Gazet van Antwerpen Stad en Rand
E34 Zoersel Jaar cel geëist tegen chauffeur
Iris Maeriën (16) en Keleti Touré (18) overleefden in 2015 crash niet
Het Openbaar Ministerie heeft één jaar cel, twee jaar rijverbod en een boete van 3.000 euro geëist tegen Tawfik A., een twintiger die twee jaar geleden een dodelijk ongeval veroorzaakte op de E34 in Zoersel. Bij die zware crash kwamen Iris Maeriën (16) en Keleti Touré (18) om het leven.
Het dramatische ongeval gebeurde rond 0.40u op de snelweg tussen Turnhout en Antwerpen. Bestuurder Tawfik A. had die nacht een afspraak in de Antwerpse discotheek Noxx. De jongeman uit Turnhout nam vier jonge passagiers mee. Ter hoogte van Zoersel raakte zijn wagen om nog onbekende reden van de baan, reed drie meter naar beneden, knalde tegen de boord van de gracht en ging over de kop.
“De wagen buitelde verschillende keren”, zei de aanklager. “Ongeveer honderd meter verder kwam de Opel Astra van beklaagde Tawfik A. tot stilstand op zijn kant.”
De balans van het ongeval was verschrikkelijk. Keleti Touré, een beloftevolle jeugdvoetballer van Lokeren, werd uit de wagen geslingerd en was op slag dood. “Alles wijst erop dat hij zijn gordel droeg”, aldus de openbaar aanklager. “De impact van de crash was zo groot dat de veiligheidsgordel uiteengereten was.”
De 16-jarige Iris Maeriën raakte zwaargewond. Ze werd in uiterst kritieke toestand overgebracht naar het Stuivenbergziekenhuis, waar ze twee uur na het ongeval bezweek aan haar verwondingen.
De andere twee meisjes die in de wagen zaten, raakten eveneens gewond, maar overleefden de crash. Net als chauffeur Tawfik A.
Onvoldoende voorzichtig
Het Openbaar Ministerie meent dat Tawfik A. een verpletterende verantwoordelijkheid draagt, omdat hij die nacht onvoldoende voorzichtig zou hebben gereden. “Wie in de auto stapt, draagt een grote verantwoordelijkheid, zeker als er vier passagiers in de wagen zitten. U en niemand anders bent verantwoordelijk voor dit drama.”
De familie van Iris Maeriën leeft met het gevoel dat de beklaagde nooit open kaart heeft gespeeld. Tawfik A. verklaarde kort na het ongeluk aan de politie dat hij achter het stuur in slaap was gevallen, maar op die verklaring kwam hij terug. Hij wijt het ongeval aan de hevige regenval, waardoor zijn wagen is beginnen slippen en hij de controle over zijn voertuig verloor. “Mijn eerste verklaring heb ik afgelegd toen ik nog in shock was”, herhaalde hij gisteren voor de rechter. “Ik was compleet van de kaart en wist niet wat ik zei. Pas veel later kon ik me min of meer herinneren wat er die nacht was gebeurd. Het regende hard, de ruitenwissers stonden op de hoogste stand en plots reed ik van de baan af.”
De twee passagiers die het ongeval overleefden, bevestigden die versie. Ze verklaarden ook dat Tawfik A. niet te snel reed. Maar of hij zijn snelheid had aangepast aan de slechte weersomstandigheden, is een groot vraagteken. “Hij verklaarde 120 km per uur te hebben gereden”, aldus het Openbaar Ministerie. “Het klopt dat het die nacht zwaar regende.”
Excuses en leugens
De moeder van Iris Maeriën zei dat ze na twee jaar nog altijd met veel vragen zit. Zo dook Tawfik A. enkele weken na het ongeval bij de familie Maeriën op om zijn excuses aan te bieden. “Hij bleek ook in het bezit te zijn van de gsm van Iris”, klonk het. “Bovendien was hij in het gezelschap van mensen van wie hij zei dat het zijn ouders waren, maar dat bleek niet te kloppen. Ik vraag me ook af of hij wel voldoende heeft gedaan om de hulpdiensten tijdig te verwittigen.”
Tawfik A. bood de familie opnieuw zijn medeleven aan. “Ik had de gsm in mijn bezit, omdat ik na het ongeval op zoek ben gegaan naar een telefoon om de hulpdiensten te verwittigen. In de paniek heb ik die daarna op zak gestoken. Ik begrijp dat ik voor die mensen geen goed meer kan doen, maar ze moeten weten dat ik dit ongeval ook niet heb gewild.”
De advocaat van Tawfik A. noemde de eis van het Openbaar Ministerie, een jaar cel en twee jaar rijverbod, buiten alle proportie. “Dit was een ongeval dat iedereen had kunnen overkomen. En als er vangrails naast de snelweg hadden gestaan, dan hadden de gevolgen wellicht niet zo dramatisch geweest. De straf moet worden bepaald aan de hand van de fout die mijn cliënt zou hebben gemaakt, niet aan de hand van de gevolgen van die fout.”