Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Toen we een lifetime achievement award kregen, dachten we: oei”
H et jubileumjaar van Clouseau wordt er een met een gouden randje: de verzamelbox Clouseau 30 was gisteren op de dag van de release al meteen goed voor goud. Geen sein voor Koen en Kris Wauters om op hun lauweren te gaan rusten. “Onze volgende plaat moet supergoed zijn. We willen er graag nog een jaar of twintig bij doen.”
Jubilarissen Koen (49) en Kris (52) Wauters hebben geen tijd voor een feestje en hollen van het ene interview en promo-optreden naar het andere. “We willen de mensen heel graag laten weten dat we een verzamelaar uit hebben waar we ontzettend fier op zijn, er zit toch een heel stuk van ons leven in”, zeggen ze.
Terugblikken is anders niet zo jullie ding. Kris: Ik kijk ook liever naar wat er gaat komen, maar als je een dertigjarig jubileum viert, hoort dat er wel bij. Op deze verzamelaar staan de nummers in chronologische volgorde. Op Brandweer hoor je een band die zijn weg zoekt, maar stilaan ook de groep die begint te snappen hoe het in de studio marcheert. Of de evolutie van de zanger die nauwelijks weet wat hij aan het doen is naar iemand die heel goed weet hoe hij zijn stem moet beheersen of hoe hij iets moet brengen. Koen: Het is ook pijnlijk soms. Deels door hoe we eruitzagen (lacht). Ik was heel veel vergeten en die beelden katapulteren je terug naar die tijd. Dan is het wel plezant om te zien hoe we de gekkigheid van die beginperiode toch overleefd hebben. Alles was over the top: de gillende fans, de verkoopcijfers, maar ook de tegenstand. Vier cd’s lang bleven we eendagsvliegen voor de pers, pas daarna is het stilaan over de muziek beginnen te gaan. Daar hadden we echt naar verlangd. Kris: Daarom vinden we laatste twintig jaar ook zoveel beter dan de eerste tien jaar. En de fans zijn meegegroeid. Koen: Die gillende meisjes van toen komen nog naar onze optredens, soms met hun kinderen, en zeggen dan met lichte gêne dat ze vroeger posters op hun slaapkamer hadden hangen. Dat vind ik keitof, mensen die je muziek graag mogen en daar uiting aan geven. In Nederland zijn we op korte tijd van heel veel naar bijna niets gegaan en dat vind ik nog altijd spijtig. Vreemd ook, want in Vlaanderen groeiden we in die periode door naar concerten in het Sportpaleis.
Dit is het begin van een feestjaar? Koen: Toch minstens een ‘feesthalfjaar’ (lacht). Tot half maart ongeveer loopt onze theatertournee en tot dan gaan we gezellig op het Clouseau 30-schip cruisen. We hebben nog wel een paar andere ideetjes ook, maar de theatertour is nu de focus. We hebben nog nooit zoveel gerepeteerd voor een tournee als nu. We zijn maar met vijf, elk nummer krijgt nieuwe arrangementen, we proberen van alles uit. Kris: We gaan niet enkel anekdotes vertellen, we gaan hier en daar ook echt duiding proberen te geven. Waarom bepaalde dingen zo gelopen zijn. Fans zullen echt zaken vernemen die ze nog niet wisten. Koen: Let wel, dit is nadrukkelijk zonder toeters of bellen, zodat de aandacht naar de liedjes gaat. Het zal er heel mooi en gezellig uitzien, maar niet spectaculair, anders waren we wel naar het Sportpaleis getrokken. We hebben bewust gekozen om dat niet te doen. Nu kunnen we tot veertig keer spelen, anders was het na vier of vijf avonden al gedaan.
Wat is de ambitie voor daarna?
Kris: Nieuwe liedjes schrijven. Ons volgende album moet supergoed zijn, met een hoop ongelooflijke songs. We hebben al wat klassiekers zoals Anne, Daar Gaat Ze, En Dans en Vonken en Vuur, maar het zou leuk om er de komende tien jaar nog minstens drie bij te doen. Een liedje dat je overleeft, dat is het mooiste wat een artiest zich kan wensen. Koen: Meer ambitie dan dat kan je niet hebben. We zijn al zo verwend, maar het zou tof zijn om er nog twintig jaar bij te kunnen doen. Clouseau 50? Oké, dat is met een knipoogje, maar waarom niet? Paul Michiels wordt volgend jaar 70 en staat ook nog op het podium te blinken.
Krijgen jullie dikwijls de vraag wanneer Clouseau gaat stoppen? Kris: Nu iets vaker, omdat we dit jubileum vieren, maar daarvoor eigenlijk bijna nooit. Dat is een goed teken. Koen: De Kreuners, die hebben die vraag vaak gekregen (lacht). Kris: Er gaan gelukkig ook nog niet te veel lifetime achievement awards in onze richting. Vorig jaar kregen we er zo een van een weekblad, en toen dachten we: oei (lacht). Koen: Ons lichaam of andere omstandigheden zullen wel dicteren wanneer we ermee moeten ophouden, maar puur op basis van goesting en liefde voor muziek is Clouseau nog lang niet uitgezongen. JAN RUYSBERGH