“Door angst plooien we terug op onszelf”

De voorbije weken heb ik een paar analyses gemaakt en zo ben ik op grote tegenstellingen gestoten die mij hebben doen nadenken over onze maatschappij. Aan de ene kant zijn burgers wereldburgers geworden. Vandaag vlieg je immers goedkoper naar je vakantieverblijf dan dat de taxi van de luchthaven naar je verblijf kost. Nooit eerder hebben mensen zo veel gereisd, zijn ze zo vaak op ontdekkingstocht getrokken. Net daarom is het zo opmerkelijk dat er tegelijkertijd nog nooit zoveel protectionisme is geweest. Kijk naar landen zoals de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, nu ook Catalonië. Enerzijds willen we de wereld veroveren, anderzijds plooien we ons terug op onszelf. Waarom? Zou het kunnen dat de wereld te snel draait? Als je de krant openslaat, hoor je in alle sectoren over ‘disruptie’ praten, over innovatie en verandering. Alles moet worden herbekeken, anders worden voorgesteld. Mensen worden dan ook dagelijks geconfronteerd met nieuwe technologieën die allemaal rechtstreeks impact hebben op hun dagelijks leven. Er is een enorme en constante instroom van informatie. Soms is het volume aan info zo groot dat het bijna onmogelijk is dit te absorberen. Ik vermoed dat een deel van de mensen niet meer volgt, dat het allemaal te veel is voor hen en dat ze daarom, uit angst voor dat grote onbekende, zich terugplooien op hetgeen ze wel kennen.

Maar: angst is altijd een slechte raadgever. We zouden ons niet mogen afkeren, maar ons juist moeten verrijken met al die informatie. Het is een stevige, opbouwende basis om met elkaar te communiceren. Alleen zo graaf je je niet in, maar ga je vooruit en vermijd je conflicten.