Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Koesterkoffer steunt ouders met verdriet
Valiesje vol herinneringen voor familie die kind verliest
Toen Christine Vandenhole (38) haar zoontje Berre van tien weken verloor, sneed het verdriet zo diep dat ze besloot om andere ouders te steunen die hetzelfde meemaken. Na een herinneringsdoos voor baby’s biedt het Berrefonds nu de koesterkoffer voor de familie van overleden kindjes.
“Na de dood van Berre in 2007 zijn we door een heel zware periode gegaan. Maar toen zijn broertje Nand werd geboren
(en later nog Twan en Sinne, red.)
besloot ik om iets te doen met mijn verdriet. Zo ontstond de herinneringsdoos voor ouders die tijdens de zwangerschap of kort erna een baby zijn verloren. Donderdag lanceren we de koesterkoffer voor mensen die een kindje zijn verloren.”
Christine had tien weken dag en nacht in het ziekenhuis voor Berre gezorgd voor hij stierf. Hij werd geboren met het Charge-syndroom, al bleek dat pas later, maar het werd wel duidelijk dat hij niet lang zou leven. “Ik heb zelf zo veel mogelijk tastbare herinneringen mee naar huis genomen. Een voetafdruk, kleertjes, een tutje, een knuffel. Dat gaf me steun. Ik voelde me zo leeg toen we thuiskwamen zonder Berre. Het verdriet overvalt je en overal zie je moeders met baby’s en gelukkige gezinnetjes.”
Warme reacties
Toen Nand twee jaar later werd geboren, hadden Christine en haar man Wouter geen behoefte aan een geboortelijst. Ze hadden nog veel kleertjes en speelgoed van Berre, dus besloten ze om wat geld te vragen om daarmee herinneringsdozen te maken voor ouders die hetzelfde doormaken. “We kregen heel veel respons. Samen met collega’s hebben we kleine dekentjes genaaid en kleertjes voor premature baby’s. We stopten ook een setje in de doos om afdrukken van de handjes en voetjes te maken en zaadjes van vergeet-me-nietjes. We kregen heel warme en positieve reacties.”
In negen maanden gingen de dozen van negen naar 26 ziekenhuizen. Ook ouders die een ouder kindje verloren, kwamen bij het Berrefonds terecht. “Op een bepaald moment kreeg ik telefoon van het UZA. In drie maanden hadden ze drie kindjes verloren.
Dus besloot Christine samen met lotgenotes Kim de Leeuw en Greet Van Looveren een koffer te maken voor ouders, broers en zussen van overleden kinderen tot 12 jaar. “Van een kind dat groter is, kun je meer vastleggen. Niet alleen is de voet- of handafdruk groter, er zit ook een troostkussen in om op uit te huilen of mee te knuffelen. Er zit een koesterboek in waar vrienden herinneringen in kunnen schrijven. In het linnenzakje, dat een geur langer vasthoudt dan een plastic zak, kun je de laatst gedragen kleren bewaren. Er zitten ook nog vriendschapsbandjes in voor het hele gezin. Kapitein Winokio heeft een lied gemaakt en dat wordt ook in het koffertje gestoken.”
Via ziekenhuizen en mortuaria belanden de koffers bij de ouders. Zelf een koffer aanvragen kan ook via het Berrefonds. Christine: “Hoe sneller de ouders er een hebben, hoe beter. Na de begrafenis kun je geen hand- of voetafdruk meer maken.”