“Hij ging een grote worden”

Ook Joëls vrienden wisten van de hartproblemen. “Maar iedereen dacht dat het probleem miniem was en dat het niet levensbedreigend was”, zegt zijn goede vriend Roeland Quarcoo.

Tientallen vrienden en familieleden zakten gisteren af naar de ouderlijke woning van Joël in Mechelen. Heel wat mensen vielen mekaar wenend in de armen en zochten steun bij elkaar. De dood van de 17-jarige Joël Lobanzo heeft veel mensen aangegrepen.

“Joël was iemand met heel veel vrienden. Hij was altijd positief ingesteld en zorgde er altijd voor dat er gelachen werd. Hij had een enorm gevoel voor humor. Door zijn openheid en ingesteldheid lag hij ook heel goed in de groep en werd hij door veel mensen op handen gedragen”, vertelt Roeland Quarcoo. Hij kende Joël al vele jaren. “Voetballen was zijn leven. Naast de trainingen en wedstrijden ging hij ook nog vaak wedstrijden spelen met zijn vrien- den in Mechelen. Gewoon op een pleintje. Hij was echt verliefd op het voetbalspel. Ook als kind was hij continu aan het voetballen. Iedereen wist dat Joël later voetballer zou worden.”

Dromen van buitenlandse club

Joël was trots dat hij bij Antwerp speelde. “Ondanks zijn jonge leeftijd zag je dat hij een goede voetballer was. Ik ben er zeker van dat hij Antwerp maar als een tussenstation zag in zijn carrière en dat hij droomde van een grotere club. Misschien wel in het buitenland. Hij had alleszins alles in zich om een grote speler te worden. Daar ben ik van overtuigd.”

Ook Roeland had al gehoord dat Joël wat problemen had met zijn hart. “Maar iedereen dacht dat het probleem miniem was en dat het zeker niet levensbedreigend was. Anders zou hij toch een verbod gekregen hebben om nog te sporten? De dood van Joël heeft me enorm aangegrepen. Iemand van amper 17 jaar. En zo’n fantastische kerel. Het is vreselijk.”