Gazet van Antwerpen Stad en Rand
‘Stier van Marcinelle’ laat 3 vrouwen en 31 kinderen na
Hersentumor wordt ’s lands grootste pater familias Serge Régnier (58) fataal
Hij had het grootse libido van het land, Serge Régnier (58). Zijn geuzennaam – de stier van Marcinelle – droeg hij met trots: 31 kinderen verwekte hij bij drie vrouwen. Zijn officiële echtgenote, haar zus, de buurvrouw én de kinderen blijven verweesd achter nu een hersentumor Régnier fataal is geworden.
Drie keer heeft het Henegouwse Marcinelle, net buiten Charleroi, een resem journalisten over de vloer gekregen. Eerst was er de mijnramp in 1956. Veertig jaar later de gruwelkelder van Marc Dutroux. De voorbije jaren moest je echter in de Rue Delestienne zijn, pal in het centrum. Daar viel altijd wel iets te beleven. Een groezelig straatje waar de kinderen van Serge Régnier het straatbeeld beheersen. Veel kinderen. Heel veel kinderen: 31 stuks in totaal. De oudste een eind in de dertig, de jongste nog geen drie jaar oud. En allemaal dragen ze de achternaam Régnier. Het maakt dat Serge Régnier met recht en rede de naam van grootste pater familias van het land claimt.
Het resultaat van een uitzonderlijk libido en een al even opmerkelijke relatiestructuur. Want wanneer Régnier de voorbije jaren over “die van ons” praatte, doelde hij op drie vrouwen, met wie hij kinderen én onderdak deelde. Christine, zijn eerste vrouw, haar zus Karine, en hun buurvrouw Judith, die ook zijn jeugdliefde was. Respectievelijk goed voor 16, 6 en 9 kinderen. “Ze zeggen dat hier in de Borinage weinig te beleven valt? Wel, ik verveel mij nooit”, zei hij ooit lachend in een interview.
Régnier, zelf opgegroeid in een gezin met negen broers en zussen, droomde altijd van een groot gezin. “Ik houd van gezellige chaos in huis. En eerlijk? Ik kon moeilijk neen zeggen.”
7.500 euro kindergeld
Een doorsnee dag in het gezin zag er zo uit: papflessen die vanaf 6u ‘s ochtends door de lucht vlogen, drie broden en een maxipot choco bij het ontbijt; de meisjes eerst in de douche, dan de jongens; ontelbare verplaatsingen richting crèche, scholen of werkplaatsen. En na het druppelsgewijs terug arriveren een vast eetmoment. Dat was iets waar chef de ménage Serge op hamerde.
Het lievelingseten van het gezin: balletjes in tomatensaus met frieten. Goed voor 15 kilogram aardappelen per dag, 4 kilogram gehaktballetjes, 5 grote blikken tomatensaus, 3,5 liter frisdrank. En als dessert: 2,5 liter roomijs.
Om dat te bekostigen teerde het gezin op kindergeld, maandelijks goed voor 7.500 euro en enkele werkloosheidsuitkeringen. Een gemiddeld bezoek aan een supermarkt? “Drie winkelkarren en minstens 225 euro.”
“Marginalen”
Vorige week nam de familie nog een laatste groepsfoto met de dertig kinderen (eentje is intussen gestorven) en de ontelbare kleinkinderen. Vrijdag verloor de pater familias de strijd die hij al drie maanden in stilte bleek te voeren. In Marcinelle was zijn ziekte een goedbewaard geheim gebleven.
“Een hersentumor is papa fataal geworden. We zijn in rouw”, zei een van zijn zestien zonen gisteren. De wrok tegen de boze buitenwereld zit hen hoog. Dat ze almaar vaker afgebeeld worden als een bende werkloze, onhandelbare marginalen die in aanraking komen met politie komt hard aan. “Ik ken het geroddel”, zei vader Serge daar destijds al over. “Ach, laat ze doen. Mensen zijn gewoon jaloers op onze levensstijl.” PIETER HUYBERECHTS THIERRY GOEMAN