas hebben we nadien vooral lastige tijden gekend. Hopelijk zijn we nu écht vertrokken. Stoppen was evenwel nooit een echte optie voor mij, al durf ik er niet aan te denken als dit EK opnieuw een tegenvaller zou zijn geweest.”

Met elf in de cirkel

Eén lange stoet van Belgische nederlagen is het, de geschiedenis van deze vrouwenderby in de Lage Landen. Een sporadische oefenwedstrijd bood nog wel eens een gunstig resultaat, maar alle officiële matchen verliepen in het voordeel van Oranje. Niet verwonderlijk, als de beste ploeg van de wereld het opneemt tegen een middenmoter met groeipijnen. “Voor Nederland zouden wij een makkelijk hapje moeten zijn”, aldus Aisling d’Hooghe. “Wel, dat ze het maar tonen. Het arrogante Nederland bekijkt ons, denk ik, alsof we niets zijn. In hun ogen zijn we geen serieuze tegenstander. Laat ze maar arrogant zijn. Als we ze straks kunnen frustreren, zie ik mogelijkheden voor ons. Ik kan me alvast spiegelen aan de zotte prestatie van mijn mannelijke collega Vincent Vanasch tegen Nederland. Hoe hij toen alles tegenhield, dat doet geen keeper hem na.” Anne-Sophie Weyns vult aan. “De Lions bezitten inderdaad een buitengewone keeper, maar Aisling en Elena zijn de vrouwelijke equivalenten van Vanasch. Onlangs hebben we nog een oefenwedstrijd gewonnen tegen Nederland. Niet helemaal verdiend, maar het bewijst dat er voor ons kansen liggen.” Een strijd voor goud komt de Red Lions ondertussen al bekend voor, maar de hockeyvrouwen betreden vanavond terra incognita, beseft Judith Vandermeiren. “We kunnen veel leren van wat de Lions in Rio overkwam, toen ze zich na hun halve finale lieten overweldigen door de euforie. Natuurlijk hebben we donderdag volop genoten, maar de decompressie moeten we vermijden. We willen meer dan gewoon genieten van die finale. Als je zo goed bent als Nederland, is een zekere arrogantie toegestaan. Vroeger wisten ze zelfs niet dat er bij ons hockey gespeeld werd, maar onze opmars heeft ook hen verrast. We zijn aan het groeien in het tornooi. Duitsland in de halve finale was veruit onze beste match. Wij kunnen verrassen.”

10.000 Nederlanders

Voor minder dan goud komt Nederland niet buiten, maar Oranje faalde de afgelopen twee topmomenten – de Olympische Spelen en het EK 2015 – tegen Engeland. In eigen land, gesteund door tienduizend hockeygekke toeschouwers, zal vanavond de verwachting hoger liggen dan ooit. “Al weet ik niet of ze zoveel druk zullen voelen”, stelt Stephanie Vanden Borre. “Nederland beschouwt ons als de kleine Belgjes, die ze simpel zullen inpakken. De grote nummer 1 van de wereld tegen de kleine nummer 14, weet je wel.” MARC VERMEIREN

Aisling D’Hooghe “Ik heb getwijfeld om door te gaan. Door deze finale weet ik dat het toch allemaal niet voor niets is geweest.” Judith Vandermeiren “Vroeger wist Nederland zelfs niet dat er bij ons hockey gespeeld werd.”