Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Bij Anderlecht had ik nu in de basis gestaan”
In de rij Jonge Talenten die aan de Gaverbeek openbloeien: Idrissa Doumbia (19), gehuurd van Anderlecht. Na vier maanden Essevee weet hij al: “Het verschil is très, très grand. Ik ben al veertig procent beter geworden.” Kennismaking met een dolblije en razend ambitieuze huurling.
Toen Anderlecht bijna twee jaar geleden na de Africa Cup U17 Idrissa Doumbia weghaalde bij tweede- klasser ES Bingerville, heette de middenvelder het “grootste talent van Ivoorkust” te zijn – bondscoach Marc Wilmots belde zelfs al eens geïnteresseerd. Goeie voeten, veel loopvermogen, mist nog wat body. Een zes of een acht, Esseveecoach Francky Dury is er nog niet helemaal uit.
Het duurde nog zes maanden tot paars-wit hem een contract gaf – onder meer Porto en Rijsel drongen al aan. De Ivoriaan werd bij de start van vorig seizoen meteen het eerste alternatief voor Tielemans en Dendoncker genoemd en startte zelfs in de eerste competitiematch. Maar daar bleef het bij.
“Ik kreeg geen enkele kans meer. Ik verdiende mijn plaats nochtans. Ik snap het nog altijd niet, kreeg drie, vier keer een andere uitleg. Maar geen erg, Dat er intussen een andere trainer is, maakt geen verschil. Al steek ik niet weg dat Zulte Waregem een hele opluchting was.”
Dromen van Man City
De jonge ambitieuze Ivoriaan was nochtans niet meteen overtuigd. Maar formateur Dury kan het nogal uitleggen.
“Na één gesprek met de coach ging ik helemaal overstag. Zijn hele project, de ambities, de manier van werken, het traject dat hij voor mij uitstippelde… Hij zei: Zó hoog kan je eindigen. Hoe hoog ik zou willen? (wijst hoog
boven zijn hoofd) De Premier League!” Dat doet denken aan het traject van
Idrissa Doumbia snapt nog altijd niet waarom hij geen kans kreeg bij paarswit
Cheikhou Kouyaté. Hetzelfde type, ook op zijn zeventiende bij Anderlecht, een jaartje uitgeleend aan Kortrijk en daar doorgegroeid en na nog een tussenstop in Brussel nu sterkhouder bij West Ham.
“Het zou kunnen. Manchester City is mijn favoriete club. Het moet heerlijk zijn om naast Kevin De Bruyne te spelen. Maar dat is voor later, ik moet nog véél stappen zetten. (kijkt alsof
dat nog maar een detail is) Ik ben intussen al zo’n veertig procent vooruitgegaan. Zoals ik nu speel, zou ik titularis zijn bij Anderlecht, zeker weten. Maar het enige wat nu telt, is Zulte Waregem.”
Zo snel mogelijk zo veel mogelijk bijleren van meester Dury dus.
“Hij legt alles uit tot in de kleinste details en benadrukt mijn kwaliteiten: Je kán het. Bij Anderlecht remde men me af. Ik speel ook elke match, dat geeft een heel ander gevoel. Het combinatievoetbal is ook op mijn lijf geschreven en ik krijg hier alle aandacht en liefde die ik nodig heb. C’est parfait!”
In Waregem aangekomen als een verlegen jongetje bruist de jongeman nu van enthousiasme. “Een paar maanden geleden was ik timide, ik kende hier niemand. Nu ben ik een man vol zelfvertrouwen.”
Het is het klassieke verhaal: op zijn achttiende al als jongste van de familie zijn ouders, zus en twee broers – een broer en zus waren al gestorven – achtergelaten in Bingerville, een voorstadje van Abidjan, om in Brussel in alle eenzaamheid de droom van elk Afrikaans talentje na te jagen.
“Voetballen in Europa. Ik kwam hier midden de winter aan, brrr. Ik steek niet weg: ik heb moeilijke momenten gekend. Maar mijn familie rekende op mij. Ik geef hen graag veel terug, ze hebben alles voor mij gedaan.”
Vrouw in Ivoorkust
En dus bij beet hij door. En stilaan plukt hij daar de vruchten van, nu het bruisende Brussel is ingeruild voor een flatje in het boerengat Waregem.
“Dit is beter voor mij. Perfect om mij op het voetbal te concentreren. Of er geen mooie meisjes zijn in Waregem? Jawel, véél! (herstelt zich) Maar ik heb een vrouw in Ivoorkust, hoor. Ze komt gauw naar hier.”
Vanavond wacht een heuglijk weerzien in het Vanden Stockstadion.
“Het blijft een mooie club, ik keer er graag terug en heb er nog veel vrienden. (beslist) Als ik woensdag scoor, juich ik niet.”
Het zou meteen zijn eerste doelpunt in eerste klasse zijn, maar ook dat is maar een detail: zijn carrière is nu wel definitief gestart, gelooft hij. En die nul op negen van Essevee is maar een tijdelijke appelflauwte, ook daar is hij zeker van. “Ach, dat gebeurt overal. We komen terug, pas de panique.”