Gazet van Antwerpen Stad en Rand
STANDPUNT Francken maakt naam tot in Spanje
Zo kennen ze staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) ook in Spanje. Dankzij één uitspraak, die hij daarom niet zo letterlijk bedoelde, maar die wel een provocerende ondertoon had. Dat is op het binnenlandse forum precies al eens eerder gebeurd.
Nee, voor Francken hoeft de Catalaanse leider Carles Puigdemont hier geen politiek asiel aan te vragen en er is ook geen Belgisch plan om hem daartoe uit te nodigen. Francken kon het alleen niet laten om te wijzen op de theoretische mogelijkheid dat Puigdemont dit zou kunnen doen. Omdat België een van de weinige Europese landen is waar vanuit een ander Europees land politiek asiel kan worden aangevraagd, zo blijkt.
Dat heeft een ingewikkelde juridische voorgeschiedenis, maar duidelijk is dat de Spaanse regering niet opgezet is met de suggestie dat ze mensen op een ondemocratische wijze zou vervolgen vanwege hun politieke overtuiging – wat de essentie is van een aanvraag voor politiek asiel.
Puigdemont riskeert in theorie vervolging, maar dan vanwege ‘rebellie’, een overtreding van de grondwet. In de Spaanse optiek is het Puigdemont die zich niet democratisch gedraagt, niet de regering.
Premier Charles Michel kon de demarche van Francken missen als kiespijn. Na het referendum in Catalonië had hij als enige Europese regeringsleider zijn nek uitgestoken en had hij het harde optreden van de Spaanse politie bekritiseerd. Dat werd hem in Madrid kwalijk genomen. Na het uitroepen van de onafhankelijkheid vorige vrijdag, stuurde Michel een opvallend diplomatische tweet uit, waarin hij opriep tot dialoog en een vreedzame oplossing “met respect voor de nationale en internationale rechtsorde”.Die rechtsorde laat natuurlijk geen ruimte voor een eenzijdige uitroeping van onafhankelijkheid.
Michel floot Francken gisteren dan ook terug – ook niet voor het eerst – en vroeg hem “om geen olie op het vuur te gooien”.
Intussen klinkt de vraag naar de legitimiteit van de zelfverklaarde onafhankelijkheid luider. In het Catalaanse parlement waren er 70 stemmen vóór op 135 zetels. Dat is een erg nipte meerderheid voor zo’n ingrijpende stap. In België is een tweederdemeerderheid vereist voor een grondwetswijziging. Zelfs vakbonden roepen pas een staking uit in een bedrijf met de steun van twee derde van de werknemers. In Barcelona kwamen gisteren honderdduizenden mensen op straat die geen afscheiding willen. Algemeen wordt aangenomen dat de twee groepen ongeveer even groot zijn. Als de verkiezingen op 21 december doorgaan, zal blijken hoe sterk de separatistische partijen precies staan. Dat is een neteliger kwestie voor de Catalanen dan asielmogelijkheden elders.