Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Mijn vader is mijn rolmodel”
“Hoe ik alles combineer met mijn drukke job? Met wilskracht, passie en motivatie”, zegt Sana Sellami, een van de 160 rolmodellen van PEP! Sana Sellami is 30, heeft vier kleine kinderen, werkt in Brussel voltijds als coördinator bij de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB, de raad waar overleg plaatsvindt tussen vakbonden en werkgeversorganisaties) en engageert zich vanaf nu vrijwillig bij PEP! “Het is druk, maar mits een strakke organisatie en duidelijke afspraken met mijn man, die gelukkig vier vijfde werkt, lukt het wel”, zegt Sana Sellami. Ze is opgegroeid in Nederland en behaalde aan de Universiteit Antwerpen een master in de Sociologie. Daarna doctoreerde ze in de Economische Wetenschappen met een proefschrift over hoe jongeren een job vinden die aansluit bij hun opleiding. Ze heeft een jaar werkcolleges gegeven aan de eerste bachelor Economie aan de Universiteit Antwerpen en heeft dan de overstap gemaakt naar de CRB. “Mijn engagement voor PEP! is erg belangrijk voor mij omdat ik van dichtbij heb ondervonden hoe doorslaggevend het voor je toekomst kan zijn, te weten dat je gesteund wordt. Het onderwijs vandaag slaagt er helaas nog steeds niet in alle talenten te erkennen en verder te ontplooien. Het aantal leerlingen met een migratieachtergrond dat zonder diploma van school gaat, is nog altijd veel te hoog.” De ouders van Sana Sellami zijn laaggeschoold en spreken slechts een weinig Nederlands. “Thuis hadden we het financieel niet al te breed, ik zat in een concentratieschool en mijn vriendenkring bestond vooral uit jongeren met Marokkaanse roots. Het klassieke profiel dus. Toch is het mij gelukt om te doen wat ik wilde doen. En dat is dankzij mijn rolmodel, mijn vader die me geleerd heeft vastberaden te zijn en altijd te blijven geloven in mezelf. Toen ik een tijd geleden een meisje leerde kennen dat met haar studies wilde stoppen omdat het te zwaar was en sommige leerkrachten niet meer in haar geloofden, wist ik wat me te doen stond. Ik wilde niet dat ze haar toekomst vergooide door een gebrek aan zelfvertrouwen en motivatie. Dus heb ik naar haar geluisterd. Omdat ze zich met mij kon identificeren qua ach tergrond heb ik haar kunnen inspireren en motiveren. Nu is ze afgestudeerd als verpleegkundige.”