En de winnaar is… Hein Vanhaezebrouck

De vraag is niet OF maar wel WANNEER Anderlecht de komst van Hein Vanhaezebrouck aankondigt

H opelijk neemt u het ons niet kwalijk, maar we grijpen terug naar een van de grootste en lelijkste clichés: aan elk sprookje komt een einde. AA Gent en Hein Vanhaezebrouck gaven samen mooie concerten. Nu is het aan beiden om opnieuw mooie optredens te verzorgen. Vanhaezebrouck in Anderlecht (en laat de officiële bekendmaking niet te lang meer duren), AA Gent met een andere leider op het schip.

Het is natuurlijk mooi geweest, dat huwelijk tussen AA Gent en Hein Vanhaezebrouck. Heel mooi. Ze hebben elkaar groot gemaakt. Ze hebben elkaar naar de top van het Belgische voetbal geloodst. Toen voorzitter Ivan De Witte in 2014 Vanhaezebrouck ging weghalen in Kortrijk, was er geen enkele garantie op succes. De mayonaise van Vanhaezebrouck had in 2009 in Genk niet gepakt. “Kennis genoeg, maar te onbehouwen en te egocentrisch voor een topclub”, klonk het vijf lange jaren. En dat ondanks mooie successen bij Kortrijk. De Witte haalde hem toch.

Vanhaezebrouck was dan weer de ontbrekende schakel in de steeds stevigere ketting die AA Gent als club in zijn nieuwe stadion werd: hij zorgde voor de pure voetbalkennis. Het werd een symbiose, die in de geschiedenis van stamnummer 7 met hoofdletters zal worden geschreven. Een samenwerking, die de jongste tien jaar in het Belgische voetbal zijn gelijke niet kent. De ambitie van bestuur en trainer zorgden wel eens onderling voor vonken, maar we zijn ervan overtuigd dat de tijd daar zijn werk zal doen. De onderlinge wrijvingen - waarbij op de duur alleen nog de relatie De Witte - Vanhaezebrouck nagenoeg intact bleef - zullen onder het gewicht van de landstitel, de onvergetelijke Champions Leaguecampagne en de uitschakeling van Tottenham worden bedolven. Eén landstitel en twee keer derde. Mooi, heel mooi.

Aantrekkelijk vangnet

Nostalgici mijmeren altijd iets langer, maar voor Hein Vanhaezebrouck breekt er weldra al een nieuwe periode aan. Voor een overstap naar Anderlecht is er nu nog nauwelijks een hindernis. Nicolas Frutos? Het is niet voor te stellen dat Anderlecht een 36-jarige debutant, over wie het vorige week nog zei dat het te vroeg is, aan het hoofd van de selectie zal zetten. Meer nog: het zal deze keer de kans niet laten liggen om de 53-jarige WestVlaming de leider van zijn troepen te maken. Vanhaezebrouck maakte - met zijn makelaar en Anderlechtvriend Mogi Bayat aan zijn zijde - de weg zelf vrij. We geloven in de oprechtheid van de gisteren aangeslagen en bijzonder stille Vanhaezebrouck, omwille van zijn geschiedenis bij de Buffalo’s. Maar wetende dat 50 km verderop een recordkampioen op hem als trainer zit te wachten, zal de beslissing toch veel lichter hebben gemaakt. Of zelfs versneld. Het vangnet is heel aantrekkelijk.

Vanhaezebrouck past als een handschoen bij Anderlecht. De landstitel met AA Gent was heel mooi en knap. Maar nog indrukwekkender was zijn campagne in de Champions League. De Buffalo’s lieten de underdogrol voor wat hij was en stootten met gedurfd voetbal door naar de tweede ronde. En dat terwijl Anderlecht en vooral Club Brugge zichzelf de jongste jaren met een underdorgmentaliteit naar de slachtbank lieten leiden. Dát heeft de ogen uitgestoken in Anderlecht. Dan klinkt ‘We are Anderlecht’ al minder hol. En terecht. Het is een topprestatie die hij mag herhalen met Sven Kums - de eeuwige belofte die aan de hand van Vanhaezebrouck een topspeler werd - als spelmaker. Vanhaezebrouck kan Anderlecht zijn identiteit teruggeven. Daar heeft het na de doortocht van René Weiler nood aan. De hele club is daarvan doordrongen. Alleen: doe nu niet flauw en maak het snel bekend.

Aanvallend zwaartepunt

AA Gent wist wel waarom het vertrouwen in Vanhaezebrouck tot het laatste moment werd behouden. De taak voor AA Gent om een nieuwe trainer te vinden, wordt veel zwaarder dan voor Hein om een club te vinden. De club wilde Vanhaezebrouck ondanks de 6 op 24 nog altijd niet ontslaan. Daarvoor had hij te veel zijn stempel gedrukt, is zijn impact op de club te groot geweest. Zelfs het oefencomplex draagt zijn handtekening.

Een tweede Vanhaezebrouck bestaat niet, maar de club kan niet breken met het positieve imago dat het dankzij het aanvallende spelsysteem heeft opgebouwd. Het zwaartepunt van de selectie ligt qua sportieve en financiele investeringen in het offensieve gedeelte. Die kapitaalsvernietiging met een trainer die meer verdedigers dan aanvallers opstelt - willen Ivan De Witte en nog minder zijn rechterhand Michel Louwagie op hun geweten hebben.

Wordt het een grote naam? Of een onbekende coming man? Het wordt niet makkelijk, want gevreesd mag worden dat de toptrainers het niet aantrekkelijk vinden om een club te komen trainen waarin quasi alleen bekerwinst nog als realistisch doel mag worden gesteld.