Borgerhout: gewoon een stukje Antwerpen

De politie kan blijkbaar niet meer uitrukken naar Borgerhout zonder beducht te moeten zijn voor gewelddadige reacties. Zelfs na alle commotie die er geweest is na vorige aanvallen tegen politieagenten, na alle politieke discussies, na de manifestatie op de Turnhoutsebaan, zijn er daar nog mensen die op het idee komen om agenten te bekogelen, tegen de grond te werpen of een klap te verkopen.

Het wijst niet alleen op een verregaande normloosheid maar ook op een totale sociale vervreemding.

In een eerste reactie vanuit Marokko, waar hij op werkbezoek is, zei burgemeester Bart De Wever dat “we nooit zullen dulden dat Borgerhout een no-gozone wordt”. Stephanie Van Houtven (sp.a), districtsburgemeester van Borgerhout, dat zoals bekend een andere coalitie heeft dan de stad, tweette: “Geweld tegen politie onaanvaardbaar. District wil stad, politie en buurtwerk snel samenbrengen om rust te laten weerkeren”.

Dat laatste zinnetje overtuigt niet helemaal. Het probleem is niet de rust in het Antwerpse district, maar enkele jongeren die in die mate ontspoord zijn dat ze ook een politie-uniform niet respecteren.

In de eerste plaats is dit een zaak van politie en justitie. De daders moeten opgespoord worden en het gerecht moet over hen oordelen. Maar het gaat hier tegelijk om een breder probleem in de samenleving dat onmiddellijk ook op de politieke agenda’s belandt.

Het is dan aan de politici om de discussie op niveau te houden en aan oplossingen te werken. In die zin is het opiniestuk dat de N-VA Borgerhout gisteren verspreidde een gemiste kans. Het gaat daarin over “excuses van links die op hun plaats zouden zijn”, waarna een aanval volgt op het bestuur dat er “vanaf dag één voor gekozen heeft om zich niet te gedragen als een politieke meerderheid die het district bestuurt. Het district was steeds bijzaak”. Dit is in de gegeven omstandigheden partijpolitiek op zijn smalst.

Ook na de rellen vorige week regende het beschuldigingen over en weer en eisen om excuses. Op sociale media bestookten links en rechts elkaar vanuit de loopgraven van hun grote gelijk en hun nog grotere verontwaardiging. Al heel snel gaat het dan niet meer om het probleem zelf, maar wel om de mate waarin de tegenstander verkeerd bezig is.

Niemand is gebaat met een verdere polarisatie. De focus moet liggen op de daders en hun medestanders. Wie zijn ze precies, wat drijft hen en wat kunnen we eraan doen? Zodat de politie niet extra versterking moet oproepen als ze naar Borgerhout uitrukken, alsof het daar de Bronx is twintig jaar geleden. Het is gewoon maar een stukje Antwerpen, he, en zo moet het blijven.