Gazet van Antwerpen Stad en Rand
‘Hoe zal ik het zeggen’ neemt Antwerpse aula bij de neus
De verborgen camera is terug. En elke gewone Vlaming kan het slachtoffer zijn. Dat weten de eerstejaarsstudenten communicatie van de Universiteit Antwerpen nu ook. Zij duiken op in een reclamespot voor het nieuwe VTMprogramma Hoe Zal Ik
Het Zeggen? Die spot duurt nog geen twee minuten, maar er is vier weken aan gewerkt. Wij waren bij de opnames.
Het plan
Een van de komende dagen
b maakt VTM de kijkers met reclamespotjes warm voor Hoe Zal Ik
Het Zeggen?, een programma met de verborgen camera waarin Vlamingen de kans krijgen elkaar iets te vertellen op een manier die de ontvanger van de boodschap nooit zal vergeten. Van drie vrienden die hun makker willen zeggen dat ze hem nooit meer zien sinds hij een lief heeft tot een moeder die vindt dat haar zoon nu eindelijk eens de rommel in zijn kamer moet opruimen. Deze week lieten de makers van
Hoe Zal Ik Het Zeggen?, die ook Benidorm Bastards, Wat Als? en Safety First maakten, verborgen camera’s installeren in een aula van de Universiteit Antwerpen. Daar zaten de eerstejaarsstudenten communicatie te wachten op hun eerste les van professor Koen Panis. Maar iemand anders nam zijn plaats in: Jens Dendoncker, de stand-upcomedian die het gezicht wordt van het programma. Hij deed zich voor als professor Dendoncker en verraste drie studentes in de zaal met een boodschap van respectievelijk hun moeder, goede vriendin en vader.
De voorbereiding
De opname in de aula duurde nog geen drie minuten, maar kostte vier weken voorbereiding. Na groen licht van de Universiteit Antwerpen belden de makers zestig ouders van eerstejaarsstudenten op met de vraag of ze een bijzondere boodschap voor hun kind hadden. Via Facebook werd ook contact gelegd met vrienden. Zo werden de ‘slachtoffers’ gevonden.
Voor de spot waren er drie nodig, maar de makers hadden er meer: als een van de drie slachtoffers niet zou komen opdagen voor de les, hadden ze reservestudenten nodig. In de aula werden naast het bord twee ‘spiegelkasten’ geplaatst met daarin telkens één cameraman.
Om te voorkomen dat de slachtoffers in de aula buiten beeld zou-
den gaan zitten, schakelde productiehuis Shelter twee jonge medewerksters in die zich voordeden als studentes. Voor de les begon, maakten zij kennis met de drie slachtoffers, gewapend met een pennenzak met daarin een piepkleine camera. Bij het binnengaan konden de ‘nepstudentes’ sturen waar de slachtoffers gingen zitten.
De uitvoering
Eén kans om het goed te doen: dat is Hoe Zal Ik Het Zeggen? De makers hebben ervaring met de verborgen camera dankzij Benidorm Bastards, maar in dat programma maakte het niet uit wie het slachtoffer was. Bij Benidorm
Bastards kon je twintig opnames maken en de beste reactie van een voorbijganger gebruiken. Bij Hoe
Zal Ik Het Zeggen? kan dat niet omdat op voorhand vaststaat voor wie de boodschap bedoeld is.
Gelukkig voor de makers verliep de opname in de aula vlekkeloos. Drie stomverbaasde studentes én een volledige zaal die zijn eerste les communicatie niet snel zal vergeten. Professor Koen Panis stond met plezier een uur van zijn les af: “Vorig jaar heb ik tijdens mijn eerste les een selfie gemaakt met al mijn studenten. Dat heb ik nu wel overtroffen.”
Jens Dendoncker, die even voor professor speelde, is tevreden: “Ik heb in de voormiddag voor een lege aula kunnen repeteren, dat is een luxe. De reacties in de zaal waren tof. Ook al riep iemand: hé, dat is Benny, die dikke van Het Geslacht De Pauw...”
TOM DE LEUR
Hoe Zal Ik Het Zeggen?,
vanaf 9 oktober op VTM