Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Het is hier veilig”
Personeel en klanten in de bres voor Armeense cafébaas
Het personeel en de klanten van cafés De Zwaan en Koozi aan de Gitschotellei nemen het op voor hun Armeense baas Harut. “Als er slecht gesproken wordt over hem, dan raakt ons dat.”
Aanleiding voor de lokale onrust is een uitspraak van een buurtgenoot in uw krant. Dat een aantal cafés in de buurt van het Te Boelaerpark zijn overgenomen door Albanezen, zei hij. De man voelde zich daar niet best bij en was blij dat hij kon uitwijken naar de nieuwe Bar Brul op de locatie van het voormalige café Wilson.
“Het deed echt pijn toen ik dat las”, zegt Tina Reka, die in café De Zwaan werkt. “De eigenaar is de Armeniër Harut, die ook café Koozi heeft overgenomen. We werken hier met vijf mensen en dat doen we heel graag.”
Dat beaamt Tina’s collega Monique Van Leeckweck. “Sinds Harut eigenaar is, staat hier gratis ontbijt voor alle klanten klaar”, zegt ze. “We organiseren quizen, pooltoernooien, barbecues en een Halloweentocht. Iedereen is zeven dagen op zeven welkom.”
Monique komt al in De Zwaan sinds ze kleuter is. “Ik heb hier nog samengewerkt met mijn moeder”, zegt ze. “Nadien ben ik altijd vaste klant gebleven. Toen ik mijn man en mijn dochter verloor, heeft de baas ervoor gezorgd dat de koffietafel in orde was. Ik moest mij van niks iets aantrekken. Klanten zijn hier heel belangrijk. We bedienen Vlaamse, Marokkaanse, Italiaanse, Turkse en ook Albanese klanten. In de beste cafés is er weleens ruzie, maar hier weten ze dat er voor amokmakers geen plaats is.”
“Dat is waar”, zegt vaste klant Ingrid Posemiers. “Het is hier veilig. Hier voelen de mensen zich goed. Maar ge moet tegen een grapke kunnen, hè schat.” (lacht)
“Het is hier nog een echt volkscafé”, zegt Tina. “Dat trekt natuurlijk een ander publiek dan de nieuwe Bar Brul. Maar die verwelkomen we. Hoe meer horeca, hoe beter voor de buurt. We zijn elkaars concurrenten niet.”
“Weet u dat de klanten hier ’s morgens al om 9u aan de deur staan te wachten tot we opengaan?”, vraagt Monique. “In de week gaat het hier gemakkelijk door tot 2u en in het weekend tot ’s ochtends vroeg. Als we geen goeie naam hebben, zouden de klanten wegblijven. Jarigen krijgen een cadeautje en we hangen ballonnen. In welk ander café bestaat zoiets nog?”