Generale repetitie voor de eerste schooldag

Daar gaan ze weer, al die kinderen met hun boekentassen. Tussen acht uur en half negen gaan overal in Antwerpen de deuren open, de tassen op de rug en de fietsen uit de gang. De ochtendspits op de Ring is gespreid tussen pakweg zeven en tien uur – als het een beetje meezit. Maar in de stad bestaat er een spits binnen de spits. Een horde schoolkinderen die zich verspreidt in het fijnmazige netwerk van straten, op weg naar hun school. Een deel van de kinderen bleef vrijdag thuis om het Offerfeest te vieren. Maar omdat 1 september nu eenmaal 1 september is, begonnen de meeste scholen toch gewoon op vrijdag. Zo ook de school van mijn oudste. Elk jaar is daar op 1 september een kleine maar fijne ceremonie voor de nieuwe kindjes van het eerste leerjaar. Terwijl de zesdejaars met lange, buigzame stokken een erehaag vormen en de rest van het lager staat te kijken, komen de oudste kleuters van vorig jaar voor het eerst in hun schooluniform naar buiten. Hand in hand lopen ze onder de erehaag door, terwijl de andere kinderen en ouders applaudisseren. Nu horen ze ook bij de groten, nu zijn ze onderdeel van het lager. Dit jaar leren ze de geheimen van letters kennen en op het einde van het schooljaar kunnen ze al aardig lezen en schrijven. Het leken vandaag wel heel kleine klasjes, in een stad vol overbevolkte scholen. Maar dat had natuurlijk met het Offerfeest te maken. Veel kinderen bleven thuis om te feesten met hun familie en beginnen maandag pas aan het nieuwe schooljaar. Daarom organiseert de school het erehaagmoment maandag gewoon opnieuw. Dan zien we weer die trotse 5 en 6jarigen onder de poortjes doorlopen, terwijl de ouders misschien voor de tweede keer een traantje wegpinken. Ze hebben er vrijdag al voor kunnen oefenen op de generale repetitie. Om kwart voor zes ’s avonds kreeg ik mijn oudste aan de lijn, terwijl ik op de redactie zat te werken. Ja, het was leuk geweest op school. “We hebben spelletjes gespeeld. We hoefden nog niets te leren, want het was nog maar de eerste dag.” De naam van de juf was hij wel al vergeten. Geeft niets. Maandag is het gewoon opnieuw de eerste schooldag en krijgt iedereen een herkansing.