“Seksuele intimidatie in strafrecht”

A ls advocaat heb ik de Weinstein-saga van dichtbij gevolgd. Na #Me Too is #I Have gevolgd. Mijn eerste bedenking is dat die #I Have wel een heel handige manier is om er goedkoop van af te komen. Een beetje vergelijkbaar met de aflaten waarmee in de Middeleeuwen zonden werden afgekocht. Of is het de vlucht vooruit? Ik heb het er persoonlijk erg moeilijk mee dat men zo kort door de bocht gaat in zaken die het leven van een vrouw tot een ware hel kunnen maken. Zware feiten zoals aanranding van de eerbaarheid en verkrachting zijn al lang opgenomen in ons strafrecht. Stel bijvoorbeeld dat iemand ongevraagd masturbeert in het bijzijn van een vrouw, dan is dat naar Belgische rechtsnormen een aanranding van de eerbaarheid en dus straf baar. Alles daarbuiten zoals seksuele intimidatie, seksueel getinte opmerkingen en insinuaties of lastigvallen, valt in een grijze zone en is in het strafrecht niet specifiek geregeld, tenzij via omwegen. Nochtans kan sexual harassment of seksuele intimidatie iemands leven kapotmaken. Ik breek dan ook een lans om het strafrecht, dat een weerspiegeling is van onze normen en waarden, op dit vlak aan te passen. Onze maatschappij is intussen immers zo geevolueerd dat sexual harassment voortaan strafbaar zou moeten zijn. Bovendien zouden echt zware misdrijven zoals verkrachting in principe onverjaarbaar moeten zijn. De praktijk leert ons dat er heel veel tijd overgaat vooraleer slachtoffers met hun verhaal naar buiten komen en op hun lijden staat geen datum.