“Oproep aan onze politici: stop de etnische zuivering van de Rohingya”

Ik wil een oproep doen aan onze politici in verband met de humanitaire crisis die zich momenteel afspeelt in Bangladesh en Myanmar. Sinds augustus zijn er 650.000 Rohingya-moslims uit de staat Rakhine in Myanmar naar Bangladesh gevlucht. Geweld tegen minderheden is geen nieuws in Myanmar. Maar de brute manier waarop de Rohingya genadeloos uit hun streek worden verdreven is ongezien. Mannen verdwijnen, vrouwen worden massaal verkracht, kinderen vermoord. Hoewel de Rohingya al vele generaties in Myanmar wonen, worden ze niet beschouwd als burgers, maar als vluchtelingen uit Bangladesh die tijdens het Brits kolonialisme vanuit India zijn binnengehaald. Door de onderlinge verdeeldheid binnen de VN-Veiligheidsraad worden er geen maatregelen genomen om de crisis deftig aan te pakken. Diverse ngo’s hebben intussen nochtans bewijzen verzameld van het extreme geweld en de schending van de mensenrechten tegen deze bevolkingsgroep. Ook de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties blijft zwijgen. VN-rapporteur Idriss Jazairy uitte deze week zijn verontwaardiging over de gang van zaken. Het is blijkbaar voldoende dat zestien lidstaten van de VN het initiatief nemen om een speciale sessie binnen die Mensenrechtenraad samen te brengen om de etnische zuivering van de Rohingya een halt toe te roepen. Zijn er dan werkelijk geen zestien landen te vinden die begaan zijn met mensenrechten? Zoals bij elke andere crisis moeten ook de Rohingya worden beschermd en de kans krijgen om opnieuw als volwaardige staatsburgers naar hun land terug te ke- ren. Het is daarom onbegrijpelijk dat Nobelprijswinnares Aung San Suu Kyi zegt dat ze enkel kunnen terugkeren met een vluchtelingenstatus. Even verbijsterend is de halsstarrigheid waarmee deze crisis politiek wordt uitgespeeld als louter een geloofskwestie tussen moslims en radicale boeddhisten. De echte reden van de zuivering is geostrategisch; de regio is onder meer van cruciaal belang voor China, dat er een oliepijplijn wil doortrekken. Bangladesh, een van de armste landen ter wereld, vangt nu al 650.000 Rohingya op in kampen. De VN verwachten dat dit aantal kan oplopen tot een miljoen. Het land heeft dringend nood aan financiële en logistieke steun. Europa spreekt trots over mensenrechten, over normen en waarden die we wereldwijd moeten uitdragen. Maar tot vandaag heeft ook de EU nog geen concrete actie ondernomen. Ik wil daarom onze politici oproepen alles in het werk te stellen om een van die zestien landen te worden die nodig zijn om een speciale sessie in te richten binnen de VN-Mensenrechtenraad. Het minste wat premier Charles Michel, die met weemoed het geweld van de Spaanse regering tegen de Catalanen heeft veroordeeld, kan doen, is deze vreselijke crisis aankaarten bij zijn collega-ministers van de EU.