Verkiezingskoorts

Iemand die de politiek niet van nabij volgt, kan de jongste dagen ook niet meer weten welke partij tot de oppositie behoort en welke deel uitmaakt van de meerderheid van dit land. De verkiezingskoorts woedt zo hevig in de politieke rangen dat elke partij, elke politicus zelfs, een eigen koers begint te varen. Als je bedenkt dat het nog meer dan een jaar duurt voor we nieuwe gemeentebesturen moeten kiezen en we nog bijna twee jaar verwijderd zijn van de federale en regionale stembusgang, dan hou je je hart vast. Wordt er de volgende maanden nog bestuurd of gaan we campagne voeren? Dat de tweet van Theo Francken ook in regeringskringen niet enthousiast onthaald werd, is begrijpelijk. Gelukkig houden de meeste politici niet van dit soort taalgebruik. De premier heeft zijn staatssecretaris op de vingers getikt, maar Bart De Wever ziet geen graten in het grove taalgebruik. Een echte lijn krijg je zo niet in de communicatiestijl van de regeringsleden. Die lijn zit al helemaal niet in de communicatie over het pensioenplan. De verlaging van de pensioenen voor werkloze 50-plussers is van tafel, verkondigden Open Vld en CD&V met veel vreugde. Maar volgens N-VA komt de maatregel zeker opnieuw op tafel. Jambon en De Wever spreken van een time-out, niet van een afwijzing. Minister van Pensioenen Bacquelaine weet het allemaal zo goed niet meer en de premier betreurt de belabberde communicatie en zegt dat de regering duidelijke doelstellingen heeft. Maar wie is de regering nog als alle partijen iets anders willen met die pensioenen? Aan het eind van de week heeft iedereen zich eens flink kunnen positioneren, maar deze show kan onmogelijk echt productief zijn voor het regeringswerk. Hoe kan uit deze spraakverwarring nog een degelijk en door iedereen gedragen pensioenplan ontstaan? Intussen stelt Kris Peeters, vicepremier in de federale regering en kandidaat-burgemeester in Antwerpen, zijn veiligheidsplan voor de stad voor. Peeters, die altijd minzaam heeft verkondigd dat hij in het volgende Antwerps bestuur ‘in het midden van het bed wil liggen’, maakt in een interview met deze krant brandhout van het veiligheidsbeleid van burgemeester De Wever. Om die laatste helemaal op stang te jagen, zegt hij het Mechelse politiemodel van Bart Somers te verkiezen boven dat van Antwerpen. Peeters is dus duidelijk een flink eind naar links gerold in het Antwerpse bed. Intussen zit zijn partij wel nog altijd in het stadsbestuur en moet ze nog een jaar verder met de N-VA. En ook al breng je Bart De Wever niet zo gemakkelijk van de wijs, echt bevorderlijk voor een efficiënt bestuur is dit allemaal niet. Het valt te vrezen dat op alle bestuursniveaus de efficiëntie en de eendracht de komende maanden vertroebeld zullen worden door verkiezingskoorts, en dat de politici daarbij zullen vergeten dat hun kiezers in de eerste plaats een degelijk beleid willen.