Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Afspraak met de geschiedenis?
41 jaar geleden turnde Nadia Comaneci zich in Montréal naar de eeuwige roem toen ze olympisch goud haalde met de perfecte score: een tien. In dezelfde stad en aan hetzelfde toestel – de brug met ongelijke leggers – kan Nina Derwael (17) vanavond geschiedenis schrijven als de eerste Belgische turnster die een WKmedaille pakt.
Wat doet een 17-jarig meisje de paar dagen die tussen de kwalificatie liggen eerder deze week en de finale? Filmpje meepikken? Bijlange niet. Derwael: “Wij hebben niet anders dan anders gedaan. Getraind dus. Het is belangrijk dat we in onze routine blijven.” Afgelopen nacht Belgische tijd turnden Derwael en Rune Hermans hun allroundfinale – op zich al een prestatie, twee Belgische meisjes tussen de beste 24 allroundturnsters van de wereld – maar haar mooiste turnmoment tot nu toe kan ze vanavond beleven: als eerste Belgische ooit een medaille op een WK turnen pakken, een sport waar grootmachten als China, de VS of Rusland hoog op inzetten. Een WK-podium is voor de regerende Europees kampioene niet eens zo vergezocht. Na de kwalificaties staat ze vierde, maar de absolute wereldtop ligt bijzonder dicht bij elkaar. Het geringste detail kan beslissen over goud, zilver, brons of géén podium.
Marge
En in dat opzicht heeft Derwael nog marge, vergeleken met haar kwalificatieoefening, zegt coach Yves Kieffer. “De drie meisjes die voor haar staan, hebben of een bijna perfecte oefening of hun beste prestatie geturnd. Nina daarentegen was goed, maar ze kan nog beter. Een medaille, zelfs goud, is mogelijk.” Derwael neemt de complimenten dankbaar in ontvangst. “Maar laat de anderen maar praten over medailles. Ik concentreer me op mezelf.” Daarmee bedoelt ze eigenlijk: ik denk niet doelgericht – een medaille – maar taakgericht – mijn oefening zo perfect mogelijk uitvoeren. Het is een klassieker in de sportpsychologie. Zo pakt bijvoorbeeld ook olympisch en wereldkampioene Nafi Thiam het aan. Dat wil niet zeggen dat Nina niet ambitieus is, benadrukt Kieffer. Want als er iéts is dat hij er ingehamerd heeft toen hij destijds van Frankrijk overstapte naar België, dan is het de topsportmentaliteit. Derwael: “Het is niet omdat we een klein land zijn, dat je klein moet denken. Dat zeiden hij en Marjorie (Heuls, zijn echtgenote met wie Kieffer een coachduo vormt, red.). Een wedstrijd dient om iets te behalen, niet om zomaar mee te doen. Die denkwijze was even wennen.” En zo staat Derwael voor de belangrijkste veertig seconden uit haar nog prille leven. Veertig seconden voor de oefening waaraan ze dik anderhalf jaar heeft gewerkt, die ze naar eigen zeggen ruim duizend keer heeft geoefend. Maar Derwael wil zichzelf die immense druk niet opleggen. “Ik één van de beste turnsters ter wereld? Dat dringt niet zo door. Ik doe gewoon mijn ding.” Finale brug met ongelijke leggers, zaterdag 19.0022.30u Belgische tijd