Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Arnout Hauben (41) “We moeten trotser zijn op onszelf”
Reporter gaat in nieuw Eénprogramma op zoek naar vergeten landgenoten in het buitenland
Weg naar Compostela, Ten Oorlog en nu De Helden van Arnout:
Arnout Hauben trekt ook voor zijn nieuwste worp op pad, in het spoor van Belgen die ooit het avontuur opzochten, maar die we nu niet meer kennen. “Ik was honderd dagen van huis, maar mijn vrouw laat dat toe.”
Toen Woestijnvis de VRT verliet om met Vier in zee te gaan, nam Arnout Hauben (41) de moedige beslissing om zich met enkele collega’s af te scheuren van het bekendste productiehuis van Vlaanderen. Samen begonnen ze De Chinezen, met Mechelen als uitvalsbasis. Exact vijf jaar na het debuut van het productiehuis met Iedereen Beroemd start maandag het nieuwe tv-seizoen met De Helden van Arnout. Wie zijn jouw helden? Arnout Hauben: Reizen was vroeger moeilijker en avontuurlijker. De mensen die we portretteren, kozen voor een onzeker bestaan. Via dagboeken en brieven reconstrueren we hun uitzonderlijke prestaties. Zo vertrok in 1899 in Antwerpen een team van het Rode Kruis naar de Boerenoorlog in Zuid-Afrika. Op het Koningin Astridplein was het over de koppen lopen om hen uit te wuiven. We volgen Alice Bron, een verpleegster die over haar avontuur stukken schreef voor de krant. Die werden door de lezers verslonden. Ze was de Rudi Vranckx van haar tijd. Maar nu kent niemand haar nog. Heeft De Helden van Ar
nout geen hoog Canvasgehalte? Een programma maken met bij aanvang al in je achterhoofd dat je rekening moet houden met de zender waar het op komt, is het laatste waar ik aan denk. Ik blijf altijd dicht bij wat ik wil vertellen, in welke vorm dan ook. Sommige collega’s beperken zichzelf zo ontzettend hard door daar al meteen rekening mee te houden. Dat mag nooit het uitgangspunt van een idee beperken. Maar gaat dit wel scoren? Sociale media check ik niet. Daar heeft men na een halve minuut zijn mening klaar. Terwijl we met De Helden van Arnout 50 minuten nodig hebben om een verhaal te brengen. Deze keer vragen we dus een kleine inspanning van de kijker. Ik wil dinsdag wel weten hoe het gescoord heeft. Kijkcijfers zijn niet mijn drijfveer en Eén verwacht van mij geen Tom Waes-scores, maar een zender durft er je wel op af te rekenen. Onze eerdere programma’s waren weliswaar successen, maar het bezorgt ons productiehuis helaas geen verworven rechten. In de tv-wereld ben je maar zo goed als je laatste programma.
Hoe kom je aan die dagboeken en brieven? Soms via privécollecties. Een handgeschreven dagboek van een soldaat uit de tijd van Napoleon ligt dan weer in de universiteitsbibliotheek van Gent en wordt er in een aangepaste ruimte bewaard, omdat het zo fragiel is. We traceerden zelfs een dagboek dat kwijt was geraakt in België. Het was van een avonturier die vierhonderd dieren- en plantensoorten ontdekte. Hij bezorgde ons land ook mummies. Het leverde Hergé de inspiratie voor De Zeven Kristallen Bollen van Kuifje. We ontdekten het dagboek omdat het ooit was gepubliceerd in een Chileens tijdschrift en vertaalden het opnieuw uit het Spaans. Waarom zijn al die helden allemaal vergeten? Omdat het zo lang geleden is. Ooit ondergaan we toch allemaal dat lot? Welke sterveling weet over een halve eeuw nog wie Arnout Hauben is? Als ik op reportage ben, hoor ik mensen vaak zeggen dat ze over hun leven een boek kunnen schrijven. Dat is een boutade, maar toevallig hebben de mensen uit dit programma dat wel écht gedaan. Zo vissen wij hun vergeten verhaal weer op.
Je bent altijd op pad. Kun je niet aarden in een tvstudio? Ik verken veel te graag de wereld. Al ben ik geen grote avonturier. Dat zit niet in mij. Ik trok voor dit programma de jungle in, maar wel met de hulp van een gids. Ik wil niet de held uithangen die op gevaar van eigen leven onverantwoorde risico’s neemt. Ik beschik wel over de gave om met mensen een babbel te beginnen en hen honderduit te laten vertellen. Dat is eten en drinken voor mij. De mooiste herinneringen aan landen zijn voor mij nooit de landschappen, maar wel de getuigenissen. Voor De Helden van Ar
nout was je maanden weg van huis. Krijg je dat thuis verkocht? Dat moet ik niet verkopen, want Mieke heeft nooit anders geweten. Die grote uithuizigheid legde nooit druk op ons gezin omdat het organisch is gegroeid. Ik voel me ook niet de afwezige vader die getrouwd is met zijn werk en wereldvreemd is voor de kinderen. Ze leven zelfs mee met wat ik doe. Natuurlijk mis ik thuis. Maar ik leefde ook in mijn jeugd al uit mijn rugzak. Ik zat op internaat en sliep vijf jaar in een grote slaapzaal.
