Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Voor het ongeval lag ik wakker van een puist”
Taner raakte in 2016 verbrand bij een ontploffing tijdens zijn werk in aluminiumbedrijf Aleris in Duffel. Ongeveer 45% van zijn lichaam was verbrand. “Ik zou drie maanden na het ongeluk trouwen.”
Taner kwam na een explosie terecht in vloeibaar aluminium van 700 graden. “Ik lag wekenlang in een coma. Normaal gezien zou ik drie maanden later trouwen met mijn vriendin. Ik stond voor een zware revalidatie en kom nu nog dagelijks naar vzw Oscare om mijn littekens te laten behandelen. Ik heb nog pijn, maar ik heb ermee leren leven.”
Bang
“Ik denk nog dagelijks aan het ongeval. Ik ben nog een keer terug naar Aleris gegaan, maar daar had ik het moeilijk mee. De ontploffing was geen menselijke fout en dat maakt me bang. Als het mijn eigen fout was geweest, zou ik veel sneller weer aan de slag willen gaan, omdat je zo’n fout geen twee keer maakt. Nu weet ik nog niet zeker of ik nog ooit nog op dezelfde plaats wil werken. Werk is geen prioriteit nu, mijn revalidatie en mijn familie wel. Ik bouw mijn leven stap voor stap opnieuw op. Er zullen wel nog veel hersteloperaties volgen.”
Het ongeluk van Taner gebeurde in februari vorig jaar. “Een jaar later, in februari 2017, ben ik toch nog getrouwd. Mijn vrouw heeft me enorm hard gesteund tijdens mijn revalidatie. In februari volgend jaar wordt mijn eerste zoon geboren.”
Taners idee over schoonheid en het belang daarvan is na het ongeluk ook veranderd. “Vroeger kon ik wakker liggen van een puist of ik ging ik niet graag naar een feest als ik wist dat baard niet goed zat. Nu wil ik gewoon dat mijn littekens mooi genezen, maar lig ik niet meer wakker van die kleine dingen.”