Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Als de anderen uitbollen, blijf ik gewoon doorgaan”
Tim Wellens wint in China allerlaatste WorldTourronde van het jaar
Tim Wellens (26) is bezig een wel heel apart palmares uit te bouwen. De 26jarige Limburger won gisteren met de Ronde van Guangxi al voor het vierde jaar op een rij een WorldTourronde. Dat is even goed als Naïro Quintana en alleen Chris Froome doet in het huidige peloton beter met vijf jaar op een rij, al moet gezegd dat die twee wel grotere vissen binnenhaalden. “Dit maakt mijn seizoen af”, aldus de killer van Lotto Soudal.
Hoe doe je dat altijd opnieuw om in het voor en najaar toe te slaan?
“Om nu nog te winnen, moet je vooral heel gemotiveerd blijven. Bij veel collega’s gaat de riem er na het WK af, waarna ze hier wat komen uitbollen. Ík won in Mallorca de eerste koers die ik dit seizoen reed, en nu ook de laatste. Dat is toch wel apart. De zondag voor ik naar China vertrok, heb ik nog meer dan zes uur getraind. Je moet blijven doorgaan, nog risico’s willen nemen. Een rittenkoers in de World Tour winnen is nooit gemakkelijk. Je moet fysiek én mentaal goed zijn en een hechte ploeg rond je hebben. En die had ik. Elke avond speelden we poker onder elkaar.”
Met je reeks van al vier jaar een WorldTourrondezege doe je beter dan bijvoorbeeld Nibali, of is dat toch een beetje appelen met peren vergelijken? Dit is toch ‘maar’ de Ronde van Guangxi.
“Dat klinkt inderdaad niet zo indrukwekkend, de Ronde van China klinkt al veel beter. Maar goed, bekijk de deelnemerslijst maar eens. Zo eenvoudig is het niet om hier te winnen.”
Was dit je allermooiste zege van het jaar?
“Toch niet. Dat was die ritzege in de Binckbank Tour waar ik Tom Du- moulin klopte, die toch een superseizoen reed. Ik ben ook blij dat ik eindelijk eens niet in de regen toesloeg. Het was hier bijna dertig graden en toch is het gelukt. We gaan die onderzoeken rond mijn warmteprobleem nog wel opnieuw oppikken.”
Dit was je zevende zege van het seizoen. Met de GP Montréal, een rit in ParijsNice… bouw je naar Belgische normen een heel eigenzinnig palmares op. Waar situeer je je tussen de andere Belgen?
“Greg Van Avermaet en Philippe Gilbert spelen nog in een hogere klasse. Zeker als je hun erelijsten bekijkt. Ze zijn ook ouder. Ik heb er geen probleem mee om toe te geven dat zij nog beter zijn. Maar Greg is laat doorgebroken, ik heb dus nog wat tijd.”
Wat is het volgende doel? Een klassement in de Giro, bijvoorbeeld?
“Neen, dat is roemloos rondrijden, dat doe ik niet graag. Je constant voor de wind verbergen, op reserve rijden, elke dag stress: dat is niet aan mij besteed. Het is ook niet gemakkelijk, hoor. De mensen lachen soms met Maxime Monfort – je ziet hem nooit en hij eindigt dan vijftiende. Maar doe het hem maar eens na, hé. Ik pik er volgend jaar in de Giro liever een etappe uit, daar heb ik meer plezier aan.”
Als je Wellens niet verwacht, staat hij daar. En andersom. Waar mogen we je in 2018 voorin verwachten?
“Ik zou heel graag een rittenkoers genre Parijs - Nice winnen. In het verleden kwam ik nog iets tekort. Ik vind dat echt een mooie wedstrijd, die nog iets hoger staat aangeschreven. De Ronde van Romandië en die van Zwitserland zijn iets te lastig. Ik ben eerder gemaakt voor klimmen van vijf kilometer. Zoals hier. Dat is ideaal voor mij. De eerste stap was voor mij koersen als de Eneco Tour, Polen en China winnen. Elk jaar probeer ik ook goed te zijn in de Waalse klassiekers. Ik voel dat ik ze op een dag zou moeten kunnen winnen, maar het kwam er nog niet uit. Waarom? (haalt de
schouders op) Ben ik nog te nerveus? Wil ik te veel initiatief nemen? Zit ik te vaak voorin uit schrik voor valpartijen? Het is moeilijk te zeggen wat er nog ontbreekt. Maar het ligt wél binnen mijn mogelijkheden, en ik blijf het proberen.”