ZANGERESSEN HOUDEN LIEDJES SERGE GAINSBOURG LEVEND

Met haar versie van Je suis venue te dire que je m’en vais scoorde Jo Lemaire haar grootste hit. Die klassieker en veel andere liedjes van Serge Gainsbourg vertolkt ze samen met Ellen Schoenaerts en Eline De Munck in Gainsbourg leeft!

Na twee boeken en vier seizoenen met hommageshows aan Gainsbourg begint biograaf, muzikant en verteller Rudolf Hecke nu aan een vijfde jaargang. “Hij mag dan 26 jaar dood zijn, nog steeds wordt Gainsbourg vereerd en gehaat om dezelfde redenen als weleer. Vandaar: Gainsbourg leeft! Ik vind dat ik zijn verhaal moet vertellen, omdat het in België en Nederland zo weinig gekend is. Terwijl ik dat doe, interpreteren Jo, Ellen en Eline zijn liedjes. Zelf wou Gainsbourg niets liever, omdat hij goed wist dat hij als zanger vrij beperkt was.”

Komt daarbij dat de betreurde artiest een boon voor vrouwen had. Er voor deze voorstelling drie overtuigen, kostte Hecke weinig moeite. “Ik heb geen minuut getwijfeld”, zegt Jo Lemaire, door Gainsbourg ooit zijn favoriete Belgische zangeres genoemd. “Gainsbourg en ik, dat is als een oud liefdesverhaal. Dankzij de taalvirtuoos die hij is, ben ik zelf teksten in het Frans beginnen te schrijven. Nadat ik in de jaren 80 zijn Je suis venue te dire que je m’en vais had gecoverd, heeft Gainsbourg me nooit meer losgelaten.”

Ellen Schoenaerts noemt zichzelf “een hyperzware fan”. “Ik luister al sinds mijn jeugd naar zijn muziek. Als puber vertaalde ik zijn teksten voor mijn vriendinnen. Gainsbourg is heel slim in de manier waarop hij muziek en teksten laat samenkomen. Hij is een van de zeldzame artiesten die op beide vlakken sterk zijn. Ik hou vooral van zijn ballades en duetten, maar eigenlijk vind ik zowat zijn hele oeuvre goed. Alleen zijn reggaeperiode is minder aan mij besteed.”

“Ik heb hem twee keer ontmoet”, vertelt Lemaire. “Hij heeft me eens naar Parijs laten komen om een clip te draaien, in een verlaten treinstation, voor een programma met allemaal zangeressen. Supercharmante mens! Ja, Gainsbourg was een ordinaire dronkaard, maar ook een geletterde mens die een uitstekende opvoeding had genoten. Hij was verre van een schooier. Dat hoor je in zijn teksten. Hij was een taalvirtuoos die het Frans liet klinken zoals niemand eerder had gedaan.”

Terwijl Hecke in de voorstelling met anekdotes strooit, vertolken de dames Je t’aime… moi non plus, Le poinçonneur des Lilas en tal van zijn minder bekende liedjes in een decor waarin platenhoezen, asbakken en pastisflessen de wereld van Gainsbourg aanschouwelijk maken. “Rudolf vertelt veel leuke details, over hoeveel pakjes Gitanes hij dagelijks rookte en hoe zijn huis zwart was geverfd”, geeft Eline De Munck mee. “Het leven van Gainsbourg was tegelijkertijd vrolijk en triest. Dat hoor je ook in zijn muziek. Ook al ben je voor deze voorstelling geen Gainsbourg-fan, na afloop ben je het gegarandeerd wel.”

Gainsbourg leeft!, onder meer op 22/09 HeistopdenBerg, 29/09 Gent, 07/10 Ternat, 29/10 Vilvoorde. www.amourmonstre.be