Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik zou liever ander werk doen”
Anita (64), prostituee uit Ecuador in Antwerpen
Op haar twaalfde begon Anita in Ecuador al als prostituee. Ondanks tussenpozen in de horeca, viel ze altijd weer terug op die job. Ondertussen is ze 64 jaar. “Mijn rekening staat altijd in de min.”
Drie dagen heeft ze al geen klant meer gezien. “Het zijn echt geen goede tijden voor het Schipperskwartier. Vroeger liepen er zo veel mannen dat ik het voor het uitkiezen had. Er was een hotel in de buurt waar altijd veel toeristen verbleven. Nu is de spoeling veel dunner.” Ze wijt het niet meteen aan haar leeftijd. “Leeftijd is hier niet belangrijk. Als ik ben opgemaakt, sexy lingerie draag en de gebruikelijke poses achter het raam inneem, zien mensen niet hoe oud ik ben. Ik heb klanten die mijn kleinzoon zouden kunnen zijn. Maar ze komen voor de fantasie. Als een klant vraagt hoe oud ik ben, zeg ik de waarheid, maar meestal geloven ze me niet.” Anita (niet haar echte naam) werkt ondertussen al twaalf jaar in Antwerpen. “In het begin heb ik goed verdiend. Soms wel 2.000 euro per dag, of meer. Nu verdien ik ongeveer 150 tot 300 euro in de week. Mijn raam kost 70 euro per shift. Als ik zes dagen een raam huur, van 70 euro per shift, kost dat me al 420 euro. Ik huur ook nog een appartement. Collega’s die minder geluk heb- ben, vinden geen appartement omdat ze geen loonbrief hebben en slapen noodgedwongen in een hotel, wat duurder is.” Anita zou liever een andere job zoeken, maar ze spreekt geen Nederlands. “Wie geeft mij een vaste job? Dat is echt moeilijk. Ik heb niet veel andere mogelijkheden dan gewoon door te werken.” Het tarief voor een prostitueebezoek is al heel lang 50 euro, ondanks de inflatie. “Klanten proberen af te dingen tot 40 euro, of ze willen extra zaken voor die 50 euro. Dat wil ik niet.”
Soms krijgt Anita kritiek op haar uiterlijk. Zo was er een collega uit Villa Tinto die zei dat ze “een gezicht van 30 euro” had, of zei een groepje mannen dat deze job niets voor haar was met haar maten. “Natuurlijk kwetst me dat, maar ik ben een sterke vrouw. Dan geef ik mezelf een kus in de spiegel en ga ik weer door.” Over de toekomst denk Anita niet te veel na. “Ik heb geluk, want ik voel me nog goed. Ik denk niet te veel aan morgen, ik leef vandaag.”