“Slechte fysieke tests? Ik zat met maagproblemen”

Het was even slikken voor Dorin Rotariu (22) toen hij merkte dat er dit seizoen geen plaats was voor hem bij Club Brugge. In Play-off 1 was de Roemeen nog een van de revelaties, maar vanavond zit de aan Moeskroen verhuurde speler gewoon op de tribunes. En bij de nationale ploeg verloor hij ook nog eens zijn plaatsje. De rijzende ster van Roti is plots tanende. Openhartig blikt hij voor het eerst terug op de voorbije maanden.

“Mag ik die 400.000 euro eigenlijk zelf betalen?” Dorin Rotariu tast eens diep in zijn zakken, maar meer dan een pluisje vindt hij niet. “Jammer, maar ik kan nog altijd een bank overvallen.” Hij lacht ermee, maar wat had hij graag gespeeld tegen Club Brugge vanavond. “Het is gewoon allemaal wat vreemd”, vindt de Roemeen. “Ik heb nog nooit van zo’n constructie gehoord, betalen voor één match van een huurling. Het is echt spijtig dat ik niet kan meedoen. Niet zozeer omdat ik mij wil tonen aan Club Brugge, maar wel omdat ik zo snel mogelijk wil beginnen. Ik wil eindelijk eens een officiële match spelen.”

Want tijd, die heeft Rotariu dit seizoen naar eigen zeggen al genoeg verloren. Hij vatte het voetbaljaar bij Club later aan door interlandverplichtingen, maar tot ook maar één officiële speelminuut kwam hij nooit. Roti hoopte lang op een kans van nieuwe trainer Ivan Leko, maar het was pas na een gesprek met CEO Vincent Mannaert dat Rotariu besloot om alsnog van ploeg te veranderen. Het Deense Midtjylland was concreet en ook nog een andere Belgische ploeg, maar uiteindelijk werd het Moeskroen, de club van landgenoot en zijn ex-trainer bij Dinamo Boekarest Mircea Rednic. “Ik neem bij Club Brugge niemand iets kwalijk, maar het stoort me wel dat ik zo laat op de hoogte werd gebracht van mijn situatie. Met de trainer heb ik geen enkele keer gesproken. Geen enkele. Ik wist dat ik de eerste weken ging missen omdat ik nog verplichtingen had met Roemenië, maar ik had wel gehoopt om toch één keer een echte kans te krijgen. Die is er nooit gekomen. Niemand legde me ook uit waarom ik steeds naast de selectie viel, waardoor ik bleef hopen op een kans. Op het einde van de transferperiode had ik dan toch een gesprek met Vincent Mannaert waarin duidelijk werd dat ik niet veel aan spelen zou toekomen. Ik moest nog snel een andere ploeg zoeken. Op mijn leeftijd moet je spelen, hé. Ik kon het risico niet lopen om mijn plaats bij Roemenië helemaal te verliezen.” Waarom was Rotariu – nog een revelatie in Play-off 1 – steevast een van de eerste namen die Leko náást zijn selectie zette? “Kwaliteit draait niet alleen om techniek, maar ook rond fysiek en motivatie”, gaf de Brugse trainer als uitleg. Daarbij kwam ook het verhaal dat de Roemeen bij zijn terugkeer uit vakantie erg povere fysieke testen liet optekenen. “Ik heb in de zomer alles gedaan wat mijn programma heeft voorgeschreven”, zegt Rotariu. “Maar op de dag van de testen had ik last van mijn maag. Ik voelde me duizelig en ik had gezegd dat ik de proeven niet aan honderd procent kon uitvoeren. Daardoor was de uitslag niet zo goed. Als die testen twee dagen later hadden plaatsgevonden, dan waren ze een pak beter geweest. Nog niet perfect, maar beter.” Rotariu startte in de voorbereiding slechts één keer in de basis, kreeg maar in twee matchen speelminuten en moest af en toe zelfs individueel trainen. “Waarom dat gebeurde, weet ik niet. Of ik niet paste in het nieuwe systeem van de trainer? Dat kun je toch niet weten als je nooit eens een kans krijgt? (grijnst) Nu, boos maakte het me niet. Ik kon het allemaal goed plaatsen. In voetbal zijn er nu eenmaal momenten dat je op een roze wolk zit en momenten dat alles zwart ziet.”

De kracht van de leeuw

Rotariu leidt ons tussendoor rond op Le Canonnier. “Daar is het mooiste plekje van het stadion”, wijst hij naar een rijtje net onder de loges. “En weten jullie dat er hier zeven tot acht oefenvelden zijn? Dat is toch gigantisch? In mijn leven zag ik alleen bij Shakhtar Donetsk een gelijkaardige infrastructuur.”

Finaal wijst hij nog even naar zijn linkerhand waarop een nieuwe tattoo prijkt. Het gezicht van een leeuw, met hemelsblauwe ogen. “Mijn sterrenbeeld”, duidt de Roemeen. “En ook een teken dat ik wil blijven strijden in het leven. Maar het heeft niets te maken met de gebeurtenissen van de laatste maanden. Al zou het eigenlijk best wel toepasselijk zijn.”

FOTO PMA