Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik een steracteur of sterartiest? Als kind wilde ik lijkschouwer worden”
Twee jaar geleden was ze nog die onbekende VRTjournaliste die dankzij
De Slimste Mens een fenomeen werd. Vandaag is Danira Boukhriss Terkessidis (27) de nieuwe leading lady van de openbare omroep. Vanaf donderdag presenteert ze Steracteur Sterartiest naast Peter Van de Veire. Nu nog dat lief vinden. En die kinderen krijgen. “Desnoods begin ik er zonder partner aan, en vraag ik een goeie vriend om een donatie.”
“Waarom vraagt iedereen me dat?” Danira Boukhriss haalt de schouders op en neemt een slok van haar thee. De vraag was of ze al stress voelt. Want er komt toch wat op haar af. Haar allereerste grote show, en meteen rechtstreeks. Nee dus, ze voelt geen stress voor haar vuurdoop in Steracteur Sterartiest. “Nog niet. Vraag het me donderdag opnieuw.” Danira trekt zich op aan moeders raad: stress voor morgen komt een dag te vroeg. En als die vlak voor de uitzending komt, kan ze de chakra’s van jurylid Ingeborg opvorderen. Of haar eigen meditatietechniek inroepen. Een kwartier op voorhand zal ze zich afzonderen van alles en iedereen, om geen extra prikkels binnen te krijgen. “Zodra we op antenne gaan, is het zoals bij een mondeling examen op school: de stress verdwijnt en je gaat door op adrenaline. Go with the showflow. Hé, showflow, ik heb een woord uitgevonden.”
Gelukkig heb je met Peter Van de Veire een ervaren showmaster naast je.
Wat een geruststelling, inderdaad. Als het misgaat, los je het wel op, zegt hij. Peter heeft zijn enthousiasme voor live-tv op mij overgebracht. Ik vind het het summum van televisie. Je moet mentaal scherp staan, gefocust zijn, weten waarmee je bezig bent. Topsport!
Is het goed om eens niet geassocieerd te worden met Kobe Ilsen? Laat de geruchten maar komen dat ik nu een relatie heb met Peter (lacht). Ik voel me even veilig bij hem als bij Kobe. Dat bedoel ik in een professionele context. Ze zijn allebei ervaren tv-makers die openstaan voor jonge mensen zoals ik. Kobe heeft me geleerd reportages te maken, hij is een uitstekende regisseur. Peter brengt me bij hoe ik live-entertainment moet maken.
Je hebt ooit gezegd: “Laat me gewoon een entertainmentprogramma presenteren, dan tweeten ze hooguit dat mijn jurk mottig is.” En nu heb ik dat programma. Die uitspraak heb ik gedaan nadat ik voor Het Journaal verslag had uitgebracht over een mars van Pegida
(beweging tegen islamisering, red.) in Gent. Ik, reporter met buitenlandse roots en een kleurtje (ze is half Grieks en half Marokkaans, red.), werd door een betoger uitgescholden voor makak en zwetzak. Op Twitter achtervolgde me dat. Honderden haattweets kreeg ik over me heen. Wat ik met mijn opmerking destijds bedoelde: met good old entertainment kun je alleen maar mensen plezieren. Commentaren over mijn jurk of kapsel kan ik tenminste van me afzetten. Die neem ik niet al te persoonlijk.
Droomde je er als kind van om steracteur of sterartiest te worden?
Ik voerde toneeltjes op, deed scènes uit Disneyfilms na, zong mijn zelfgeschreven liedjes, danste. Ik vond het plezant shows op te voeren voor mijn ouders en hun vrienden. Mijn vader filmde me. En mijn moeder, reporter bij de VRT, interviewde me met haar cassetterecorder. Toen ik vijf was, registreerde ze wat ik later wilde worden: actrice of vioolspeelster. Ik heb amateurtoneel gedaan en tien jaar vioollessen gevolgd. Maar ik was in geen van beide een natuurtalent. Dan komt mijn luiheid boven: wat ik niet direct beheers, vind ik meestal niet meer leuk. Als tiener speelde ik dan weer, hoe gek ook, met het idee pathologe te worden. Jawel, lijkschouwster. Tot ik ontdekte dat ik daarvoor honderd jaar naar school moest. Zit er iets lugubers in je? Ik was geobsedeerd door Silent Witness, die Britse detectiveserie waarin een pathologe lijken ontleedt om de ware toedracht van een delict te achterhalen. Moordzaken fascineren me. Wat kan iemand zo ver drijven dat die daarvoor een moord pleegt?
Zit er een potentiële moordenaar in jou?
In iedereen zit er een, volgens advocaat Jef Vermassen. Ik las zijn boek Moordenaars en hun Motieven: in een staat van zinsverbijstering en onweerstaanbare dwang is iedereen in staat een moord te plegen. Voor alle duidelijkheid: er zit een would-be detective in mij, geen moordenaar.
Actrice, violiste, pathologe. Wat je niet zei: als kind wilde ik een tvshow presenteren. Omdat ik er toen ook niet van droomde. Ik imiteerde nieuwsankers. Woensdag na school keek ik naar het middagjournaal en zei ik in canon alles na wat Martine Tanghe vertelde. Zo heb ik mijn journaalstem aangeleerd, denk ik. Pas toen ik zelf voor Het Journaal werkte, hoopte ik ooit live-entertainment te mogen maken. Het is sneller gekomen dan ik had gedacht. Té snel? Twee jaar geleden was je nog een relatief onbekende journaliste.
