“Zo punten verliezen is heel pijnlijk”

Strafschop in blessuretijd doet Nijlen de das om na veelbelovende wedstrijd

Nijlen ging in de slotfase van euforie tot diepe teleurstelling. De 21 net voor tijd leek de drie punten op te leveren, maar in blessuretijd besliste een strafschop daar nog anders over. “We dachten even dat de zege binnen was, maar de blessuretijd deed ons de das om”, verzucht Wannes Haemels.

“Zuur, heel zuur is dat”, zucht Wannes Haemels na afloop. “Als je zo twee punten verliest is dat heel pijnlijk. Na dat doelpunt van Verstraeten dachten we dat de zege binnen was. Maar in blessuretijd komt die bal nog voor doel en die raakt dan de hand van Verstraeten. Ik was toen net vervangen, vanop de bank leek de beslissing van de scheidsrechter wel terecht.”

Nochtans was het zo mooi begonnen voor Nijlen, met die rode kaart voor de bezoekende doelman. “Die beslissing was ook terecht, de doelman raakte De Cnaep en hij was de laatste man. Maar we hebben ons misschien te veel aangepast aan die man meer situatie. We hadden het onder controle en zeker na die 1-0 leek het of ons niets meer kon overkomen. Dan viel die 1-1 na een vrije trap en konden we opnieuw beginnen.”

Maar Nijlen mocht dan bijna een hele match tegen tien man gespeeld hebben, Woluwe had zeer veel balbezit en dreigde constant met zijn snelle spitsen. “Woluwe is gewoon een heel goede ploeg, dat hebben ze vandaag laten zien. Ik begrijp niet hoe het komt dat ze zo laag geklasseerd staan. Vooral die spits, Nzinga, deed ons veel pijn. Dat is echt wel één van de betere spelers van de reeks. Woluwe gaat nog bovenaan eindigen, daar ben ik zeker van. Maar wij hadden vandaag wel de kans om hen te kloppen. Met een negen op negen zouden we uit de onderste regionen weg geraken. Nu blijven we ontgoocheld achter.”

Haemels startte na twee weken bankzitten opnieuw in de basis. “Misschien was het wel terecht dat ik de vorige weken niet startte, ik was niet aan mijn beste periode bezig. Vandaag was ik wel tevreden, het gaat in stijgende lijn met mijn vorm. Alleen jammer dat ik vanop de bank moest toezien hoe het verliep op het einde”, besluit Haemels.