Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Nu heb ik goed beseft: Oké, daarom ben ik dus gestopt.”
Niels Albert een maand na hartoperatie
daarom ben ik dus gestopt. Veel mensen vragen nu opnieuw: Niels, hoe is het met u? Maar ik ga makkelijk om met die defibrillator. Horen dat ik moest stoppen met koersen, dat was drie jaar geleden de ergste klap. Nu is het allemaal in stapjes gegaan. Mochten ze die defibrillator ingeplant hebben twee weken na mijn laatste cross in Oostmalle, dan was dat in mijn hoofd iets heel groot geweest. Nu zie ik het gewoon als een extra verzekering.”
Ook voor de mensen rond je, zei je eerder. “Ook, ja. Voor mijn korte entourage: de mensen in de winkel (de Niels Albert Bike Store die hij mee uitbaat, red.). Voor Valeska. Want voor hetzelfde geld gebeurt er ‘s nachts iets. Zij kan min of meer reanimeren, maar je hoort dat mensen soms verstijven, dat ze niet durven.” Lukt het een beetje om niet te veel aan zo’n scenario’s te denken? “Echt wel. Vroeger nam ik het niet altijd nauw met mijn medicatie. Nu volg ik dat perfect op. Dat zal ik mijn hele leven moeten blijven doen. Kijk: ik heb nu een defibrillator, ik neem medicatie, wat kan ik meer doen? Als ik nu neerval en niet meer wakker word, dan is dat brute pech. Ik moet dat aanvaarden. Het is wat het is.”
Wout van Aert is moeilijk aan het seizoen begonnen in de Verenigde Staten. Jij kon er als ploegleider niet bij zijn door je hartproblemen. Is er een rechtstreeks verband? “Die vraag krijg ik meer. In hoeverre draag ik iets bij aan het succes van Wout? Ik kan daar niet op antwoorden.” Je behoort ondertussen wel helemaal tot zijn ‘inner circle’. “Wout hangt erg vast aan zijn entourage. Zijn vriendin, zijn ouders, ikzelf, denk ik. In de Verenigde Staten waren Sarah en ik er niet bij. Jan Verstraeten heeft dat zo goed mogelijk proberen op te vangen, maar die band is niet hetzelfde. Wout had alleen mecanicien Kristof Cop en masseur Wesley Theunis mee uit zijn vaste entourage. Hij had niemand om tegen te zagen over koerstechnische dingen. Dan springt er een plomb in zijn hoofd.”
Na de valse start in de VS is de Wereldbeker weg. Het klassement van de Superprestige en de DVVTrofee rijdt Wout niet volledig. Mag je half oktober al zeggen dat er nog weinig overblijft?
“Dat klopt: in principe blijft er nog weinig over. Het is de keuze die Wout heeft gemaakt. Hij wil één of twee jaar alles proberen op de weg. Maar dat wordt een heel moeilijke oefening.”
Een oefening waar jij als pure crosser niet achter staat? “Wout is baas over zijn carrière. Het is aan ons om dat zo goed mogelijk in te vullen. Hij zal niet crossen tussen 1 en 12 november. En ook in december rijdt hij drie weken niet. Dan pakken we zijn basis aan. Misschien helpt het om frisser naar de periode van de kampioenschappen te gaan.”
Mario De Clercq getuigde vorig jaar over de ploegleidersblues: altijd dezelfde plaatsen in de cross, altijd dezelfde mensen. Nooit last van? “Ik vind het plezant om crossen te doen. Voor mij is dat ontspanning. Ook als ik deze job niet meer doe, zal ik blijven gaan.”
Zijn er mensen die je niet graag tegenkomt op een cross? Wat gebeurt er bijvoorbeeld wanneer je Christoph Roodhooft ziet? Drie jaar geleden – toen jij moest stoppen – gingen de wegen bij BKCP bruusk uit elkaar. “Als ik Christoph tegenkom op een cross, is dat ongemakkelijk. Ik zal zeggen: tot vorig seizoen gebeurde er niks. Geen hand, geen goeiedag. Maar voor de eerste cross in Eeklo stuurde hij dit jaar een bericht omdat hij ook over mijn operatie had gehoord. Amai, dat was schrikken, zoiets. We zijn wat sms’en beginnen te sturen heen en terug. Ik heb gezegd: Christoph, dat is nu al drie jaar geleden allemaal. Zouden we dat niet vergeten en normaal doen tegen elkaar? Sindsdien zeggen we toch al Hey.”
Maar samen een pint gaan drinken blijft moeilijk? “Op de één of andere manier… Ik kan het goed uitleggen, maar Christoph is altijd een grote broer of vaderfiguur voor mij geweest. Ik heb nog altijd een bepaald ontzag voor hem. Ik moet een drempel over om die eerste stap te zetten. Er is destijds zoveel gebeurd. Was er plaats voor mij bij de ploeg? Was er budget? Die onduidelijkheid heeft onze relatie toen helemaal verziekt. Maar ik ben niet kwaad op Christoph. Drie jaar geleden, toen de Bike Store openging, was onze relatie echt slecht. En toch belde hij mij: Niels, de fiets waarop jij wereldkampioen bent geworden staat hier nog op mijn zolder. Kom hem maar halen, die hoort bij jou te staan. Dat ben ik nooit vergeten.”
Tot slot: je hoorde vroeger dat Niels Albert na zijn carrière zou moeten opletten dat hij niet ‘verdwaalde’. Je lijkt nu toch goed te zijn geland. “Ik heb een jaar of twee moeten zoeken naar wat ik wilde doen. Nu heb ik de winkel, mijn job als ploegleider en investeer ik wat in vastgoedprojecten. Verdwalen doe ik zeker niet. Bij momenten is het wel te druk. Me-time is er niet meer bij, maar zo werkt het leven blijkbaar als je geen renner meer bent. Je verdient minder en je moet er nog harder voor werken ook.” (lacht)