Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Het heeft niet veel gescheeld of ik speelde in provinciale”
Afgeschreven bij Genk, niet gewaardeerd bij Patro Eisden, drie verschillende clubs die hem een contract beloofden maar hem finaal afwimpelden, afgezakt naar tweede amateurklasse en tussendoor een van zijn beste vrienden verloren. Alessio Alessandro heeft er een hobbelig parcours opzitten, maar vandaag is de 21jarige Limburger wel een vaste waarde bij Westerlo. Een monoloog met verschillende stations.
GENK Dirk Kuijt en… kuitblessure
“Ik ben bij Racing Genk begonnen bij de U13. Op m’n 15de doorgeschoven naar de U19, een jaar later zat ik bij de beloften. Tijdens de winterstop kreeg ik van Mario Been een uitnodiging om mee te gaan op winterstage met de A-kern. In Antalya speelde ik een oefenmatch tegen Fenerbahçe met Dirk Kuijt en Raul Meireles.” “Op dat moment zat ik ook in de nationale ploeg met Schrijvers, Musonda, Bakkali en Pereira. Een jaar later zou ik aansluiten bij de A-kern, maar na die stage begon ik te sukkelen met het compartimentssyndroom (een verstoring van de bloedtoevoer, red.) in de kuiten. In de voorbereiding op het nieuwe seizoen kon ik niet alles meedoen. Geen A-kern dus. Een operatie werd uitgesteld, maar bij de beloften bleef ik sukkelen. Elke wedstrijd en training ondervond ik hinder. Anderhalf jaar lang. Op eigen initiatief ben ik toen naar dokter Declercq en dokter Leenders in Herentals getrokken. Na een drukmeting kenden we de oorzaak van mijn blessure en werd ik succesvol geopereerd.” “Iedereen kan wel eens fouten maken, maar ik ben toen een tijdje lastig geweest op Genk. Daar heb ik veel tijd verloren. In die periode hebben veel mensen me ook afgeschreven, maar als Genkenaar zal ik altijd supporter blijven.”
MVV & PATRO EISDEN Drie contracten, geen handtekening
“Ik had nog een jaar contract bij Genk, maar zag het niet zitten om er te blijven. Een uitleenbeurt aan MVV leek de goede oplossing. De eerste wedstrijd stond ik in de basis, maar toen ik met de nationale ploeg weg was, won MVV een paar wedstrijden en verdween ik naar de bank. Conditioneel was ik na mijn zwa- re operatie ook niet helemaal in orde. Tot februari zou ik maar vijf keer spelen. Ik werd bij MVV gewaardeerd en heb er veel geleerd, maar achteraf bekeken was het niet de goede keuze. Daarna belandde ik bij Patro Eisden. Daar speelde ik vaak, maar keek er niemand naar mij om. Omdat mijn contract bij Genk afliep, zat ik zonder ploeg. Misschien heb ik toen wel verkeerde keuzes gemaakt. Eerst belandde ik bij ‘Players 4 Contract’, daarna werd ik door drie verschillende clubs afgewimpeld. Drie keer ging de deal in extremis niet door. Alles was in orde. Ik mocht mijn handtekening zetten, maar plots hoefde het niet meer.” Ik ging door een zware periode en moest twee maanden in mijn eentje blijven trainen. Elke dag vraag je je af waarom je het nog doet: in de voormiddag gaan lopen, in de namiddag naar de fitness en alleen met de bal trainen. Bijna zat ik bij een provinciale club, maar ik ben geen opgever. Ik heb me moeten pushen om mezelf pijn te doen. Had ik een andere keuze? Je kan niet bij een nieuwe club aankomen met vijf kilo overgewicht. Ik ben nooit een kilo aangekomen. Mijn personal trainer Christophe Giardina heeft daarin een belangrijke rol gespeeld. Dankzij hem sta ik nu bij Westerlo in de basis. Jammer genoeg is hij in juni overleden. Hij zou trots geweest zijn, maar zijn overlijden heeft me ook extra kracht gegeven.”
WESTERLO Straftraining bij beloften
“Via mijn makelaar kwam ik terecht bij Eric Reenaers, die de beloften bij Westerlo onder zijn hoede had. Niemand wou me toen een kans geven, maar hier kreeg ik die wel. Daar ben ik Eric heel dankbaar voor. In het begin heb ik na een wedstrijd een discussie met hem gehad, waardoor ik een week alleen moest lopen. Ik was iets te gretig en wilde te veel hooi op m’n vork nemen. Eric was streng maar rechtvaardig. Dankzij hem kon ik door- groeien naar de eerste ploeg. In mijn jonge carrière is hij de belangrijkste trainer geweest.”
“In mijn eerste jaar bij de A-kern werd ik uitgespeeld als rechtsachter. Niet mijn beste positie, maar in die periode heb ik veel geleerd qua trainingsintensiteit en niveau. Met Bob Peeters en Jacky Mathijssen heb ik ook twee trainers gehad waar ik enorm veel van oppikte.”
HADES Man geworden bij amateurs
“Na de winterstage had ik een gesprek met Mathijssen. Ik moest niet weg, maar voor mijn ontwikkeling zou het beter zijn om matchritme op te doen. Om mannenvoetbal te spelen in plaats van wedstrijden bij de beloften. Amateurvoetbal bij Hades vond ik in eerste instantie wat te laag, maar na een goed gesprek met Eric heb ik de knoop doorgehakt. Ook al was niet iedereen in mijn omgeving akkoord met mijn beslissing. Velen dachten dat het voorbij was. Ik was echt gemotiveerd om me te tonen. Sinds mijn komst klommen we van de voorlaatste op naar de zevende plaats. Ondanks het niveau heb ik er veel geleerd. Ik was een bepalende speler en heb er leren omgaan met druk. Voetballen bij de beloften draait om opleiding, bij Hades stonden er punten en centen op het spel. Ploegmaats en tegenstanders wilden naast hun job nog wat bijverdienen. Dan moet je niet aan 99 procent spelen of je voetje terugtrekken hoor.”
WESTERLO Overwinning op ‘nonbelievers’
“Dit seizoen ben ik zonder verwachtingen begonnen. Ik wilde wel bij Hades blijven, maar had nog een contract bij Westerlo. Mijn papa is me op moeilijke momenten altijd blijven steunen, maar weinig mensen hadden verwacht dat ik een basisspeler zou worden bij een profploeg. Op die andere mensen is dit een kleine overwinning. Ik mag nu niet op mijn lauweren rusten. Dit is nog maar het begin. Ik moet ambitieus en hongerig blijven, maar ik moet ook genieten. Twee jaar geleden zat ik nog zonder club. Gelukkig heb ik van de coaches in Westerlo veel vertrouwen gekregen.”