Geschiedenis is de rode draad doorheen je programma’s. Vanwaar die fascinatie? Mijn vader was professor geschiedenis. Dat verklaart veel (lacht). Ik ben met geschiedenis
grootgebracht, al onderging ik dat niet zomaar. Als we op vakantie gingen, was er steeds een consensus: één dag archeologische sites, maar ook één dag zwemmen.
En nu geef jij je kennis door aan de kinderen? Euh, ik tracht daarin de goede balans te vinden. Ik zie ze soms met hun ogen rollen als ik met iets ‘interessants’ kom aandraven. Maar dat is eigen aan hun leeftijd. Interesse in geschiedenis moet groeien met de jaren. Ik probeer hen ook weinig op te leggen, want dat werkt averechts.
Productiehuis De Chinezen bestaat vijf jaar. Maak eens de balans op. Ons afgelegde parcours is er voorlopig eentje van so far, so good. Want naast Iedereen Beroemd waren er ook onder andere Radio Gaga, De Noodcentrale, Jonge Benen en Manneke Pis. Het mooiste compliment dat mensen me kunnen maken is dat ze een bepaalde lijn of gevoeligheid in onze titels opmerken. We brengen mensen in beeld zoals ze echt zijn. Er is niks in scène gezet. Dat is de handtekening van De Chinezen.
Een productiehuis met veertig personeelsleden, was dat in 2012 de ultieme droom? Op dat moment had ik pas Weg naar Compostela gemaakt en ik wou vooral in dat genre actief blijven. Omdat ik wist dat we bij de VRT een veel betere biotoop hadden voor de programma’s die ik wilde maken, besliste ik met enkele Woestijnvis-collega’s om op eigen benen te staan. Dat was een risico, want we waren niet langer werknemer van een bedrijf. Maar we kochten zo een stukje vrijheid. Al moeten we er sindsdien ook de onzekerheid van dit vak bijnemen. Waar ik trots op ben, en daar wil ik nu toch even mee pronken, is dat mede dankzij ons jonge talentvolle tv-makers doorstromen in het vak. Zo maakten enkele mensen voor Canvas Gek en Geniaal (waarin psychosegevoelige mensen kunst maken met be- kende artiesten, red.). Dat is één van de beste programma’s van het komende najaar.
Iedereen Beroemd was meteen succesvol en blijft scoren. De reden waarom De Chinezen vijf jaar later nog steeds bestaat? Absoluut. Iedereen Beroemd bezorgt ons een dagelijkse basis, wat toch noodzakelijk is in tvland. Je wil constant televisie maken, maar ook kunnen uitzenden. Dat levert immers continuïteit op. Met Iedereen Beroemd was die er. Klopt het dat er een Cata laanse versie is van Ten Oorlog? Ja, enkele Spanjaarden klopten bij ons aan om een eigen versie te maken. Zij stapten de frontlijn af van de Spaanse Burgeroorlog. Heel wat van onze titels duiken over de grenzen op. Radio Gaga loopt in Spanje en Denemarken. Er is vraag naar vanuit Australië en Zwitserland. Van Manneken Pis komt een Spaanse versie. De Noodcentrale heeft een versie in Wallonië, maar ook in Australië en Duitsland.
Ik dacht dat Shelter (makers van onder meer Wat Als en Safety First) de enige Vlaamse speler was die over de landsgrenzen scoorde. Ik begrijp je reactie wel. We lopen met ons succes niet te koop. Soms vind ik dat wij, Vlamingen, veel te weinig chauvinistisch zijn. Net hetzelfde als in de geschiedenis. Daar zijn we ook te weinig fier op wie we zijn en waar we vandaan komen. In Vlaanderen maken wij straffe dingen op televisie die internationaal worden opgepikt en dat mag veel meer gezegd worden.
Heb jij veel tijd om televisie te zien? Natuurlijk. Tv-makers die beweren dat ze nooit televisie kijken, moet je wantrouwen. Die zijn niet serieus met hun vak bezig. Ik kijk veel. De programma’s van Eric Goens bekoren me altijd. Eric kan supersnel werken en toch kwaliteit en relevantie afleveren. Met het gezin keek ik ook elke week naar Liefde voor Muziek op VTM. Al zou ik zelf zoiets niet kunnen maken. Dat is niet mijn dada.
Wat is je prognose voor maandag? Ik durf geen getal te zeggen. Het is sowieso een sterke avond. Ik zou liegen als ik zeg dat een slecht cijfer dinsdagmorgen me niks doet. Maar ik bekijk het positief. Ik moet trots zijn dat ik tussen al die straffe titels mag staan. Koen Wauters, James Cooke en Karen Damen zijn je concurrenten. Ja, en vanaf 11 september overlap ik deels met Allah in Europa van Jan Leyers op Canvas, en dat is doodjammer. Bij deze een boodschap aan Canvas: breng Jan 10 minuten later en jullie krijgen een fles champagne (lacht). De Helden van Arnout, maandag om 20.40u op Eén
ARNOUT HAUBEN Tvmaker “Eén verwacht van mij geen Tom Waesscores, maar een zender durft je wel af te rekenen op kijkcijfers. Onze eerdere programma’s waren dan wel successen, in de tv wereld ben je maar zo goed als je laatste programma.” ARNOUT HAUBEN Tvmaker “Ik wil niet de held uithangen en ben zeker geen avonturier. Maar de gave om mensen honderduit te laten vertellen heb ik wel. De mooiste herinneringen zijn voor mij niet de landschappen, maar wel de getuigenissen.”