Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Even tragisch als geestig
Succesroman over twee Franse WOI-soldaten wervelend verfilmd
Au revoir là-haut
Van: Albert Dupontel Met: Nahuel Pérez Biscayart, Albert Dupontel, Niels Arestrup, Émilie Dequenne 117 min.
In het Frankrijk van de jaren 20 voelen twee soldaten zich in de steek gelaten door hun vaderland. De wervelende film Au revoir làhaut baseert zich op de succesroman van Prix Goncourtwinnaar Pierre Lemaître.
Twee mannen komen zwaar gehavend uit de Eerste Wereldoorlog: de ene verliest zijn halve gezicht door een granaatscherf, de ander heeft de dood én het kwaad recht in de ogen gekeken. Hoe je dat gegeven ombuigt tot een zinderende, visueel rijke vertelling die charmeert, betovert en ontroert tot de laatste minuut, dat weet alleen de Franse komiek Albert Dupontel. Met Au revoir là-haut heeft hij het schier onmogelijke klaargespeeld.
Het jaar is 1918. Net als zovele soldaten wacht Albert Maillard (een ontwapenende Albert Dupontel zelf) het einde van de oorlog af. Nu nog Duitsers aanvallen, is zinloos. Maar luitenant d’Aulnay-Pradelle (Laurent Lafitte) beslist er anders over: hij stuurt de oudste en de jongste op verkenningsmissie en ontketent zo een golf van vuurgevechten waarbij de onderkaak van soldaat Edouard Péricourt (Nahuel Pérez Biscayart) aan flarden gaat.
Albert, die het verhaal vertelt, zal zich blijvend over hem ontfermen. Terwijl ze in de volgende jaren een bizarre zwendel in herdenkingsmonumenten opzetten, berooft Pradelle oorlogsslachtoffers van hun laatste rijkdommen.
Au revoir là-haut baseert zich op de gelijknamige roman van de Franse misdaadschrijver Pierre Lemaître, die er in 2013 de Prix Goncourt mee won. Het omstandige verhaal dat de hypocrisie in het naoorlogse Frankrijk aan de kaak stelt, is even tragisch als geestig. Op Lemaîtres verbeeldingskracht staat geen rem.
Albert Dupontel herwerkte deze bestseller tot een snedig scenario en wist vervolgens vanuit de regiestoel de ongebreidelde sfeer van het boek naar het witte doek te vertalen. Deze adaptatie doet Lemaîtres meesterwerk dan ook alle eer aan.
Dat is mede de verdienste van de acteurs, Laurent Lafitte voorop. Hij is als Pradelle het vleesgeworden kwaad, heerlijk aangedikt en laconiek. Onze landgenote Émilie Dequenne ontroert dan weer als Edouards zus Madeleine.
Achter een masker van frivoliteit schuilt hier een menselijk verhaal over eenzaamheid en afwijzing, maar ook over het soort vriendschap dat levens redt. Soms zoet, nooit zoetsappig. Au revoir
là-haut is een weldadige remedie tegen najaarssomberte.
RUBEN AERTS