En nacht bellen”

den. Hij is dag en nacht stand-by om de stappen die de daklozen zetten te kunnen volgen. “In plaats van een presentator die komt gluren, ben ik een soort buddy die de mensen probeert te helpen, een bemoeial ook. Dat is een ander soort televisie, dat ik nog niet veel zie.”

Was je betrokken bij de selectie van de deelnemers?

Ik wilde wel, maar programmamaker Kristof Dewamme wilde de eerste ontmoeting fris houden. Ze zijn op alle vlakken heel voorzichtig tewerk gegaan. Met een panel van deskundigen is bekeken wie geschikt was om negen maanden te volgen en dit programma zou kunnen aangrijpen om stappen vooruit te zetten in zijn of haar leven. Zonder garanties dat het lukt, maar ons doel blijft wel om mensen in de juiste richting te slingeren. De daklozen wisten in eerste instantie niet dat ze 10.000 euro zouden krijgen. We hebben eerst een paar maanden gedraaid voordat we met dat bericht kwamen.

Mochten ze dat geld besteden zoals ze zelf wilden?

De uitgaven werden wel besproken. 10.000 euro lijkt misschien veel, maar de meeste mensen verbouwen daarmee een badkamer of doen een aanbetaling voor

Presentator Project Axel een nieuwe auto. De daklozen moeten alles doen met dat bedrag. Al hebben we hen ook gezegd dat ze best wel eens mochten genieten. Danny is bijvoorbeeld een goede steak met frieten gaan eten. Terecht.

Welke zaken hebben je verrast?

Ik heb facetten gezien van Antwerpen die ik nog niet kende. Victor 4, de winteropvang, daar was ik al honderd keer voorbij gereden zonder dat ik wist dat het er was. Je weet dat dakloosheid bestaat, maar nu heb ik het van heel dichtbij meegemaakt. Pas op, ik heb ook bewondering voor die gasten hé. Eén man heeft de gewoonte om elke avond als het donker wordt zijn tentje op te graven, dat in een bosje op Linkeroever te zetten, en het na een korte nacht ’s morgens vroeg weer ergens te begraven. Dat kan ik me niet voorstellen.

We moeten heel veel keuzes maken om het programma integer te houden. Als iemand op een bepaald moment niet gefilmd wil worden, dan doen we dat niet. Natuurlijk is het een kwetsbare groep, maar dat is voor mij geen reden om er niet mee aan de slag te gaan. Niks doen is altijd gemakkelijker.

Het gaat ook niet alleen om die 10.000 euro. Er is een groep begeleiders, een psychologe, een advocate en een welzijnswerker om hen bij te staan. Ook na het programma worden ze nog begeleid. We willen geen sappige Jamberstv maken, met alle respect voor de man. Televisie is uitgevonden om een venster op de wereld te zijn. Laat ons programma dan een venster op de maatschappij zijn.

Zitten er veel harde beelden in?

Ik denk wel dat mensen zullen schrikken bij bepaalde scènes. Op een bepaald moment kon Graeme niet worden opgevangen in Victor 4 omdat de lift van het gebouw het niet deed. De opvang zit op de vierde verdieping, dat is acht keer twintig treden. Graeme zei: ik kan die trappen op. Alleen. Waarop ik zei: laat dan maar zien. Puffend en steunend begon hij die trap op te gaan. Hij heeft maar één prothese, dus hij moest zich echt ophijsen. Het zweet liep over zijn romp. Dat zijn harde beelden. Als je er op dat moment in zapt, lijkt dat misschien ongehoord. Maar het is wel de realiteit.

Je was altijd standby om te komen draaien.

Dat klopt. Ik ben één keer twee weken weg geweest, en dat voelde voor mij al heel lang. Alle daklozen hebben ook mijn gsm-nummer gekregen, ze mogen me dag en nacht bellen. Het mooie is dat ze dat helemaal niet vaak doen. Ik hoor hen wel als er écht iets is. Ze gaan er heel respectvol mee om. Dat is een verschil met Nederland, waar de presentator wel voortdurend gebeld werd.

Waarschijnlijk kun je straks geen dakloze meer voorbij lopen zonder dat die om 10.000 euro vraagt.

ik ook, dat wordt de

In de film is er een scène waarin mijn personage iemand pijpt voor twee pakjes Marlboro. Sindsdien zijn er vaak gasten die mij lachend vragen:

Dat denk running gag. Tanger

De hel van

Axel, nog een pakske sigaretten?

Ondertussen heeft Danny zijn côte à l’os gedresseerd op de borden. “Lekker Danny, echt goed”, prijst Axel Daeseleire. “Ik kan je zeker aanbevelen bij de restaurants waar ik graag kom.” Ook moeder Danielle Daeseleire is overtuigd. Na even twijfelen schuift Danny mee aan de bar om ook te eten. Waarschijnlijk zijn het morgen weer gewoon vervallen worstjes van de barbecue.

MAAIKE FLOOR

vanaf donderdag 26 oktober op Vier