Hoera, digitalisering!

De zoektocht naar een kot is vaak een stresserende en vermoeiende opdracht. Of dat was het toch. Samen met ma en/of pa de studentenbuurt doorkruisen op zoek naar die herkenbare oranje bordjes met daarop ‘studentenkamer te huur’. Dat zorgde niet alleen voor mooie gezinsmomentjes en discussies over wat, waar en vooral hoeveel, je leerde als student ook meteen de stad (én de cafés) kennen waar je de rest van het academiejaar zou vertoeven. Die gezellige gezinsuitstapjes gaan er steeds meer uit. Leve het internet. Dankzij websites als kotweb.be, het belangrijkste instrument om in Antwerpen een studentenkamer te vinden, kan je vanuit de zetel op zoek naar een kot. Je klikt aan in welke buurt de campus is, geeft een periode op en klikt op ‘zoeken’. Uit de lijst met de honderden vrije koten kies je het kot dat jou aanspreekt. Daarna contacteer je de eigenaar en regelt een bezoekje. Zo zou het toch moeten werken, want wie vandaag bovenstaande handeling uitvoert, komt nog steeds terecht op een lijst met honderden vrije koten, alleen is daar al een groot deel van verhuurd. Dat staat niet vermeld op de pagina, maar kom je pas te weten als je de verhuurder aan de lijn krijgt. Vervelend, tijdrovend en vooral tegen het principe dat digitalisering ons leven makkelijker moet maken. Het wordt dus tijd om de stad opnieuw in real life te gaan verkennen met vader en moeder aan je zijde. Doe je dat met de auto, dan raadpleeg je best even slimnaarantwerpen.be om je vlot door de wegenwerken te begeven. Al heeft die website ook al eens mensen de file ingestuurd. Er is dus toch nog wat werk aan het basisprincipe van de digitalisering.