De tranen van Luc Caals

Atypische monoloog in CC Schoten toont andere kant van komiek

DAntwerpse dialect”, heeft Caals nog een verrassing in petto. “Dat gaat me wel af, hoor. De vertaling door Eddy Van Ginckel is uitstekend en al ben ik nu pensioengerechtigd, zelden heb ik zoveel opgestoken van een regisseur als van Rikkert Van Dijck nu. De rol van m’n leven is overdreven, maar ik heb het gevoel dat ik dit stuk nog heel vaak ga spelen, in alle hoeken van het land. Stiekem hoop ik er ook in Nederland voet mee aan de grond te krijgen.”

Een lach en een traan. Daar mag het publiek zich aan verwachten. “Ik heb me altijd een clown gevoeld, maar dit stuk gaat niet zozeer over dat archetype onder de artiesten”, aldus nog Caals. “Het is meer het levensverhaal van iemand, met alle ups en downs die daarmee gepaard gaan.”

“Ambities om alsnog een echte stand-upper te worden, koester ik niet. Ik zou dat wel kunnen, hoor. Ik versta de kunst om snel een woordenvloed over het publiek uit te storten met grappen die ook nog eens een samenhangend verhaal vormen. Respect trouwens voor hoe Geert Hoste, Wim Helsen en mijn nieuwe dorpsgenoot Michael Van Peel dat doen. Sommige stand-upcomedians durven al eens grofgebekt voor de dag komen. Daar pas ik voor. Ik moet het hebben van de ‘ah’s’ in het publiek, en niet van de ‘oh’s’, zoals je die hoort na een vuile of beledigende grap.”

door Luc Caals zaterdag 21 (20u) en zondag 22 oktober (14u) in De Kaekelaar in Schoten en daarna op tournee. www.paljas.be.

www.ccmerksem.be