Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Eerbetoon aan een overleden vriend
Plettenberg, zo heet het derde album van Mathieu & Guillaume. Op het titelnummer rekenen de Antwerpse ‘troubabroers’ af met het verlies van hartsvriend Nicolas, die een canyoningexpeditie in ZuidAfrika niet overleefde. “Zijn dood heeft me veranderd”, zegt Guillaume.
Wie vandaag vanaf 14u langs de Schoenmarkt in Antwerpen loopt, is getuige van ‘de stilste cdvoorstelling ooit’. Dan spelen de Antwerpse broers Mathieu & Guillaume in de vitrine van Maurice Coffee Bar, de zaak van Véronique Leysen onder de Boerentoren. Niet dat daar iets van zal te horen zijn. “Alleen voorbijgangers die in onze theaterstoeltjes op straat gaan zitten, krijgen een draadloze hoofdtelefoon waarmee ze onze nieuwe nummers live kunnen horen”, verklappen de broers.
Een stille lancering, het lijkt toepasselijk voor Plettenberg. Want op hun derde album geven Mathieu & Guillaume zich behoorlijk bloot. Het titelnummer is een eerbetoon aan Nicolas Gosselin, een goede vriend van Guillaume die in maart 2015 om het leven kwam toen hij in Zuid-Afrika deelnam aan een avontuurlijke canyoningexpeditie. De groep waar Nicolas deel van uitmaakte, werd meegesleurd door het kolkende water, de 29-jarige Schildenaar kwam om. “Ik was kapot van verdriet. De dood van Nicolas raakte me zo diep dat ik hulp nodig had van een psychiater”, zegt Guillaume. Pas toen hij samen met zijn vriendin naar Plettenberg trok, de plaats waar het ongeval gebeurde, begon hij het verlies stilaan te verwerken. “Toen ik in Zuid-Afrika was, voelde de plaats waar het ongeval gebeurd is heel idyllisch aan, omdat het water op dat moment laag stond. Dichter dan daar kon ik niet meer komen bij Nicolas.” “Na mijn terugkeer probeerde ik mijn gevoelens te verwoorden in een nummer. Ik wou er ook heel graag tekst in het Zuid-Afrikaans bij, en daarom nam ik contact op met Stef Bos. Ik hoopte dat hij wat wou helpen, maar hij deed veel meer. Stef was als een vaderfiguur, die precies aanvoelde wat ik bedoelde. In vier eenvoudig lijkende zinnen schreef hij de woorden neer waar ik twee jaar naar had lopen zoeken. Dat Stef het nummer uiteindelijk ook nog eens mee ingezongen heeft, maakt het helemaal mooi.” De familie van Nicolas is op de hoogte van het nummer. “Ik zag de moeder van Nicolas onlangs nog. Voor haar heb ik veel bewondering. Ik weet nog dat we zijn ouders gingen opzoeken, meteen na het ongeval. Het was zijn moeder die óns troostte. Ze leek onwaarschijnlijk sterk. Het moet afschuwelijk zijn om een kind te verliezen. Dat is de enige grote angst die ik nog heb, dat ik ooit kinderen heb en dit ook zou moeten doorstaan.”
Liever theater dan festival
Alle nummers op Plettenberg hebben een diepere betekenis. Daarover vertellen de broers in hun nieuwe theatertoer Als ik van u was, die op 7 oktober start in de Arenberg. “We staan liever in het theater dan op een festival. We zijn nu eenmaal vertellers. Elk lied is een verhaal over gebeurtenissen die ons getekend hebben. Of dingen die ons blij gemaakt hebben, want het is natuurlijk niet alleen kommer en kwel.”
“Ik ga ook over Nicolas vertellen. Dat kan omdat ik dankzij Plettenberg rust gevonden heb. De dood van mijn vriend heeft me veranderd. Ik durf veel meer dan daarvoor. Mijn vaste job opgeven en voluit voor de muziek kiezen bijvoorbeeld. De kansen grijpen die het leven biedt en daar gelukkig mee zijn. Dat voelt goed, en ik besef dat ik me daar niet schuldig om hoef te voelen.” GUY VAN VLIET
GUILLAUME Artiest ‘‘In vier eenvoudig lijkende zinnen schreef Stef Bos de woorden neer waar ik twee jaar naar had lopen zoeken.’’