Rinus Van de Velde bekent kleur

TEKENAAR WORDT OOK BEELDHOUWER IN EXPO TIM VAN LAERE

Met zijn grootschalige houtskooltekeningen verwierf Rinus Van de Velde (34) internationale faam. Op zijn nieuwe expo verdwijnen de zwartwitte taferelen in een kleurrijk decor van bordkartonnen vliegtuigen en palmbomen. “Deze expo was bevrijdend”, gelooft Van de Velde, die inspiratie vond bij Kuifje.

Voor zijn vierde solotentoonstelling bij huisgalerie Tim Van Laere verliet Rinus Van de Velde zijn vertrouwde werkwijze om zijn exposities voor te bereiden. In het verleden bouwde hij in zijn studio in Antwerpen decorstukken waarin hijzelf en vrienden filmische avonturen beleefden. Van die scènes maakte hij foto’s die de basis legden voor zijn monumentale houtskooltekeningen. Die presenteerde hij met verhalende teksten.

“Deze keer heb ik geen maquette gebouwd en was er geen script”, zegt Van de Velde. “Acht maanden lang heb ik samen met twee assistenten objecten gemaakt zonder vaststaand plan. Alles groeide spontaan. Sommige rekwisieten zijn terug te vinden op houtskooltekeningen, anderen niet. In mijn vorige exposities lag de klemtoon volledig op de tekeningen, nu vormen ze samen met de rekwisieten één grote totaalinstallatie. Ik zie die decorstukken als zelfstandige sculpturen.”

KUIFJE

Een omlijnd scenario was er niet, maar Van de Velde liet zich wel inspireren door het album

De Zonnetempel van Kuifje. Het avonturenverhaal bracht hem op het idee om zijn alter ego Robert Rino op te voeren, gekidnapt door een kunstverzamelaar die hem verplichtte beelden te maken. Ondertussen zijn zijn assistenten op weg om hem te redden.

De beelden die Van de Velde vervaardigde in karton en keramiek zijn opvallend kleurrijk en lichtvoetig. Ze staan in contrast tot het zwart-wit van zijn tekeningen. “De tekeningen zijn een lang en precies proces. De sculpturen zijn spontaan, snel en soepel”, zegt Van de Velde, die een opleiding als beeldhouwer genoot. Omdat hij niet hield van het lastige proces van brons gieten of steenkappen, koos hij voor de lichtheid van het papier en de vrijheid van de tekenaar. Nu zijn tekeningen met de jaren steeds monumentaler geworden zijn, zorgt de beeldhouwkunst dan weer voor bevrijding.

Zijn sculpturen ervaart hij niet als een stijlbreuk, maar als een aanvulling. “De beelden mochten wel niet te serieus zijn. Dat zou niet bij me passen. Ze moesten hanteerbaar zijn. Altijd hetzelfde moeten doen, geeft als kunstenaar geen bevrediging. Je zoekt steeds verder.”

Hoe zijn oeuvre verder zal evolueren, durft hij nog niet te voorspellen. Houtskooltekeningen zal hij zeker blijven maken, maar ook sculpturen. Hij wil nu gaan experimenteren met film. Decors bouwen, die filmen en daarop tekeningen baseren. Maar ook het filmmateriaal hoopt hij te kunnen gebruiken, in combinatie met ingesproken stemmen.

“Film heeft me altijd beïnvloed. Mijn werk is filmisch. Maar of ik bij filmkunst uitkom, is een vraag die ik nu nog niet kan beantwoorden. Of dat zal lukken kan ik pas over enkele jaren zeggen.”

‘‘Ik zie die decorstukken als zelfstandige sculpturen.” RINUS VAN DE VELDE Kunstenaar