Iets gaat te snel als je er niet van kunt genieten. Dat doe ik juist wel. Ik ben me er ten volle van bewust dat ik op mijn 27ste al veel leuke dingen heb gedaan. Mijn eerste presentatie bij Login op Canvas, vervolgens reportages maken voor Het Journaal, en na De Slimste Mens een combinatie van actua en entertainment in Over Eten. En vanaf donderdag puur entertainment. Ik heb er altijd hard voor gewerkt. En hier en daar een beetje geluk gehad op het juiste moment.
Is de volgende stap je eigen programma dragen? Eens niet de copresentatrice zijn naast een man? Met tweeën is zo leuk. Misschien moet ik de volgende keer iets met een vrouw doen. Sorry, Kobe en Peter, girls on top! Natuurlijk zou het leuk zijn een programma alleen te presenteren. Dat zal er wel van komen, zeker? Of ook niet. Ik vind het gevaarlijk ambities uit te spreken. Je weet toch niet wat er allemaal zal gebeuren binnen een paar jaar. Wie weet ontmoet ik de man van mijn leven in Brazilië, en verhuis ik naar daar.
Hoe krijg je het uitgelegd dat een knappe, vlotte dame als jij nog single is?
Het is toch zo. Ik vind het allesbehalve evident om een goed, tof lief te vinden. Ik merk dat ik mensen minder snel vertrouw. Waarom toont een man interesse? Vindt hij me echt leuk, of vindt hij het leuk dat ik bekend ben? Ik merk dat ik vaak geen eerste indruk meer kan maken. Meestal hebben ze al een mening over mij, of die nu positief of negatief is.
Ik wil niet klagen over mijn bekendheid, maar het maakt het daten er niet makkelijker op. Je wilt toch iemand op een rustige manier leren kennen? Het is dan niet zo plezant als de media dat met een vergrootglas proberen te volgen. Ik denk dat ik mijn afspraakjes in de toekomst vastleg in Wallonië (lacht).
Welke verwachtingen heb je over de liefde?
Ik wil niet met de eerste de beste een engagement aangaan. Ik wil dat elke dag met mijn vriend de moeite is. Onze relatie moet niet zomaar oké zijn. Nee, het moet wow zijn. Natuurlijk besef ik dat hevige verliefdheid na een tijd voorbijgaat, maar ik wil dat we na al die jaren interesse in elkaar blijven hebben, elkaars leven boeiend blijven vinden. Ik merk soms dat mensen samenblijven uit angst om alleen te zijn. De liefde is toch waardevoller dan dat?
Heeft de echtscheiding van je ouders je kijk op relaties beïnvloed?
Onbewust. Ik denk dat ik realistischer ben geworden in de liefde. Übernuchter. Ik wil mijn geluk niet laten afhangen van een man. Ik wil mijn eigen geluk maken. Als daar een man bijkomt, is dat een mooie toevoeging. Ik heb gezien dat mensen perfect zelfstandig en gelukkig kunnen zijn zonder partner. Ik vind het ook fout te denken dat een echtscheiding een mislukking is.
Wat zijn dan de positieve kanten van een echtscheiding? Ik was 4 toen mijn ouders uit elkaar gingen. In mijn herinnering zijn ze nooit samen geweest. Door het co-ouderschap was ik de ene week alleen met mijn mama en de andere week met mijn papa. Ik heb daardoor een betere band met elk apart kunnen opbouwen. Als enig kind maakte ik gebruik van hun aandacht. Niet dat ik verwend was, toch niet op materieel vlak. Maar genegenheid en liefde kreeg ik in overvloed. Ik heb een zalige kindertijd gehad. Had ik liever gehad dat mijn ouders bij elkaar waren gebleven? Zeker! Ik heb als kind ook gehoopt dat ze opnieuw samen zouden komen. Het was zo verwarrend omdat ze nog goed overeenkwamen. Maar ik kan nu zeggen: ik heb niet afgezien van de scheiding.
Hoe groot is jouw kinderwens? Heel groot! Ik weet zeker dat ik kinderen wil. Maar ik laat me niet opjagen. Ik ben niet meer superjong, maar ook nog niet te oud. Ik geloof dat de liefde op tijd en stond passeert. En als ik over vijftien jaar nog single ben, spreek ik wel een goeie vriend aan voor een donatie (lacht). Of ik ga naar de spermabank.
Voor je 27ste verjaardag, half augustus, schreef je op Instagram: “En daar zijn de eerste rimpeltjes al!” Ik vond dat een leuk mopje, omdat ik een jaartje ouder werd. Ik vind rimpels mooi. Het is geen teken van ouderdom, net van wijsheid. Wie veel lacht, krijgt trouwens mooie lachrimpels.
En nu toeleven naar donderdag. Hoe jammer zul je het vinden om na een intensieve tvavond alleen naar huis te keren? Ik heb gelukkig veel vriendinnen die me komen aanmoedigen. En die na de show zullen zeggen: het was keigoed. Of keislecht. Laten we erop drinken. Ik voel me echt niet eenzaam omdat ik even geen man heb in mijn leven. Ik zou me eenzamer voelen zonder vrienden dan zonder lief. Steracteur Sterartiest, vanaf donderdag om 20.40u op Eén
DANIRA BOUKHRISS ‘‘Ik weet zeker dat ik kinderen wil. Maar ik laat me niet opjagen.’’ DANIRA BOUKHRISS ‘‘Ik wil dat elke dag in een relatie de moeite is. Niet zomaar oké, maar wow.’’