“Miljaarde, dit was mijn kans”

Geen Belgische zege, wel een forse Vlaamse vloek in Montréal. Tot 250 meter van de aankomst leek Jan Bakelants op weg naar de overwinning in de Canadese WorldTourwedstrijd. Maar net toen hij de zege kon ruiken, werd hij geremonteerd door de Italiaan Ulissi. Uiteindelijk tuimelde de Kempenaar nog naast het podium te tuimelen.

Het verliep nochtans allemaal volgens plan. Van de absolute topfavorieten Van Avermaet, Sagan en Matthews was Bakelants al verlost toen hij de laatste kilometers aansneed. Zij volgden op een twintigtal seconden. Te veel om nog mee te doen voor de zege. Wat ook al de verdienste van Bakelants was. Op dik twintig kilometer was hij het die de beslissende vlucht had ingeleid. Eerst nog op zijn eentje, pas na een vijftal kilometer was een groep met daarbij onder meer Mollema, Gallopin, Ulissi, Hrrada en Slagter komen aansluiten. De favorieten zouden hen niet meer terugzien. Waarna uiteindelijk Gallopin de ultieme finale inleidde met een uitval op anderhalve kilometer van de finish. Tot ergernis van Bakelants.

“De smoelentrekker”, verwees hij naar Gallopin. “Eerst maar zeggen dat hij niet meer kon en dan vanachter onze rug aangaan. Ik vreesde zelfs nog even dat de favorieten hierdoor konden terugkomen. Het gaat toch niet weer voor niets zijn, dacht ik al.”

Maar zo ver kwam het dus niet. En in de laatste honderden meters remonteerde Bakelants Gallopin. De streep was dan al in zicht.

“Ik heb echt geloofd dat ik kon winnen”, ging Bakelants verder. “Ik dacht: Dit lukt mij wel. Ook omdat een lange sprint mij beter ligt dan een korte. Maar blijkbaar had Ulissi ingehouden. Ik passeerde hem, maar hij pakte direct mijn wiel en ik viel stil. Eigenlijk trek ik de spurt voor hem aan. Zo konden er zelfs nog drie renners over mij komen. Miljaarde. Ik had niet zo vroeg mogen aanzetten. Dit was mijn kans om te winnen en ik heb ze de nek omgewrongen.”

In bloedvorm

Maar dat Bakelants in bloedvorm verkeert, is wel duidelijk. Het is niet voor het eerst in deze periode. Zie zijn palmares: het najaar ligt hem. Des te zuurder is het dat hij met deze vorm niet naar het WK kan. Hij knikt.

“Kijk: op zich is dit een correcte WK-selectie. Je kan niemand bekritiseren omdat hij erbij is. Maar – ook al zal de bondscoach het ontkennen – ik vind het wel triestig dat een koers als de BinckBank Tour de selectie bepaald heeft. Daardoor voel ik mij gepakt. Ik heb de Tour moeten rijden. Logisch dat ik dan in een mindere vorm aan de BinckBank startte, toch vergeleken met jongens die een ander programma volgen en konden pieken naar die wedstrijd. Dat pikt wel. Ik ben ervan overtuigd dat ik straks in betere conditie ga zijn dan bepaalde jongens die wel mee mogen. Hun conditie is in dalende lijn, de mijne wordt alleen maar beter.”

Het maakt de nederlaag gisteren alleen maar vervelender. Dit had de eerste eendagswedstrijd van WorldTourniveau op het palmares van Bakelants kunnen zijn. Nu is het noodgedwongen uitkijken naar wat er na het WK nog volgt.

“Ik hoop inderdaad dat ik nog een prachtige Ronde van Lombardije kan rijden”, besloot Bakelants. “Maar zuur blijft dit wel.”

Nog dit: Van Avermaet werd achter Bakelants nog mooi zevende en klopte Sagan en Matthews in de spurt. Geen zege, maar de eindzege in de World Tour lijkt hiermee wel binnen Voldoende om met een goed gevoel naar het WK toe te leven.

“Ik win dan wel niet de wedstrijd, ik win wel de groepsspurt”, aldus Van Avermaet. “Maar vooral: er zat echt power op. Ik ben supertevreden over de conditie.”