Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Plots besefte ik dat ik onder een vrachtwagen lag”
Dodehoekongeval Kalmthoutse vrouw ontsnapt als bij wonder aan de dood
Ik moet een goede engelbewaarder hebben”, zegt Magda Van Gastel (60). Ze kroop deze week door het oog van de naald na een dodehoekongeval in Kalmthout. “Van het moment zelf herinner ik me niets. Maar plots besefte ik dat ik onder een vrachtwagen lag.”
Het marktplein in Kalmthout, waar de Kapellensteenweg en de Achterbroeksteenweg elkaar kruisen. Magda Van Gastel wil met de fiets de straat oversteken en rijdt rechtdoor. Maar net op dat moment slaat een vrachtwagen rechtsaf op het kruispunt. De chauffeur ziet Magda niet in zijn spiegels en de fietsster komt pal onder de vrachtwagen terecht.
“Het is moeilijk om alles nog precies na te vertellen”, zegt Magda Van Gastel, die er dinsdag wonderbaarlijk genoeg slechts met enkele lichte verwondingen vanaf kwam. “Ik herinner me dat het licht op groen sprong en dat ik doorreed. Vanaf dan ben ik een
stukje kwijt. En plots lag ik onder de vrachtwagen, op mijn buik. Ik had overal pijn en bloedde verschrikkelijk. Ik besefte wel dat ik onder een vrachtwagen lag.”
“Mijn eerste angst was dat de vrachtwagen zou wegrijden terwijl ik er nog onder was. Ik ben er dan zelf onderuit gekropen. Ondertussen stond er al veel volk om me heen. Twee dames van het Wit-Gele Kruis die het ongeval hadden zien gebeuren, hebben me de eerste zorgen toegediend. Mijn schoen was ik kwijt, en ik bleef maar bloeden en ontzettend veel pijn hebben. Ik wilde mijn man bellen, maar dat kon niet, want mijn handtas lag onder de vrachtwagen. Gelukkig bood een man aan om met zijn gsm te bellen.”
Niet boos op chauffeur
“Toen ik hoorde wat er was gebeurd, ben ik onmiddellijk naar de plaats van het ongeval gereden”, vertelt Magda’s echtgenoot Theo Van Velthoven (64). “Het linkervoorwiel van de vrachtwagen stond op het voorwiel van de fiets van mijn vrouw. De politie en de ambulance waren al ter plaatse. De vrachtwagenchauffeur
MAGDA VAN GASTEL
Slachtoffer dodehoekongeval “Als mijn hoofd of buik onder de band van de vrachtwagen had gezeten, dan was mijn man nu mijn begrafenis aan het regelen.”
stond er stil bij. Ik ben met hem beginnen te praten. Hij zei dat hij door de dode hoek mijn vrouw niet gezien had. Hij hoorde iets kraken en is toen onmiddellijk gestopt. De man stond te trillen als een blad en zag lijkbleek. Ik verwijt hem ook niets. Zoiets doe je natuurlijk niet moedwillig.”
Angst om vrachtwagens
“Het beeld van de onderkant van de vrachtwagen zit in mijn geheugen gegrift”, zegt Magda. “Dankzij de pijnmedicatie heb ik de nacht nadien wel wat kunnen slapen. Mijn neus en ribben zijn er het ergst aan toe. Voor de rest zijn er nog wat schaafwonden. Ik ben er goed vanaf gekomen. Ik moet wel een goede engelbewaarder hebben.”
“Nu ik dit heb meegemaakt, kijk ik toch wel anders naar het leven. Het kan ineens gedaan zijn. Als mijn hoofd of buik onder de band van de vrachtwagen had gezeten, dan was ik hier niet meer geweest en was mijn man nu mijn begrafenis aan het regelen. Nu is het maar mijn fiets. Ik heb echt wel veel geluk gehad. Maar de angst om nog met de fiets langs dat kruispunt te rijden is groot, net als de schrik voor vrachtwagens.”
Dinsdagavond kreeg het koppel telefoon van de man die zijn gsm had aangeboden om Magda’s man te bellen. “Die bezorgdheid deed ons ontzettend veel deugd”, zegt Magda. “Ook de firma van de vrachtwagenchauffeur nam contact met ons op. Ook dat vinden we heel belangrijk in ons verwerkingsproces.”
Preventieve acties bij firma
De chauffeur van de firma Janssens uit Sint-Lenaerts die het dodehoekongeval veroorzaakte, werd opgevangen door zijn baas en collega’s. “We zijn dankbaar dat dit ongeval goed is afgelopen”, zegt zaakvoerder Jos Janssens. “In de eerste plaats voor het slachtoffer, maar ook voor onze chauffeur. We doen er alles aan om dodehoekongevallen te voorkomen. Onze chauffeurs worden hiervoor opgeleid en volgen geregeld bijscholingen. We stellen zelfs een vrachtwagen en chauffeur ter beschikking voor de plaatselijke scholen om deze problematiek met de kinderen te bespreken. Maar jammer genoeg kunnen we zulke ongevallen dus toch niet uitsluiten. Dit is het eerste dodehoekongeval in onze firma.”