Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik voel me geen 35”
Veteraan Hernan Losada is nog altijd de dirigent van het Kiel
Beerschot Wilrijk bruist en strijdt zondag met Cercle Brugge om de leidersplaats in 1B. Hernan Losada, de Argentijnse dirigent van het Kiel, dartelt op zijn 35e nog even fris als vroeger over het middenveld. “Mijn geheim? Ik sta elke dag op het veld alsof het mijn debuut bij de profs is.”
De intensiteit ligt hoog, het spelplezier straalt van de spelers af. Assistent Issame Charaï jaagt de troepen aan, Marc Brys waakt als een generaal. Hernan Losada vloekt. Aan het Universiteitsplein in Wilrijk scoort hij tijdens een afwerkingsvorm niet zoals hem is opgelegd. De Argentijnse spelmaker mag dan wel de pensioensgerechtigde leeftijd van een voetballer naderen, hij is niet van plan om in de herfst van zijn carrière te teren op zijn kwaliteit en ervaring. “Dat ik al 35 ben? Ach, dat is maar een getal, hé”, zegt Losada. “Ik voel me trouwens geen 35. Fysiek noch mentaal. Elke dag word ik supergemotiveerd wakker. Alsof het mijn eerste dag als profvoetballer is. Het enige wat je dan nodig hebt, is een technische staf die je conditioneel scherp houdt. Mijn leven lang is voetbal mijn prioriteit geweest. Op het veld zie je het resultaat.”
Vergelijk jezelf eens met de jonge Losada. “Hier zit nog steeds dezelfde jongen. Door de trainerscursus die ik volg, ben ik tactisch wel sterker geworden. De kwaliteit in deze ploeg maakt het voor mij ook makkelijker. We zijn allemaal sterk in de combinatie. Krijg ik rondom mij spelers op dezelfde golflengte, dan komen mijn kwaliteiten beter tot hun recht.”
Dit seizoen ben je in competitie en beker al goed voor zes stuks. Op weg naar een record?
“Ik zit in mijn carrière aan 97 goals in officiële wedstrijden. Het is een gezonde ambitie om dit jaar mijn honderdste te maken.”
Welk doelpunt roept de mooiste herinneringen op? “Het eerste dat in mij opkomt, is de goal tegen Bocholt. Dankzij dat doelpunt in de laatste seconde werden we kampioen in derde klasse. Anders was het gewoon promotie met een tweede plaats. Toen de bal tegen de netten ging, werd het veld overspoeld met supporters. Of het geen goal van Fockaert was? De scheidsrechter heeft het doelpunt aan mij toegekend. Laten we het een doelpunt/assist noemen.”
Jullie zijn het seizoen gestart met 10 op 12. Ben je zelf verrast? “Niemand had verwacht dat we het zo goed zouden doen. Dan heb ik het niet alleen over de resultaten, maar ook over de manier waarop we punten hebben gepakt. Dat is de grootste verrassing. Ik had vertrouwen in de kwaliteiten van deze groep, maar het was afwachten wat het niveau van de tegenstanders zou zijn. Andere ploegen hebben veel spelers gekocht en zullen een aanpassingsperiode nodig hebben. Als zij meer automatismen kweken, zullen we het moeilijker krijgen.” Als jullie kans willen maken op de periodetitel, is de eerste periode de uitgelezen kans. “Het is aan de pers en de analisten om daar over te praten. Na vier wedstrijden is het veel te vroeg om daar iets zinnigs over te zeggen. De wedstrijd van zondag tegen Cercle wordt belangrijk, maar zeker niet beslissend.”
Na elke goal maak je een brilletje met je vingers, een verwijzing naar je papa die nu in Argentinië de wedstrijden via internet kan volgen. “De laatste jaren was het moeilijk voor hem om mijn prestaties te volgen, maar nu zit hij elke week met een hoop vrienden achter de computer. Als vader is hij altijd heel belangrijk voor mij geweest. Dankzij hem heb ik de liefde voor het voetbal gekregen. Bij de jeugd miste hij geen seconde van mijn carrière. Alle trainingen, alle wedstrijden… Hij was altijd aanwezig en dat apprecieer ik enorm. Na de wedstrijd kunnen we nu opnieuw over mijn match discussiëren. Rij ik naar huis, dan bellen
we altijd even via WhatsApp.” Hoe vaak komt hij naar België? “In mei was hij erbij tijdens de playoffs en zag hij me scoren in Heist en Dessel. Daarvoor was het al van 2013 geleden. Zelf vlieg ik één keer per jaar naar Argentinië om bij mijn familie te zijn. Hopelijk komt hij in maart terug.” Voor de finale van 1B? (Lacht) “En anders is het voor Play-Off 2. We moeten realistisch blijven. Ons doel is om bij de eerste vier te eindigen.”
In Sport/Voetbalmagazine zei je dat je met een gerust hart kan stoppen als Beerschot Wilrijk in 1A speelt. Wat als het na dit seizoen zover is? “Ik wil nu nog geen conclusies trekken, maar op dit moment geniet ik nog van elke training en elke match. Als dat zo blijft, zal het moeilijk zijn om te stoppen.”
Met je huidige vorm heb je toch nog een plaatsje in de Jupiler Pro League? “Dat weet ik niet. Al heb ik ook niet het gevoel dat ik me nog moet bewijzen. Sportief was het voor mij een groot risico om af te zakken naar derde klasse. Op sommige velden dacht ik: ‘wat doe ik hier’? Maar ik moest het verschil maken. Veel andere jongens die de stap terug hebben gezet, is dat niet gelukt. Ik ben trots op mijn parcours. Het niveau is niet te onderschatten. In die lagere reeksen zit veel meer passie dan in eerste klasse.” Als je toch stopt: ligt het plan voor na je carrière al op tafel? “Ooit wil ik trainer van Beerschot Wilrijk worden. Dat zou fantastisch zijn. Maar voor het zover is, heb ik nog veel te leren.”